| Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
| 1 ΠΛΗΝ τοῦ ἐπιδόντος τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ διανοουμένου ἐν νόμῳ ῾Υψίστου, σοφίαν πάντων ἀρχαίων ἐκζητήσει καὶ ἐν προφητείαις ἀσχοληθήσεται. | 1 Αλλά εκείνος που επιμελείται την καλλιέργειαν του πνεύματος, μελετά τον νόμον του Υψίστου Θεού, αναζητεί και ερευνά την σοφίαν όλων των αρχαίων και ασχολείται με τας προφητείας. | 1 Αντιθέτως πρὸς τούτους, ἐκεῖνος ποὺ ἔδωκεν ὅλην τὴν προσοχήν του εἰς τὸ νὰ ἐντρυφᾷ μελετῶν τὸν Νόμον τοῦ Ὑψίστου, θὰ ἐρευνήσῃ καὶ θὰ ζητήσῃ νὰ μάθῃ τὴν σοφίαν ὅλων τῶν ἀρχαίων καὶ θὰ ἀσχοληθῇ μὲ τὰς προφητείας. |
| 2 διηγήσεις ἀνδρῶν ὀνομαστῶν συντηρήσει καὶ ἐν στροφαῖς παραβολῶν συνεισελεύσεται. | 2 Μανθάνει και διατηρεί εις την διάνοιάν του τας διηγήσεις των ονομαστών ανδρών. Εισδύει εις τας στροφάς και το κρυμμένον νόημα των γνωμικών. | 2 Θὰ διατηρῇ εἰς τὴν μνήμην του διηγήσεις ὀνομαστῶν καὶ φημισμένων ἀνδρῶν καὶ θὰ ἐμβαθύνῃ εἰς τὸ νόημα δυσκόλων παραβολῶν καὶ ἀποφθεγμάτων. |
| 3 ἀπόκρυφα παροιμιῶν ἐκζητήσει καὶ ἐν αἰνίγμασι παραβολῶν ἀναστραφήσεται. | 3 Αναζητεί τα κρυμμένα νοήματα των παροιμιών, μελετά με προσοχήν τα αινιγματώδη αποφθέγματα. | 3 Θὰ ζητήσῃ μετ' ἐνδιαφέροντος νὰ διακριβώσῃ τὰ κεκρυμμένα νοήματα τῶν παρομοιώσεων καὶ παροιμιῶν τούτων, καὶ εἰς τὰ αἰνίγματα τῶν παραβολῶν θὰ περιστρέφεται καὶ θὰ ἐνδιατριβῇ ἡ διάνοιά του. |
| 4 ἀνὰ μέσον μεγιστάνων ὑπηρετήσει καὶ ἔναντι ἡγουμένου ὀφθήσεται· ἐν γῇ ἀλλοτρίων ἐθνῶν διελεύσεται, ἀγαθὰ γὰρ καὶ κακὰ ἐν ἀνθρώποις ἐπείρασε. | 4 Αυτός αναλαμβάνει υπηρεσίαν εν μέσω επισήμων ανδρών· ενώπιον δε και αυτού του ηγεμόνος εμφανίζεται. Επισκέπτεται χώρας ξένων λαών, διότι θέλει και προσπαθεί να μάθη τα καλά και τα κακά των ανθρώπων. | 4 Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς θὰ προσφέρῃ ὑπηρεσίας ἐν μέσῳ τῶν μεγάλων ἀνδρῶν καὶ θὰ παρουσιασθῇ ἔμπροσθεν τοῦ ἡγουμένου καὶ ἀρχηγοῦ τοῦ ἔθνους· θὰ περιηγηθῇ δὲ χώρας ξένων ἐθνῶν καὶ ἐξ αὐτοψίας καὶ ἰδίας πείρας θὰ γνωρίσῃ τί τὸ καλὸν καὶ κακὸν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. |
