Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα | Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα | Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα |
1 ΚΑΙ ἠθέτησε Μωὰβ ἐν ᾿Ισραὴλ μετὰ τὸ ἀποθανεῖν ᾿Αχαάβ. | 1 Μετά τον θάνατον του Αχαάβ οι Μωαβίται κατεπάτησαν την συνθήκην υποτελείας των, που είχαν συνάψει με τους Ισραηλίτας. | 1 Οἱ κάτοικοι τῆς Μωὰβ ἐπανεστάτησαν ἐναντίον τῶν Ἰσραηλιτῶν μετὰ τὸν θάνατον τοῦ βασιλιᾶ Ἀχαάβ. |
2 καὶ ἔπεσεν ᾿Οχοζίας διὰ τοῦ δικτυωτοῦ τοῦ ἐν τῷ ὑπερῴῳ αὐτοῦ τῷ ἐν Σαμαρείᾳ καὶ ἠρρώστησε. καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· δεῦτε καὶ ἐπιζητήσατε ἐν τῷ Βάαλ μυῖαν θεὸν ᾿Ακκαρών, εἰ ζήσομαι ἐκ τῆς ἀρρωστίας μου ταύτης· καὶ ἐπορεύθησαν ἐπερωτῆσαι δι᾿ αὐτοῦ. | 2 Εις την Σαμάρειαν ο βασιλεύς Οχοζίας έπεσεν από το δικτυωτόν του υπερώου του και κατέκειτο ασθενής. Απέστειλεν δε αγγελιαφόρους, στους οποίους είπε· “πηγαίνετε και αναζητήσατε εις την πόλιν Ακκαρών τον ειδωλικόν θεόν των μυιών Βααλ και ερωτήσατέ τον, εάν θα διαφύγω τον θάνατον από την αρρώστειαν μου αυτήν”. Οι απεσταλμένοι επορεύθησαν να ερωτήσουν τον θεόν Βααλ. | 2 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας ἔπεσεν ἀπὸ τὸ δικτυωτὸν κιγκλίδωμα τὸν ἀνωγείου δωματίου του, ποὺ εὑρίσκετο εἰς τὴν Σαμάρειαν, καὶ ἐπληγώθη σοβαρά. Δι' αὐτὸ ἔστειλεν ἀπεσταλμένους, εἰς τοὺς ὁποίους εἶπε: «Πηγαίνετε εἰς τὴν πόλιν τῶν Φιλισταίων Ἀκκαρὼν καὶ ζητῆστε ἐκεῖ νὰ εὕρετε τὸ ἄγαλμα τοῦ Βάαλ, τοῦ θεοῦ τῶν μυγῶν, καὶ ρωτῆστε τὸν θεόν, ἐὰν θὰ θεραπευθῶ ἀπὸ τὴν ἀρρώστια μου αὐτήν». Οἱ ἀπεσταλμένοι ἐπῆγαν νὰ ἐρωτήσουν τὸ εἴδωλον τῆς Ἀκκαρὼν διὰ τὴν ὑγείαν τοῦ Ὀχοζία. |
3 καὶ ἄγγελος Κυρίου ἐκάλεσεν ᾿Ηλιοὺ τὸν Θεσβίτην λέγων· ἀναστὰς δεῦρο εἰς συνάντησιν τῶν ἀγγέλων ᾿Οχοζίου βασιλέως Σαμαρείας καὶ λαλήσεις πρὸς αὐτούς· εἰ παρὰ τὸ μὴ εἶναι Θεὸν ἐν ᾿Ισραὴλ ὑμεῖς πορεύεσθε ἐπιζητῆσαι ἐν τῷ Βάαλ μυῖαν θεὸν ᾿Ακκαρών; καὶ οὐχ οὕτως· | 3 Αγγελος όμως Κυρίου εκάλεσε τον Ηλίαν τον Θεσβίτην και του είπε “σήκω και πήγαινε εις συνάντησιν των αγγελιαφόρων του Οχοζίου, του βασιλέως της Σαμαρείας, και είπε προς αυτούς· Μηπως τάχα δεν υπάρχει θεός αληθινός στον ισραηλιτικόν λαόν και δια τούτο σεις πορεύεσθε να συμβουλευθήτε τον Βααλ, θεόν των μυιών, εις την Ακκαρών; | 3 Τότε ὅμως ἄγγελος