Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024
Ανατ: 06:15
Δύση: 18:46
Σελ. 20 ημ.
89-277
16ος χρόνος, 5886η ημέρα
Έκδοση: 4η

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ - ΠΡΟΛΟΓΟΣ


 
 
Ὁ τίτλος τοῦ βιβλίου “Σοφία Σειράχ” εἶναι σύντμηση τοῦ πλήρους τίτλου τοῦ ἔργου “Σοφία Ἰησοῦ υἱοῦ Σειράχ”. Πρόκειται, δηλαδή, γιά ἕνα σοφιολογικό ἔργο γραμμένο ἀπό κάποιο Ἰουδαῖο Ἰησοῦ (50,27). Τό βιβλίο μεταφράστηκε τό 132 π.Χ. στά ἑλληνικά ἀπό τόν ἐγγονό τοῦ συγγραφέα (πρόλογος στ. 27 ἑξ.) καί παρατίθεται ἀπό τή μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα (Ο΄) στό τέλος τῆς ὁμάδας “Ποιητικά-Διδακτικά Βιβλία” τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἀπό τήν Ἰουδαϊκή Συναγωγή δέν ἔγινε δεκτό στόν κανόνα της, τό ἑβραικό πρωτότυπο χάθηκε, ἀλλά ἡ ἀρχαιολογική ἔρευνα ἔφερε στό φῶς μεγάλα ἀποσπάσματά του.

Ὡς πρός τή μορφή καί τό περιεχόμενο τό βιβλίο δέν διαφοροποιεῖται οὐσιαστικό ἀπό τά ὑπόλοιπα ἔργα τῆς ὁμάδας. Μετά τόν πρόλογο τοῦ μεταφραστή παρατίθεται μία μεγάλη συλλογή γνωμικῶν, συμβουλῶν καί παραινέσεων χωρίς συστηματική τάξη, πού ἀναφέρονται στήν ἀντιμετώπιση διαφόρων προβλημάτων τῆς ζωῆς καί προτρέπουν τόν ἀναγνώστη στήν ἀναζήτηση τῆς σοφίας. Ἀκολουθοῦν δύο τμήματα στά ὁποῖα ὑμνεῖται ἡ δόξα καί τό μεγαλεῖο του Θεοῦ, ὅπως αὐτή παρουσιάζεται στή φύση μέσα ἀπό τά δημιουργήματά του καί ἀποκαλύπτεται στήν ἱστορία μέσα ἀπό τίς προσωπικότητες τῆς Βίβλου. Τό ἔργο κατακλείεται μέ ἕναν εὐχαριστήριο ὕμνο στό Θεό γιά τίς εὐεργεσίες Του καί ἕνα ποίημα πού ἀναφέρεται στήν ἀναζήτηση τῆς σοφίας.

Ἡ διδασκαλία τοῦ βιβλίου εἶναι ἐπίσης παραδοσιακή καί ἐμφανίζει πολλές ὁμοιότητες μέ ἐκείνη τῶν ἄλλων βιβλίων τῆς ὁμάδας. Γράφοντας κατά τίς παραμονές τῆς μακκαβαϊκῆς ἐξέγερσης, ὁ συγγραφέας ἐπιχειρεῖ νά ἀντιπαραθέσει στήν ἄκριτη υἱοθέτηση τῶν Ἑλληνικῶν ἐθίμων καί ἰδεῶν τήν παράδοση τοῦ λαοῦ του. Σ’ αὐτή τήν προσπάθεια ὀφείλεται καί ἡ ἔμφαση πού δίνει σέ θέματα πού συνήθως εἶναι ξένα πρός πᾶν προβληματισμό τῶν σοφῶν. Ἔτσι, ἕνα νέο στοιχεῖο πού προστίθεται εἶναι ἡ θεώρηση τῆς σοφίας στό πλαίσιο τῆς νομικῆς σκέψης τῆς ἐποχῆς. Ἡ σοφία ταυτίζεται μέ τό νόμο (24,23-24) καί πιστή τήρηση τοῦ νόμου σημαίνει, ἐκτός τῶν ἄλλων, ἀκριβῆ τέλεση τῆς λατρείας (35,1-10). Μία ἄλλη διαφορά σέ σχέση μέ τά ὑπόλοιπα σοφιολογικά ἔργα εἶναι ἡ ἰδιαίτερη σημασία πού δίνει ὁ Σειραχίδης στήν ἱερή ἱστορία καί στή Διαθήκη.