| 5 τὴν καρδίαν αὐτοῦ ἐπιδώσει ὀρθρίσαι πρὸς Κύριον τὸν ποιήσαντα αὐτὸν καὶ ἔναντι ῾Υψίστου δεηθήσεται· καὶ ἀνοίξει τὸ στόμα αὐτοῦ ἐν προσευχῇ καὶ περὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ δεηθήσεται. | 5 Από πρωΐας ανυψώνει με ευλαβειαν την καρδίαν του στον Θεόν, ο οποίος τον εδημιούργησε και δέεται ενώπιον του Υψιστου. Ανοίγει το οτόμα του εις προσευχήν προς τον Κυριον και παρακαλεί αυτόν, να του συγχωρήση τας αμαρτίας, | 5 Θὰ δώσῃ τὴν ἀφωσιωμένην καρδίαν του ἀπὸ τῆς πρωΐας εἰς τὸν Κύριον, ὁ Ὁποῖος τὸν ἐδημιούργησε, καὶ θὰ ἀπευθύνῃ τὴν δέησίν του ἐνώπιον τοῦ Ὑψίστου· θὰ ἀνοίξῃ δὲ τὸ στόμα του διὰ νὰ προσευχηθῇ καὶ θὰ παρακαλέσῃ διὰ τὴν συγχώρησιν τῶν ἁμαρτιῶν του. |
| 6 ἐὰν Κύριος ὁ μέγας θελήσῃ, πνεύματι συνέσεως ἐμπλησθήσεται· αὐτὸς ἀνομβρήσει ρήματα σοφίας αὐτοῦ, καὶ ἐν προσευχῇ ἐξομολογήσεται Κυρίῳ. | 6 εάν δε ο παντοδύναμος Κυριος θελήση, θα γεμίση αυτός από πνεύμα συνέσεως. Αυτός, ωσάν ευεργετικήν βροχήν, θα χύνη τους σοφούς λόγους του και δια της προσευχής του θα δοξολογή τον Κυριον. | 6 Ἐὰν δὲ ὁ Κύριος, ὅστις εἶναι μέγας καὶ δυνατός, εὐδοκήσῃ, θὰ πληρωθῇ ὁ ἄνθρωπος οὗτος μὲ πνεῦμα συνέσεως καὶ σοφίας· καὶ αὐτὸς ὡς ἄλλην βροχὴν θὰ σκορπίσῃ τοὺς λόγους τῆς θείας Σοφίας καὶ θὰ δοξολογῇ τὸν Κύριον κατὰ τὴν προσευχήν. |
| 7 αὐτὸς κατευθυνεῖ βουλὴν αὐτοῦ καὶ ἐπιστήμην καὶ ἐν τοῖς ἀποκρύφοις αὐτοῦ διανοηθήσεται· | 7 Ο Θεός θα κατευθύνη αυτόν εις ορθάς αποφάσεις και εις την σοφίαν· θα τον υποβοηθήση δέ, ώστε να σκέπτεται και να κατανοή τα απόκρυφα θεία νοήματα. | 7 Αὐτὸς θὰ κατευθύνῃ τὸ θέλημα αὐτοῦ καὶ τὴν πλουσίαν γνῶσιν του εἰς τὸ ἀγαθὸν καὶ θὰ διανοῆται τὰς μυστηριώδεις ἀληθείας καὶ νοήματα τοῦ Θεοῦ. |
| 8 αὐτὸς ἐκφανεῖ παιδείαν διδασκαλίας αὐτοῦ καὶ ἐν νόμῳ διαθήκης Κυρίου καυχήσεται. | 8 Αυτός δε ο σοφός θα καταστήση φανερά τα αγαθά της μορφώσεώς του· και στον νόμον του Κυρίου θα έχη την καύχησίν του. | 8 Αὐτὸς θὰ καταστήσῃ φανερὰν μὲ τὴν διδασκαλίαν του τὴν κατὰ Θεὸν μόρφωσιν καὶ παιδαγωγίαν του καὶ θὰ καυχᾶται διὰ τὸν Νόμον τῆς Διαθήκης τοῦ Κυρίου, εἰς τὸν ὁποῖον θὰ ἐντρυφᾷ. |
| 9 αἰνέσουσι τὴν σύνεσιν αὐτοῦ πολλοί, ἕως τοῦ αἰῶνος οὐκ ἐξαλειφθήσεται· οὐκ ἀποστήσεται τὸ μνημόσυνον αὐτοῦ, καὶ ὄνομα αὐτοῦ ζήσεται εἰς γενεὰς γενεῶν. | 9 Πολλοί θα επαινέσουν την σοφίαν του, η οποία ουδέποτε θα λησμονηθή. Η ανάμνησίς του και το ονομά του θα ζουν εις τας γενεάς των γενεών. | 9 Θὰ ἐπαινέσουν πολλοὶ τὴν σύνεσίν του, καὶ δὲν θὰ λησμονηθῇ ποτὲ μέχρι τοῦ αἰῶνος. Δὲν θὰ ἐξαφανισθῇ ἡ μνήμη του, καὶ τὸ ὄνομά του θὰ ζήσῃ εἰς γενεᾶς γενεῶν. |