Κυρίου ἐκάλεσε τὸν Ἠλίαν τὸν Θεσβίτην καὶ τοῦ εἶπε: Σήκω ἐπάνω καὶ πήγαινε νὰ συναντήσεις τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ Ὀχοζία, βασιλιᾶ τῆς Σαμαρείας, καὶ νὰ τοὺς εἰπῇς: «Διατὶ πηγαίνετε εἰς τὴν Ἀκκαρών; Μήπως διότι νομίζετε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεὸς μεταξὺ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ δι' αὐτὸ πηγαίνετε νὰ ἐρωτήσετε τὸν Βάαλ, τὸν θεὸν τῶν μυγῶν, εἰς τὴν Ἀκκαρών; Δὲν πρέπει νὰ γίνῃ ἔτσι, διότι αὐτὸ δὲν εἶναι ὀρθόν». |
4 ὅτι τάδε λέγει Κύριος· ἡ κλίνη, ἐφ᾿ ἧς ἀνέβης ἐκεῖ, οὐ καταβήσῃ ἀπ᾿ αὐτῆς, ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ. καὶ ἐπορεύθη ᾿Ηλιοὺ καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς. | 4 Αυτό δεν είναι καθόλου ορθόν. Δια τούτο αυτά λέγει ο Κυριος να είπετε στον Οχοζίαν· Από την κλίνην, επάνω εις την οποίαν ασθενής έχεις συ ανεβή, δεν θα κατέλθης υγιής, διότι θα αποθάνης εξάπαντος”. Ο Ηλίας μετέβη και είπε προς αυτούς, όσα ο Θεός τον διέταξεν. | 4 Διὰ τοῦτο αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος πρὸς τὸν βασιλιᾶ Ὀχοζίαν: «Δὲν θὰ κατεβῇς θεραπευμένος ἀπὸ τὸ κρεββάτι, εἰς τὸ ὁποῖον ἀνέβης, ἐπειδὴ ἐτραυματίσθης σοβαρά· ἀλλὰ θὰ ἀποθάνῃς ὁπωσδήποτε!». Καὶ ὁ Ἠλίας ἐπῆγε, συνήντησε τοὺς ἀπεσταλμένους τοῦ Ὀχοζία καὶ τοὺς ἀνήγγειλε τὸ μήνυμα τοῦ Θεοῦ. |
5 καὶ ἐπεστράφησαν οἱ ἄγγελοι πρὸς αὐτόν, καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· τί ὅτι ἐπεστρέψατε; | 5 Οι αγγελιαφόροι επέστρεψαν προς τον Οχοζίαν και εκείνος τους ηρώτησε· “διατί τόσον συντόμως επανήλθατε;” | 5 Οἱ βασιλικοὶ ἀπεσταλμένοι ἐπέστρεψαν εἰς τὸν Ὀχοζίαν, αὐτὸς δὲ τοὺς ἐρώτησε: «Διατὶ ἐπεστρέψατε τόσον γρήγορα;» |
6 καὶ εἶπαν πρὸς αὐτόν· ἀνὴρ ἀνέβη εἰς συνάντησιν ἡμῶν καὶ εἶπε πρὸς ἡμᾶς· δεῦτε ἐπιστράφητε πρὸς τὸν βασιλέα τὸν ἀποστείλαντα ὑμᾶς καὶ λαλήσατε πρὸς αὐτόν· τάδε λέγει Κύριος· εἰ παρὰ τὸ μὴ εἶναι Θεὸν ἐν ᾿Ισραὴλ σὺ πορεύῃ ἐπιζητῆσαι ἐν τῷ Βάαλ μυῖαν θεὸν ᾿Ακκαρών; οὐχ οὕτως· ἡ κλίνη, ἐφ᾿ ἧς ἀνέβης ἐκεῖ, οὐ καταβήσῃ ἀπ᾿ αὐτῆς, ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ. | 6 Οι απεσταλμένοι του απήντησαν· “κάποιος ανήρ ήλθε, μας συνήντησε και μας είπε· Εμπρός, επιστρέψατε προς τον βασιλέα, ο οποίος σας έστειλε, και είπατε εις αυτόν αυτά λέγει ο Κυριος· Μηπως