ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Ι´ 35 - 39
35 Προσέξατε λοιπὸν νὰ μὴ χάσετε τὴν ἄφοβον καὶ γεμάτην ἀπὸ θάρρος πίστιν καὶ πεποίθησίν σας, ἡ ὁποία ἔχει ὡς ἀνταπόδοσιν μεγάλον μισθόν.
36 Σᾶς κάνω τὴν προτροπὴν αὐτήν, διότι ἔχετε ἀνάγκην ὑπομονῆς, ὥστε ἑξακολουθοῦντες νὰ μένετε πιστοὶ εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ νὰ λάβετε τὴν ἀμοιβήν, ποὺ ὁ Θεὸς ὑπεσχέθη.
37 Δείξατε ὑπομονήν, διότι ἀκόμη πολὺ ὀλίγος χρόνος ὑπολείπεται, καὶ ὁ Κύριος ποὺ τὸν περιμένομεν νὰ ἔλθῃ καὶ πάλιν, θὰ ἔλθῃ καὶ δὲν θὰ βραδύνῃ.
38 Τότε δέ, καθὼς λέγει ὁ Κύριος ἐν τῇ Ἁγιᾳ Γραφῇ, ὁ δίκαιος θὰ σωθῇ καὶ θὰ ζήσῃ διὰ τῆς πίστεώς του, καὶ ἐὰν κανεὶς δειλιάσῃ καὶ ὀπισθοχωρήσῃ, δὲν εὐαρεστεῖται ἡ ψυχή μου εἰς αὐτόν.
39 Ἡμεῖς ὅμως δὲν εἴμεθα ἄνθρωποι, ποὺ δειλιάζομεν καὶ ἀμφιταλαντευόμεθα εἱς τὴν πίστιν, ὥστε νὰ ὑπάρχῃ κίνδυνος νὰ ἀπολεσθῶμεν. Ἀλλ’ εἴμεθα ἄνθρωποι, ποὺ κρατοῦμεν καλὰ τὴν πίστιν, διὰ νὰ σώσωμεν τὰς ψυχάς μας.
ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΙΑ´ 1 - 7
1 Εἶναι δὲ ἡ πίστις ὕπαρξις τῶν ἐλπιζομένων, τὰ ὁποῖα τώρα μὲν δὲν ὑπάρχουν, ἀλλ’ ἡ πίστις τὰ κάνει εἰς τὴν ψυχὴν τοῦ πιστοῦ χειροπιαστά, σὰν νὰ ὑπῆρχον ταῦτα ἀπὸ τώρα. Εἶναι ἀκόμη ἡ πίστις καὶ ἀπόδειξις πραγμάτων, ποὺ δὲν βλέπονται μὲ τοὺς σωματικοὺς ὀφθαλμούς, ἀλλ’ ἡ πίστις φέρει τέτοιον πληροφορίαν περὶ αὐτῶν εἰς τὸν πιστόν, σὰν νὰ τὰ ἔβλεπε καὶ τὰ ἀντελαμβάνετο μὲ τὰς σωματικὰς αἰσθήσεις.
2 Δὲν εἶναι δὲ κάτι νέον ἡ πίστις. Διότι ἐξ αἰτίας αὐτῆς ἔλαβον καλὴν μαρτυρίαν ἀπὸ τὸν Θεὸν οἱ παλαιότεροι, οἱ δίκαιοι τῆς Π. Διαθήκης.
3 Μὲ τὴν πίστιν καὶ ὄχι μὲ τὰς ἐξωτερικὰς αἰσθήσεις κατανοοῦμεν καὶ γνωρίζομεν, ὅτι ὁ ὁρατὸς κόσμος, ποὺ ἔγινεν ἐν χρόνῳ, ἐδημιουργήθη ἄρτιος καὶ ἁρμονικός, μὲ λόγον καὶ πρόσταγμα τοῦ Θεοῦ, ὥστε, ὅσα κτίσματα βλέπομεν τώρα, νὰ ἔχουν γίνει ἀπὸ μὴ ὑπάρχοντα καὶ μὴ φαινόμενα εἰς τὰς σωματικὰς αἰσθήσεις.
4 Διὰ τὴν πίστιν, ποὺ εἶχεν ὁ Ἄβελ, ἐπρόσφερεν εἰς τὸν Θεὸν καλυτέραν θυσίαν ἀπὸ ἐκείνην, ποὺ ἐπρόσφερεν ὁ Κάϊν. Διὰ τὴν πίστιν δὲ αὐτὴν ἐδόθη ἀπὸ τὸν Θεὸν ἡ μαρτυρία, ὅτι ἦτο δίκαιος. Διότι αὐτὸς ὁ Θεὸς ἔδωκε διὰ τὰ δῶρα τοῦ Ἄβελ μαρτυρίαν, ὅτι τὰ ἐδέχθη. Καὶ διὰ τὴν πίστιν του αὐτήν, καίτοι ἀπέθανε, γίνεται ἀκόμη ἕως τώρα ἐγκωμιαστικὸς λόγος δι' αὐτόν.
5 Ἕνεκα τῆς πίστεώς του ὁ Ἐνὼχ μετετέθη ζωντανὸς ἀπὸ τὸν κόσμον διὰ νὰ μὴ ἴδῃ θάνατον, καὶ καθὼς λέγει ἡ Γραφή, δὲν εὑρίσκετο εἰς τὸν κόσμον αὐτόν, διότι τὸν μετέθεσεν ὁ Θεός. Τὸν μετέθεσε δέ, διότι προτοῦ νὰ μετατεθῇ, ἐδόθη δι’ αὐτὸν μαρτυρία ἀπὸ τὴν Γραφήν, ὅτι εἶχεν εὐαρεστήσει εἰς τὸν Θεόν.
6 Χωρὶς πίστιν δὲ εἶναι ἀδύνατον νὰ εὐαρεστήσῃ κανεὶς εἰς τὸν Θεόν. Καὶ εἶναι ἀδύνατον, διότι ἐκεῖνος ποὺ πλησιάζει εἰς τὸν Θεὸν ὡς λάτρης καὶ δοῦλος του, πρέπει προτήτερα νὰ πιστεύσῃ, ὅτι ὑπάρχει Θεὸς καὶ γίνεται μισθαποδότης εἰς ἐκείνους, ποὺ ζητοῦν νὰ τὸν εὔρουν καὶ εὐαρεστήσουν εἰς αὐτόν.
7 Λόγῳ τῆς πίστεώς του ὁ Νῶε, ὅταν μὲ προφητείαν εἰδοποιήθη δι’ ἐκεῖνα, ποὺ ἀκόμη δὲν ἐβλέποντο, διὰ τὸν κατακλυσμὸν δηλαδὴ ποὺ δὲν εἶχε γίνει, κατελήφθη ἀπὸ εὐλαβῆ φόβον καὶ κατεσκεύασε τὴν κιβωτὸν διὰ νὰ σωθῇ ἀπὸ τὴν καταστροφὴν ἡ οἰκογένειά του. Μὲ τὴν πίστιν του δὲ αὐτὴν ἀπέδειξεν ἄξιον κατακρίσεως καὶ τιμωρίας τὸν κόσμον, ποὺ δὲν ἐπίστευσε καὶ δὲν ἐμιμήθη τὸν Νῶε. Καὶ διὰ τὴν πίστιν του αὐτὴν οὗτος ἔγινε κληρονόμος καὶ τῆς δικαιώσεως, ποὺ παρέχεται διὰ τῆς πίστεως.