| 10 τὴν σοφίαν αὐτοῦ διηγήσονται ἔθνη, καὶ τὸν ἔπαινον αὐτοῦ ἐξαγγελεῖ ἐκκλησία. | 10 Τα διάφορα έθνη θα διηγούνται την σοφίαν του και αι συγκεντρώσεις των ανθρώπων θα διαλαλούν τον έπαινόν του. | 10 Ἔθνη πολλὰ θὰ διακηρύττουν τὴν σοφίαν του, καὶ τὸν ἔπαινόν του θὰ ἐξαγγέλλῃ συγκέντρωσις λαοῦ. |
| 11 ἐὰν ἐμμείνῃ, ὄνομα καταλείψει ἢ χίλιοι, καὶ ἐὰν ἀναπαύσηται, ἐμποιήσει αὐτῷ. | 11 Εάν ζήση επί μακρόν, το όνομά του θα καταστή ενδοξότερον παρά χίλιοι άλλοι· και εάν δια του θανάτου αναπαυθή, θα προσθέση εις αυτό δόξαν. | 11 Ἐὰν ζήσῃ ἐπὶ μακράν, θὰ δημιουργήσῃ ὄνομα περισσότερον ἐξακουσμένον καὶ φημισμένον παρ' ὅσον χίλιοι ἄλλοι, καὶ ἐὰν ἀναπαυθῇ, ἡ δόξα του θὰ αὐξηθῇ περισσότερον. |
| 12 ῎Ετι διανοηθεὶς ἐκδιηγήσομαι καὶ ὡς διχομηνία ἐπληρώθην. | 12 Θέλω ακόμη να διηγηθώ τας σκέψεις μου, από τας οποίας είμαι πλήρης, όπως η πανσέληνος. | 12 Ἐπειδὴ διενοήθην καὶ ἐσκέφθην καὶ ἄλλα τινὰ ἀκόμη, θὰ διηγηθῶ καὶ τὰς σκέψεις αὐτάς, διότι ἐπληρώθην καὶ ἐγέμισα ἀπὸ αὐτάς, ὡς ἡ σελήνη κατὰ τὸ μέσον τοῦ μηνὸς γίνεται παμφαής. |
| 13 εἰσακούσατέ μου, υἱοὶ ὅσιοι, καὶ βλαστήσατε ὡς ρόδον φυόμενον ἐπὶ ρεύματος ὑγροῦ | 13 Υιοί ευσεβείς, ακούσατέ με. Θα βλαστήσετε και θα ανθίσετε ωσάν την τριανταφυλλιά, η οποία είναι φυτευμένη εις υγρά εδάφη. | 13 Ἀκούσατέ με, παιδιὰ εὐσεβῇ, καὶ βλαστήσατε ὅπως τὸ ρόδον, ποὺ φυτρώνει εἰς νερὸν τρεχούμενον τοῦ ὑπαίθρου, |
| 14 καὶ ὡς λίβανος εὐωδιάσατε ὀσμὴν καὶ ἀνθήσατε ἄνθος ὡς κρίνον, διάδοτε ὀσμὴν καὶ αἰνέσατε ᾆσμα. εὐλογήσατε Κύριον ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἔργοις, | 14 Θα ευωδιάζετε ωσάν το λιβάνι, θα ανθίσετε όπως ανθίζουν τα κρίνα. Διασκορπίσατε την ευωδίαν της σοφίας σας και ψάλατε άσμα. Δοξολογήσατε τον Κυριον δι' όλα τα έργα αυτού. | 14 καὶ σκορπίσατε εὐωδίαν ὅπως τὸ θυμίαμα καὶ ἀνθήσατε ὅπως τὸ κρίνον· διαχύσατε εὐωδίαν ἀρετῆς καὶ σεμνότητος καὶ ψάλατε αἶνον, δοξάσατε τὸν Κύριον δι' ὅλα τὰ ἔργα του. |