τάχα δεν υπάρχει Θεός αληθινός στον ισραηλιτικόν λαόν; Και συ πηγαίνεις να επιζητήσης συμβουλάς από τον Βαάλ, τον θεόν των μυιών, εις την Ακκαρών; Αυτό δεν είναι καθόλου ορθόν. Δια τούτο δεν θα κατεβής υγιής από την κλίνην, επάνω εις την οποίαν έχεις ανεβή ασθενής, διότι εξάπταντος θα αποθάνης”. | 6 Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ ἀπάντησαν: «Κάποιος ἄνθρωπος ἦλθε, μᾶς συνήντησε καὶ μᾶς εἶπεν: «Ἐμπρός· γυρίστε πίσω εἰς τὸν βασιλιᾶ, ποὺ σᾶς ἔστειλε, καὶ πέστε του· αὐτὰ λέγει ο Κύριος: Διατὶ πηγαίνετε εἰς τὴν Ἀκκαρών; Μήπως διότι νομίζετε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεὸς μεταξὺ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ διὰ αὐτὸ πηγαίνετε νὰ ἐρωτήσετε τὸν Βάαλ, τὸν θεὸν τῶν μυγῶν, εἰς τὴν Ἀκκαρών; Δὲν πρέπει νὰ γίνῃ ἔτσι, διότι αὐτὸ δὲν εἶναι ὀρθόν. Σὺ ὁ Ὀχοζίας δὲν θὰ κατεβῇς θεραπευμένος ἀπὸ τὸ κρεββάτι, εἰς τὸ ὁποῖον ἀνέβης, ἐπειδὴ ἐτραυματίσθης σοβαρά· ἀλλὰ θὰ ἀποθάνῃς ὁπωσδήποτε!». |
7 καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς λέγων· τίς ἡ κρίσις τοῦ ἀνδρὸς τοῦ ἀναβάντος εἰς συνάντησιν ὑμῖν καὶ λαλήσαντος πρὸς ὑμᾶς τοὺς λόγους τούτους; | 7 Ο Οχοζίας ηρώτησεν αυτούς και τους είπε· “ποία είναι η εμφάνισις του ανδρός αυτού, που ήλθεν εις συνάντησίν σας και ωμίλησε προς σας αυτούς τους λόγους;” | 7 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας ἐμιλησε εἰς τοὺς ἀπεσταλμένους του καὶ τοὺς εἶπε: «Τί εἶδους ἄνθρωπος καὶ ποῖα εἶναι τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ ἦλθε καὶ σᾶς συνήντησε καὶ σᾶς εἶπε τὰ λόγια αὐτά;» |
8 καὶ εἶπαν πρὸς αὐτόν· ἀνὴρ δασὺς καὶ ζώνην δερματίνην περιεζωσμένος τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ. καὶ εἶπεν· ᾿Ηλιοὺ ὁ Θεσβίτης οὗτός ἐστι. | 8 Εκείνοι του είπαν· “είναι ανήρ δασύτριχος, ζωσμένος γύρω από την μέσην δερματίνην ζώνην”. Ο Οχοζίας τους είπεν. “Αυτός είναι Ηλιού ο Θεσβίτης”. | 8 Οἱ ἀπεσταλμένοι ἀπάντησαν εἰς τὸν βασιλιᾶ: «Ἦταν ἄνθρωπος, ποὺ ἐφοροῦσε μαλλιαρὸν τρίχινον χιτῶνα (ἢ κατ' ἄλλην ἑρμηνείαν: Ἦταν ἄνθρωπος μὲ πλούσια μαλλιὰ καὶ γενειάδα) καὶ εἶχε ζωσμένην τὴν μέσην του μὲ δερματίνην ζώνην». Τότε ὁ Ὀχοζίας ἀνεφώνησε μὲ τρόμον: «Ὁ Ἠλίας ὁ Θεσβίτης εἶναι αὐτός!» |
9 καὶ ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν πεντηκόνταρχον καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ, καὶ ἀνέβη πρὸς αὐτόν, καὶ ἰδοὺ ᾿Ηλιοὺ ἐκάθητο ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ ὄρους. καὶ ἐλάλησεν ὁ πεντηκόνταρχος πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν· ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλεὺς ἐκάλεσέ σε, κατάβηθι. | 9 Ο βασιλεύς έστειλε προς αυτόν ένα πεντηκόνταρχον με τους πενήντα άνδρας του, ο οποίος και ανέβη προς τον Ηλιού, τον προφήτην. Ιδού δε ο Ηλίας εκάθητο εις την κορυφήν του όρους. Ο πεντηκόνταρχος ωμίλησε προς αυτόν και του είπεν· “άνθρωπε του Θεού, ο βασιλεύς σε καλεί. Ελα προς αυτόν”. | 9 Κατόπιν ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας ἔπεμψε πρὸς τὸν Ἠλίαν ἀξιωματικὸν πενῆντα στρατιωτῶν μαζὶ μὲ τοὺς πενῆντα ἄνδρες του· καὶ ὁ ἀξιωματικὸς μὲ τοὺς στρατιῶτες του ἐπῆγε εἰς τὸν Ἠλίαν. Καὶ νά· ὁ Ἠλίας ἦταν καθισμένος εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὑψηλοῦ λόφου. Ὁ ἀξιωματικὸς τῶν πενῆντα στρατιωτῶν ἐμίλησε εἰς τὸν Ἠλίαν καὶ τοῦ εἶπεν: «Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ὁ βασιλιᾶς σὲ καλεῖ· κατέβα ἀπὸ ἐδῶ καὶ πήγαινε νὰ τὸν συναντήσῃς». |
10 καὶ ἀπεκρίθη ᾿Ηλιού, καὶ εἶπε πρὸς τὸν πεντηκόνταρχον· καὶ εἰ ἄνθρωπος Θεοῦ ἐγώ, καταβήσεται πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ καταφάγεταί σε καὶ τοὺς πεντήκοντά σου· καὶ κατέβη πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγεν αὐτὸν καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ. | 10 Ο προφήτης Ηλίας απήντησε προς τον πεντηκόνταρχον· “εάν εγώ είμαι άνθρωπος του Θεού, όπως και είμαι, πυρ θα κατεβή από τον ουρανόν, το οποίον θα κατακαύση σε και τους πενήντα άνδρας σου”. Πράγματι δε κατέβη αμέσως από τον ουρανόν πυρ και κατέκαυσεν αυτόν και τους πεντήκοντα άνδρας του. | 10 Ὁ Ἠλίας ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν εἰς τὸν ἀξιωματικὸν τῶν πενῆντα στρατιωτῶν: «Ἐὰν ἐγὼ εἶμαι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, τότε θὰ πέσῃ φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ θὰ καταφάγῃ σὲ καὶ τοὺς πενῆντα στρατιῶτες σου!» Καὶ εὐθὺς ἀμέσως ἔπεσε φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἔκαμε κάρβουνο καὶ στάχτη τὸν ἀξιωματικὸν καὶ τοὺς πενῆντα ἄνδρες του. |