| 15 δότε τῷ ὀνόματι αὐτοῦ μεγαλωσύνην καὶ ἐξομολογήσασθε ἐν αἰνέσει αὐτοῦ, ἐν ᾠδαῖς χειλέων καὶ ἐν κινύραις καὶ οὕτως ἐρεῖτε ἐν ἐξομολογήσει· | 15 Μεγαλύνατε το όνομά του και διακηρύξατε τον αίνόν του με τα άσματα των χειλέων σας και με τας κινύρας. Αυτά θα λέγετε και θα ψάλλετε δοξολογούντες τον Κυριον· | 15 Διακηρύξατε μετὰ βαθυτάτης ταπεινώσεων τὸ μεγαγαλεῖον τοῦ Ὀνόματός του καὶ δοξολογήσατε Αὐτὸν μὲ ὕμνον καὶ μὲ ᾄσματα τοῦ στόματος καὶ τῶν χειλέων σας καὶ μὲ ἅρπας καὶ λύρας· καὶ μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν θὰ εἴπητε κατὰ τὴν δοξολογίαν σας: |
| 16 Τὰ ἔργα Κυρίου πάντα ὅτι καλὰ σφόδρα, καὶ πᾶν πρόσταγμα ἐν καιρῷ αὐτοῦ ἔσται· οὐκ ἔστιν εἰπεῖν· τί τοῦτο; εἰς τί τοῦτο; | 16 Ολα τα έργα του Κυρίου είναι εξαιρέτως ωραία και όλα τα προστάγματά του θα πραγματοποιούνται στον καιρόν των. Δεν είναι δε δυνατόν να λέγη κανείς, τι είναι αυτό; Προς τι εδημιουργήθη εκείνο; | 16 Ὅλα τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου εἶναι ὑπερβαλλόντως καλά, καὶ κάθε πρόσταγμά του θὰ ἐκτελεσθῇ εἰς τὸν καιρόν του. Δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ εἴπῃ κάποιος: Τί εἶναι αὐτό; Καὶ διατὶ ἔγινε αὐτό; |
| 17 πάντα γὰρ ἐν καιρῷ αὐτοῦ ζητηθήσεται. ἐν λόγῳ αὐτοῦ ἔστη ὡς θημωνία ὕδωρ, καὶ ἐν ρήματι στόματος αὐτοῦ ἀποδοχεῖα ὑδάτων. | 17 Διότι κάθε πράγμα θα αναζητήται και θα κατανοήται στον καιρόν του. Δια του λόγου του ανυψώθη και εστάθη ωσάν θημωνιά το νερό, και με τα λόγια του στόματός του έγιναν αι διάφοραι δεξαμεναί των υδάτων. | 17 Διότι κάθε τι ἀπὸ ὅλα θὰ ἀναζητῆται εἰς καιρόν του. Μὲ μόνον τὸν λόγον Αὐτοῦ ἐστάθη σὰν θημωνία σίτου τὸ νερὸν τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσῃ, μὲ τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, καὶ μὲ ἓν πρόσταγμα τοῦ στόματός του ἔγιναν αἱ ἀποθῆκαι καὶ δεξαμαὶ τῶν ὑδάτων. |
| 18 ἐν προστάγματι αὐτοῦ πᾶσα ἡ εὐδοκία, καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἐλαττώσει τὸ σωτήριον αὐτοῦ. | 18 Δια της προσταγής του πραγματοποιείται κάθε τι, που αυτός επιθυμεί. Και κανείς δεν ημπορεί να ματαιώση την σωτηρίαν, την οποίαν αυτός παρέχει. | 18 Διὰ τοῦ προστάγματός του γίνεται ὅ,τι ἀρέσκει εἰς Αὐτόν, καὶ δὲν ὑπάρχει κανείς, ὁ ὁποῖος θὰ ἠμπορέσῃ νὰ ἐλαττώσῃ τὴν σωτηρίαν, τὴν ὁποίαν Αὐτὸς στέλλει. |
| 19 ἔργα πάσης σαρκὸς ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔστι κρυβῆναι ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ. | 19 Ολα τα έργα των ανθρώπων είναι ενώπιόν του, και τίποτε δεν είναι δυνατόν να αποκρυβή από τους οφθαλμούς του. | 19 Τὰ ἔργα πάντων τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶναι παρὰ φθαρταὶ καὶ ἀσθενεῖς σάρκες, εἶναι φανερὰ ἐνώπιόν Του καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ κρυφθοῦν ἀπὸ τοὺς ὀφθαλμούς του. |