11 καὶ προσέθετο ὁ βασιλεὺς καὶ ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν ἄλλον πεντηκόνταρχον καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ, καὶ ἀνέβη καὶ ἐλάλησεν ὁ πεντηκόνταρχος πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν· ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, τάδε λέγει ὁ βασιλεύς· ταχέως κατάβηθι. | 11 Ο βασιλεύς έστειλε πάλιν προς τον Ηλίαν άλλον πεντηκόνταρχον με τους πενήντα άνδρας του. Ο αξιωματικός ανέβη προς τον Ηλίαν, του ωμίλησε και είπε· “άνθρωπε του Θεού, αυτά λέγει ο βασιλεύς· Ελα γρήγορα προς αυτόν”. | 11 Καὶ πάλιν ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας ἔπεμψε πρὸς τὸν Ἠλίαν ἄλλον ἀξιωματικὸν πενῆντα στρατιωτῶν μαζὶ μὲ τοὺς πενῆντα ἄνδρες του. Ὁ ἀξιωματικὸς τῶν πενῆντα στρατιωτῶν ἀνέβη εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ λόφου καὶ ἐμίλησε πρὸς τὸν Ἠλίαν καὶ τοῦ εἶπεν: «Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, αὐτὰ λέγει ὁ βασιλιᾶς· κατέβα γρήγορα ἀπὸ ἐδῶ καὶ πήγαινε νὰ τὸν συναντήσῃς». |
12 καὶ ἀπεκρίθη ᾿Ηλιοὺ καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν· εἰ ἄνθρωπος Θεοῦ ἐγώ, καταβήσεται πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ καταφάγεταί σε καὶ τοὺς πεντήκοντά σου· καὶ κατέβη πῦρ ἐξ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγε αὐτὸν καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ. | 12 Απήντησεν ο Ηλιού και του είπεν· “εάν εγώ είμαι πράγματι άνθρωπος του Θεού, θα κατεβή φωτιά από τον ουρανόν που θα καταφάγη σε και τους πενήντα άνδρας σου”. Πράγματι δε κατέβη την ώραν εκείνην πυρ από τον ουρανόν και κατέφαγεν αυτόν και τους πεντήκοντα άνδρας του. | 12 Ὁ Ἠλίας ἀπεκρίθη καὶ εἶπεν εἰς τὸν ἀξιωματικόν: «Ἐὰν ἐγὼ εἶμαι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, θὰ πέσῃ φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ θὰ καταφάγῃ σὲ καὶ τοὺς πενῆντα στρατιῶτες σου!» Καὶ εὐθὺς ἀμέσως ἔπεσε φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἔκαμε κάρβουνο καὶ στάχτη τὸν ἀξιωματικὸν καὶ τοὺς πενῆντα ἄνδρες του. |
13 καὶ προσέθετο ὁ βασιλεὺς ἔτι ἀποστεῖλαι ἡγούμενον καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ, καὶ ἦλθεν ὁ πεντηκόνταρχος ὁ τρίτος καὶ ἔκαμψεν ἐπὶ τὰ γόνατα αὐτοῦ κατέναντι ᾿Ηλιοὺ καὶ ἐδεήθη αὐτοῦ καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν· ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ἐντιμωθήτω δὴ ἡ ψυχή μου καὶ ἡ ψυχὴ τῶν δούλων σου τούτων τῶν πεντήκοντα ἐν ὀφθαλμοῖς σου· | 13 Ο βασιλεύς απέστειλε και πάλιν άλλον αξιωματικόν και τους πενήντα άνδρας μαζή του. Ηλθεν ο τρίτος αυτός πεντηκόνταρχος, εγονάτισεν ενώπιον του Ηλιού, τον παρεκάλεσεν ευλαβώς και του είπεν· “άνθρωπε του Θεού, ας θεωρηθή αξία ελέους ενώπιόν σου η ζωη μου και η ζωή αυτών των πεντήκοντα δούλων σου. | 13 Καὶ πάλιν ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας ἔπεμψε πρὸς τὸν Ἠλίαν ἄλλον ἀξιωματικὸν μαζὶ μὲ τοὺς πενῆντα ἄνδρες του. Καὶ ὁ τρίτος ἀξιωματικὸς τῶν πενῆντα ἀνδρῶν ἦλθε καὶ ἔπεσε μὲ τὰ γόνατα ἐμπρὸς εἰς τὸν Ἠλίαν καὶ τὸν παρεκάλεσε, τοῦ ἐμίλησε δὲ μὲ ταπείνωσιν καὶ τοῦ εἶπεν: «Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, σὲ παρακαλῶ, λυπήσου μας καὶ ἂς θεωρηθῇ ἀπὸ σὲ πολύτιμος ἡ ζωή μου καὶ ἡ ζωὴ τῶν πενῆντα αὐτῶν δούλων σου στρατιωτῶν, ποὺ εἶναι μαζί μου! |
14 ἰδοὺ κατέβη πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγε τοὺς δύο πεντηκοντάρχους τοὺς πρώτους καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτῶν, καὶ νῦν ἐντιμωθήτω δὴ ἡ ψυχή μου ἐν ὀφθαλμοῖς σου. | 14 Διότι εγώ γνωρίζω, ότι κατήλθε πυρ από τον ουρανόν και κατέφαγε τους δύο πρώτους πεντηκοντάρχους και τους πενήντα στρατιώτας αυτών. Τωρα λοιπόν ας θεωρηθή αξία ελέους η ζωη μου ενώπιόν σου”. | 14 Διότι, να· (ὅπως γνωρίζω) ἔπεσε φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ ἔκαμε κάρβουνο καὶ στάχτη τοὺς δύο πρώτους, πρὶν ἀπὸ ἐμέ, ἀξιωματικοὺς τῶν πενῆντα στρατιωτῶν καὶ τοὺς πενῆντα ἄνδρες των. Διὰ τοῦτο, σὲ παρακαλῶ, τώρα λυπήσου με καὶ ἂς θεωρηθῇ ἀπὸ σὲ πολύτιμος ἡ ζωή μου!» |
15 καὶ ἐλάλησεν ἄγγελος Κυρίου πρὸς ᾿Ηλιοὺ καὶ εἶπε· κατάβηθι μετ᾿ αὐτοῦ, μὴ φοβηθῇς ἀπὸ προσώπου αὐτῶν· καὶ ἀνέστη ᾿Ηλιοὺ καὶ κατέβη μετ᾿ αὐτοῦ πρὸς τὸν βασιλέα. | 15 Ο άγγελος του Κυρίου ελάλησε τότε προς τον Ηλιού και του είπε· “κατέβα και πήγαινε μαζή με αυτόν· μη φοβηθής αυτούς”. Εσηκώθη ο Ηλίας, κατέβηκε και μαζή με αυτόν μετέβη στον βασιλέα. | 15 Τότε ἄγγελος Κυρίου ἐμίλησε πρὸς τὸν Ἠλίαν καὶ τοῦ εἶπε: «Κατέβα ἀπὸ ἐδῶ, ὅπου εἶσαι, μαζλί του· μὴ τοὺς φοβηθῇς». Καὶ ὁ Ἠλίας ἐσηκώθη καὶ κατέβη καὶ ἐπῆγε μαζί του εἰς τὸν βασιλιᾶ. |