| 20 ἀπὸ τοῦ αἰῶνος εἰς τὸν αἰῶνα ἐπέβλεψε, καὶ οὐθέν ἐστι θαυμάσιον ἐναντίον αὐτοῦ. | 20 Επιβλέπει και παρακολουθεί από του αιώνος και έως του αιώνος και τίποτε δεν είναι καταπληκτικόν και παράδοξον ενώπιόν του. | 20 Ἀπὸ τοῦ ἑνὸς αἰῶνος εἰς τὸν ἄλλον αἰῶνα φέρει τὸ βλέμμα του, καὶ δὲν ὑπάρχει τίποτε ἐκπληκτικὸν καὶ θαυμαστὸν ἐνώπιόν Του. |
| 21 οὐκ ἔστιν εἰπεῖν· τί τοῦτο; εἰς τί τοῦτο; πάντα γὰρ εἰς χρείας αὐτῶν ἔκτισται. | 21 Δι' αυτό και κανείς άνθρωπος δεν πρέπει να διατυπώνη αμφιβολίας και να λέγη· “τι είναι τούτο; Διατί υπάρχει εκείνο;” Διότι τα πάντα έχουν δημιουργηθή προς ένα χρήσιμον σκοπόν. | 21 Κανεὶς δὲν ἠμπορεῖ νὰ εἴπῃ: Τί εἶναι τοῦτο; Καὶ διατὶ ἐγινεν αὐτό; Διότι ὅλα ἐδημιουργήθησαν δι' ὡρισμένην ἕκαστον ἀνάγκην. |
| 22 ἡ εὐλογία αὐτοῦ ὡς ποταμὸς ἐπεκάλυψε, καὶ ὡς κατακλυσμὸς ξηρὰν ἐμέθυσεν. | 22 Η ευλογία του Κυρίου εξεχείλισεν ωσάν ποταμός και εσκέπασε τα πάντα· και ωσάν κατακλυσμός υδάτων επότισε πλουσίως την γην. | 22 Ἡ εὐλογία του σὰν ποταμὸς κατεκάλυψε καὶ ἐσκέπασε τὴν γῆν καὶ σὰν κατακλυσμὸς καθύγρανε καὶ ἐμέθυσε τὴν ξηράν. |
| 23 οὕτως ὀργὴν αὐτοῦ ἔθνη κληρονομήσει, ὡς μετέστρεψεν ὕδατα εἰς ἅλμην. | 23 Ετσι πάλιν εξαποστέλλει τον δίκαιον θυμόν του ως κληρονομίαν εις τα ασεβή έθνη και αυτός μετέβαλε τα πόσιμα ύδατα εις αλμυρά. | 23 Ἔτσι καὶ τὰ ἔθνη θὰ κληρονομήσουν τὴν ὀργήν του, ὅπως μετέβαλε τὰ γλυκὰ ὕδατα εἰς ἁλμυρά. |
| 24 αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ τοῖς ὁσίοις εὐθεῖαι, οὕτως τοῖς ἀνόμοις προσκόμματα. | 24 Το θέλημά του, και ο τρόπος της ενεργείας του είναι δια τους ευσεβείς ανθρώπους ευθέα, δια τους παρανόμους όμως είναι προσκόμματα. | 24 Αἱ οἰκονομίαι τῆς προνοίας του εἶναι καλαὶ καὶ εὐθεῖαι διὰ τοὺς ἀφωσιωμένους εἰς Αὐτόν, ἐνῷ διὰ τοὺς παραβαίνοντας τὸν Νόμον του εἶναι ἐμπόδια, εἰς τὰ ὁποῖα σκοντάπτοντες πίπτουν. |
| 25 ἀγαθὰ τοῖς ἀγαθοῖς ἔκτισται ἀπ᾿ ἀρχῆς, οὕτως τοῖς ἁμαρτωλοῖς κακά. | 25 Τα αγαθά έχουν δημιουργηθή ευθύς εξ αρχής δια τους αγαθούς, έτσι και τα κακά δια τους αμαρτωλούς. | 25 Τὰ καλὰ καὶ ἀγαθὰ ἔγιναν ἐξ ἀρχῆς διὰ τοὺς καλούς· ἔτσι καὶ τὰ κακὰ ἔγιναν διὰ τοὺς ἁμαρτωλούς. |
| 26 ἀρχὴ πάσης χρείας εἰς ζωὴν ἀνθρώπου, ὕδωρ, πῦρ, καὶ σίδηρος καὶ ἅλας καὶ σεμίδαλις πυροῦ καὶ μέλι καὶ γάλα, αἷμα σταφυλῆς καὶ ἔλαιον καὶ ἱμάτιον. | 26 Βασικής σημασίας και απαραίτητα δια την ζωήν του ανθρώπου είναι το νερό, η φωτιά, ο σίδηρος, το αλάτι, το σημιγδάλι του σιταριού, το μέλι, το γάλα, ο οίνος, το έλαιον, το ένδυμα. | 26 Τῆς πρώτης καὶ ἀπαραιτήτου ἀνάγκης διὰ τὴν ζωὴν τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τὸ νερόν, ἡ φωτιά, ὁ σίδηρος καὶ τὸ ἅλας, καθὼς καὶ τὸ ἐκ τοῦ σίτου σιμιγδάλι, τὸ μέλι, τὸ γάλα καὶ τὸ αἷμα τῆς σταφυλῆς, ὁ οἶνος δηλαδή, καὶ τὸ ἔλαιον καὶ τὸ ἔνδυμα. |
| 27 ταῦτα πάντα τοῖς εὐσεβέσιν εἰς ἀγαθά, οὕτως τοῖς ἁμαρτωλοῖς τραπήσεται εἰς κακά. | 27 Ολα αυτά είναι δια το καλόν των ευσεβών. Μετατρέπονται όμως και αποβαίνουν εις κακόν δια τους αμαρτωλούς. | 27 Ὅλα αὐτὰ ἔγιναν χάριν τῶν εὐσεβῶν πρὸς ἀγαθὴν χρῆσιν καὶ ἐξυπηρέτησιν αὐτῶν· τουναντίον εἰς τοὺς ἁμαρτωλοὺς θὰ μετατραποῦν εἰς βλάβην καὶ καταδίκην. |
| 28 ἔστι πνεύματα, ἃ εἰς ἐκδίκησιν ἔκτισται καὶ ἐν θυμῷ αὐτοῦ ἐστερέωσαν μάστιγας αὐτῶν· ἐν καιρῷ συντελείας ἰσχὺν ἐκχεοῦσι καὶ τὸν θυμὸν τοῦ ποιήσαντος αὐτοὺς κοπάσουσι. | 28 Υπάρχουν άνεμοι βίαιοι η καυστιικοί, οι οποίοι έχουν δημιουργηθή εις τιμωρίαν των κακών, εν δε τη δικαία οργή του ο Θεός τους εξαπολύει ως σφοδράς μάστιγας εναντίον εκείνων. Και στον καιρόν της δικαίας τιμωρίας εκχύνουν την καταστρεπτικήν δύναμίν των, και έτσι επαναπαύουν και σταματούν την οργήν του δημιουργού των. | 28 Ὑπάρχουν ἄνεμοι, οἱ ὁποῖοι ἐδημιουργήθησαν πρὸς ἐκδίκησιν καὶ τιμωρίαν καὶ κατὰ τὸν θυμὸν τοῦ Θεοῦ καθιστοῦν στερεὰς καὶ ἰσχυρὰς τὰς μάστιγας καὶ τὰς βιαίας πνοάς των; Κατὰ δὲ τὸν καιρὸν τῶν καταστροφῶν θὰ ἑξαπολύσουν τὴν δύναμίν των καὶ θὰ κοπάσουν κατασιγάζοντες τὸν θυμὸν Ἐκείνου, ὁ Ὁποῖος ἐποίησεν αὐτούς. |
| 29 πῦρ καὶ χάλαζα καὶ λιμὸς καὶ θάνατος, πάντα ταῦτα εἰς ἐκδίκησιν ἔκτισται· | 29 Φλογερόν καύμα, χάλαζα και θάνατος, όλα αυτά έγιναν εις τιμωρίαν των ασεβών. | 29 Ἡ φωτιὰ καὶ τὸ χαλάζι, ἡ πεῖνα καὶ ὁ θάνατος, ὅλα αὐτὰ ἔγιναν πρὸς τιμωρίαν καὶ θείαν ἐκδίκησιν. |
| 30 θηρίων ὀδόντες καὶ σκορπίοι καὶ ἔχεις καὶ ρομφαία ἐκδικοῦσα εἰς ὄλεθρον ἀσεβεῖς· | 30 Δοντια θηρίων, σκορπιοί, οχιές, φονικά μαχαίρια εγιναν εις δικαίαν εξολόθρευσιν των ασεβών. | 30 Τὰ δόντια τῶν θηρίων καὶ οἱ σκορπιοὶ καὶ αἱ ἔχιδναι καὶ τὸ ἐκδικητικὸν ξίφος ἔγιναν διὰ τὸν ὄλεθρον τῶν ἀσεβῶν. |