16 καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν ᾿Ηλιού· τάδε λέγει Κύριος· τί ὅτι ἀπέστειλας ἀγγέλους ἐκζητῆσαι ἐν τῷ Βάαλ μυῖαν θεὸν ᾿Ακκαρών; οὐχ οὕτως· ἡ κλίνη, ἐφ᾿ ἧς ἀνέβης ἐκεῖ, οὐ καταβήσῃ ἀπ᾿ αὐτῆς, ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ. | 16 Ο Ηλίας ωμίλησε προς τον βασιλέα και του είπε· “αυτά λέγει ο Κυριος· Διατί συ έστειλες ανθρώπους σου προς τον Βααλ, τον θεόν των μυιών, εις την Ακκαρών; Δεν είναι καθόλου ορθόν αυτό. Δια τούτο δεν θα κατεβής πλέον υγιής από την κλίνην, επάνω εις την οποίαν ανέβηκες ασθενής, διότι εξάπαντος θα αποθάνης”. | 16 Ἐμίλησε δὲ ὁ Ἠλίας πρὸς τὸν Ὀχοζίαν καὶ τοῦ εἶπεν: «Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος· «Διατὶ ἔστειλες ἀπεσταλμένους νὰ ἐρωτήσουν διὰ τὴν πορείαν τῆς ὑγείας σου τὸν Βάαλ, τὸν θεὸν τῶν μυγῶν, εἰς τὴν Ἀκκαρών; Δὲν ἔπρεπε νὰ γίνῃ ἔτσι, διότι αὐτὸ δὲν εἶναι ὀρθόν. Δι' αὐτὸ δὲν θὰ κατέβῃς θεραπευμένος ἀπὸ τὸ κρεββάτι, εἰς τὸ ὁποῖον ἀνέβης, ἐπειδὴ ἐτραυματίσθης σοβαρά· ἀλλὰ θὰ ἀποθάνῃς ὁπωσδήποτε!». |
17 καὶ ἀπέθανε κατὰ τὸ ρῆμα Κυρίου, ὃ ἐλάλησεν ᾿Ηλιού. | 17 Και πράγματι ο βασιλεύς Οχοζίας σύμφωνα με τον λόγον, τον οποίον ο Κυριος είπεν εις αυτόν δια του προφήτου Ηλιού, απέθανε. | 17 Καὶ ὁ βασιλιᾶς Ὀχοζίας ἀπέθανε πράγματι, σύμφωνα μὲ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, τὸν ὁποῖον τοῦ εἶπε μὲ τὸ στόμα τοῦ Ἠλία. |
18 καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων ᾿Οχοζίου, ἃ ἐποίησεν, οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γεγραμμένα ἐν βιβλίῳ λόγων τῶν ἡμερῶν τοῖς βασιλεῦσιν ᾿Ισραήλ; 18α Καὶ ᾿Ιωρὰμ υἱὸς ᾿Αχαὰβ βασιλεύει ἐπὶ ᾿Ισραὴλ ἐν Σαμαρείᾳ ἔτη δεκαδύο, ἐν ἔτει ὀκτωκαιδεκάτῳ ᾿Ιωσαφὰτ βασιλέως ᾿Ιούδα. 18β καὶ ἐποίησε τὸ πονηρὸν ἐνώπιον Κυρίου, πλὴν οὐχ ὡς οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ, οὐδὲ ὡς ἡ μήτηρ αὐτοῦ. 18γ καὶ ἀπέστησε τὰς στήλας τοῦ Βάαλ, ἃς ἐποίησεν ὁ πατὴρ αὐτοῦ, καὶ συνέτριψεν αὐτάς· πλὴν ἐν ταῖς ἁμαρτίαις οἴκου ῾Ιεροβοάμ, ὃς ἐξήμαρτε τὸν ᾿Ισραήλ, ἐκολλήθη, οὐκ ἀπέστη ἀπ᾿ αὐτῶν. 