| 31 ἐν τῇ ἐντολῇ αὐτοῦ εὐφρανθήσονται καὶ ἐπὶ τῆς γῆς εἰς χρείας ἑτοιμασθήσονται καὶ ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν οὐ παραβήσονται λόγον. | 31 Ολα αυτά χαίρουν να εκπληρώσουν την εντολήν του Θεού και είναι έτοιμα δια κάθε τι, που θα χρειασθή εις την γην. Και όταν έλθη ο καιρός της δράσεώς των, δεν θα παραβούν την διαταγήν του Θεού. | 31 Ὅταν θὰ δοθῇ εἰς αὐτὰ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, θὰ χαροῦν ὑπερβαλλόντως καὶ θὰ ἐτοιμασθοῦν πρὸς χρησιμοποίησίν των διὰ πᾶσαν ἀνάγκην ἐπὶ τῆς γῆς· ὅταν δὲ ἐπιστῇ ὁ κατάλληλος χρόνος δι’ ἕκαστον τούτων, δὲν θὰ παραβοῦν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ. |
| 32 διὰ τοῦτο ἐξ ἀρχῆς ἐστηρίχθην καὶ διενοήθην καὶ ἐν γραφῇ ἀφῆκα· | 32 Δια τούτο ευθύς εξ αρχής εοτηρίχθην εις την σκέψιν μου και αφού καλώς τα εμελέτησα όλα αυτά, τα παρέδωσα γραπτώς στους ανθρώπους. | 32 Δι' αὐτὸ ἐξ ἀρχῆς ἐσχημάτισα ἀκλόνητον πεποίθησιν καὶ ἐσκέφθην σοβαρῶς καὶ ἐγγράφως ἀφῆκα ταῦτα. |
| 33 τὰ ἔργα Κυρίου πάντα ἀγαθὰ καὶ πᾶσαν χρείαν ἐν ὥρᾳ αὐτῆς χορηγήσει. | 33 Ολα τα έργα του Κυρίου είναι αγαθά· αυτός δε χορηγεί την ευμένειάν του, όπου υπάρχει ανάγκη, στον κατάλληλον καιρόν. | 33 Τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου εἶναι πάντα καλά, καὶ εἰς πᾶσαν ἀνάγκην, ὅταν ἔλθῃ ἡ ὥρα της, θὰ προμηθεύσουν τὸ χρήσιμον. |
| 34 καὶ οὐκ ἔστιν εἰπεῖν· τοῦτο τούτου πονηρότερον, πάντα γὰρ ἐν καιρῷ εὐδοκιμηθήσεται. | 34 Και δεν πρέπει ποτέ να είπη κανείς, τούτο το δημιούργημα είναι κατώτερον από εκείνο, διότι όλα τα δημιουργήματα στον κατάλληλον καιρόν θα φανούν καλά και χρήσιμα. | 34 Καὶ δὲν δύναται οὔτε ἐπιτρέπεται νὰ εἴπῃ κανείς· τοῦτο εἶναι χειρότερον ἀπὸ ἐκεῖνο· διότι ὅλα εἰς τὸν κατάλληλον καιρὸν θὰ παρουσιασθοῦν χρήσιμα καὶ ἐπιτυχημένα. |
| 35 καὶ νῦν ἐν πάσῃ καρδίᾳ καὶ στόματι ὑμνήσατε καὶ εὐλογήσατε τὸ ὄνομα Κυρίου. | 35 Και τώρα με όλην σας την καρδιά και με όλην την δύναμιν της φωνής σας υμνολογήσατε και δοξάσατε το όνομα του Κυρίου. | 35 Καὶ τώρα μὲ ὅλην σας τὴν καρδίαν καὶ τὸ στόμα σας ὑμνήσατε καὶ δοξάσατε τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. |