18δ καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ Κύριος εἰς τὸν οἶκον ᾿Αχαάβ. | 18 Τα υπόλοιπα έργα, τα οποία έκαμεν ο Οχοζίας, δεν είναι γραμμένα στο βιβλίον των έργων των βασιλέων του ισραηλιτικού λαού; 18α Ο Ιωράμ, ο υιός του Αχαάβ, εβασίλευσεν επί του ισραηλιτικού λαού με πρωτεύουσαν την Σαμάρειαν δώδεκα έτη, κατά το δέκατον όγδοον έτος της βασιλείας Ιωσαφάτ του βασιλέως του Ιούδα. 18β Και αυτός διέπραξε το πονηρόν ενώπιον του Κυρίου. Οχι όμως τόσον, όπως οι αδελφοί του και όπως η μητέρα του. 18γ Εβγαλε τας ειδωλολατρικάς στήλας του Βααλ εκ μέσου του λαού, τας οποίας είχεν οικοδομήσει ο πατήρ του, και τας συνέτριψεν, αλλά και αυτός έζησε μέσα εις τας αμαρτίας της οικογενείας του Ιεροβοάμ, ο οποίος είχε εξωθήσει τον ισραηλιτικόν λαόν εις την ασέβειαν· προσεκολλήθη και δεν απεμακρύνθη από αυτάς. 18δ Δια τούτο ο Κυριος ωργίσθη πολύ εναντίον των απογόνων του Αχαάβ. | 18 Τὰ δὲ ὑπόλοιπα ἔργα τοῦ βασιλιᾶ Ὀχοζία, τὰ ὁποῖα αὐτὸς ἔκαμε, δὲν εἶναι μήπως αὐτὰ γραμμένα εἰς τὸ βιβλίον τῶν «Χρονικῶν (ἢ Ἔργα καὶ Ἡμέραι) τῶν βασιλέων (τοῦ βασιλείου) τοῦ Ἰσραήλ»; 18α (Ἐπειδὴ δὲ ὁ Ὀχοζίας δὲν εἶχεν υἱούς, δι’ αὐτὸ) ἐβασίλευσεν ὁ Ἰωράμ, ὁ (ἄλλος) υἱὸς τοῦ Ἀχαάβ, εἰς τὸ βασίλειον τοῦ Ἰσραὴλ μὲ ἕδραν τὴν Σαμάρειαν ἐπὶ δώδεκα χρόνια. Ἀνεκηρύχθη δὲ βασιλιᾶς κατὰ τὸ δέκατον ὄγδοον ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωσαφάτ, βασιλιᾶ (τοῦ βασιλείου) τοῦ Ἰούδα. 18β Ὁ δὲ Ἰωρὰμ παρεσύρθη εἰς παρεκτροπὲς καὶ ἁμαρτωλὲς πράξεις καὶ ἔκαμεν ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον εἶναι πονηρὸν εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Κατήντησεν εἰς τὴν εἰδωλολατρίαν· ὄχι ὅμως τόσον πολύ, ὅσον οἰ ἀδελφοί του, οὔτε τόσον, ὅσον ἡ μητέρα του, ἡ Ἰεζάβελ. 18γ Ὁ Ἰωρὰμ ἀφῄρεσε τὶς εἰδωλολατρικὲς στῆλες τοῦ βδελυκτοῦ εἰδώλου τοῦ Βάαλ, τὶς ὁποῖες κατεσκεύασεν ὁ πατέρας τοῦ Ἀχαάβ, καὶ τὶς συνέτριψεν. Ὅμως καὶ αὐτός (εἰς μικρότερον πάντως βαθμὸν ἀπὸ τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς ἀδελφούς του) ἐμιμήθη τὴν ἁμαρτωλὴν πολιτείαν καὶ τὶς ἁμαρτίες τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἱεροβοάμ, μὲ τὶς ὁποιες ἐκεινος παρέσυρε τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν εἰς τὴν ἀποστασίαν καὶ τὴν εἰδωλολατρίαν εἰς ὅλα αὐτὰ προσεκολλήθη καὶ ὁ Ἰωρὰμ καὶ δὲν ἀπεμακρύνθη ἀπὸ αὐτά. 18δ Ἐξ ἀφορμῆς αὐτῶν ὠργίσθη πάρα πολὺ ὁ Κύριος ἐναντίον τῶν ἀπογόνων τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἀχαάβ. |