¹⁶ πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ, ¹⁷ ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος.



¹ Διαμαρτύρομαι οὖν ἐγὼ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ μέλλοντος κρίνειν ζῶντας καὶ νεκρούς κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ καὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ, ² κήρυξον τὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξον, ἐπιτίμησον, παρακάλεσον, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ. ³ ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν, ⁴ καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ἀληθείας τὴν ἀκοὴν ἀποστρέψουσιν, ἐπὶ δὲ τοὺς μύθους ἐκτραπήσονται.

¹⁶ Ὅλη ἡ Γραφὴ ἔχει ἐμπνευσθῆ ἀπὸ τὸν Θεόν καὶ ἔχει συγγραφῆ ὑπὸ τὸν ἄμεσον φωτισμὸν καὶ τὴν καθοδηγίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διὰ τοῦτο δὲ εἶναι ὠφέλιμος διὰ νὰ διδάσκει τὴν ἀλήθειαν, διὰ νὰ ἐλέγχῃ τὰς πλάνας καὶ παρεκτροπάς, διὰ νὰ διορθώνῃ τοὺς ἁμαρτάνοντας, διὰ νὰ παιδαγωγῇ εἰς τὴν καθόλου ἀρετήν, ¹⁷ καὶ ἔτσι ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ νὰ εἶναι τέλειος, καταρτισμένος εἰς κάθε ἔργον ἀγαθόν.



¹ Σὲ ἐξορκίζω λοιπὸν ἐγὼ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος μέλλει νὰ κρίνῃ ζῶντας καὶ νεκροὺς κατὰ τὴν δευτέραν ἔνδοξον φανέρωσίν του καὶ τὴν βασιλείαν του· ² κήρυξε τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, στάσου ἐπιτηρητὴς καὶ καθοδηγὸς ἐπὶ τῶν ἀκροατῶν σου ὄχι μόνον εἰς περιστάσεις καταλλήλους, ἀλλὰ καὶ εἰς ἐκείνας, ποὺ φαίνονται ἀκατάλληλοι, ἔλεγξε, ἐπίπληξε, παρηγόρησε μὲ κάθε μακροθυμίαν καὶ μὲ κάθε μέθοδον διδασκαλίας. ³ Πρέπει δὲ ἔτσι ἀκούραστα νὰ ἐπιτελῇς τὸ ἔργον σου, διότι θὰ ἔλθῃ καιρός, ποὺ οἱ ἄνθρωποι δὲν θὰ ἀνέχωνται τὴν ὑγιᾶ καὶ ὀρθὴν διδασκαλίαν, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὰς ἰδίας των ἐπιθυμίας καὶ ἀρεσκείας θὰ ἐκλέγουν εἰς τοὺς ἑαυτούς των σωρὸν ὁλόκληρον διδασκάλους. Καὶ θὰ προτιμοῦν ἐκείνους, ἀπὸ τὴν διδασκαλίαν τῶν ὁποίων θὰ αἰσθάνωνται γαργαλισμὸν καὶ τέρψιν εἰς τὰ αὐτιά των. ⁴ Καὶ ἀπὸ μὲν τὴν ἀλήθειαν θὰ ἀποστρέψουν μὲ δυσαρέσκειαν τὴν ἀκοήν των, θὰ παρεκτραποῦν δὲ μόνοι των εἰς μύθους.

¹⁶ Ολη η Αγία Γραφή είναι θεόπνευστος, έχει γραφή με την έμπνευσιν του Αγίου Πνεύματος. Και επομένως είναι ωφέλιμη, δια να αποκαλύπτη και διδάσκη την αλήθειαν του Θεού, δια να φανερώνη και ελέγχη την πλάνην και την κακίαν, δια να διορθώνη και ανορθώνη τους παρεκτρεπομένους, δια να μορφώνη τους καλοπροαιρέτους εις κάθε αρετήν, ¹⁷ ώστε να είναι έτσι ο άνθρωπος του Θεού τέλειος και ακέραιος, συγκροτημένος και ικανός δια κάθε καλόν έργον.



¹ Σε εξορκίζω, λοιπόν, εγώ ενώπιον του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο οποίος κατά την Δευτέραν αυτού Παρουσίαν και την ένδοξον βασιλείαν του μέλλει να κρίνη ζώντας και νεκρούς, ² κήρυξε τον λόγον του Θεού· συμπαράστεκε και επίβλεπε με αγάπην και προσοχήν τους πιστούς όχι μόνο εις ευκαιρίας καταλλήλους, αλλά και εις περιστάσεις που φαίνονται απρόσφοροι, ελέγξε, επίπληξε, παρηγόρησε και ενίσχυσε με κάθε μακροθυμίαν και κατάληλον διδασκαλίαν. ³ Διότι θα έλθη καιρός, που οι άνθρωποι δεν θα ανέχωνται την υγιά και αγίαν διδασκαλίαν, αλλά σύμφωνα με τας κλίσεις και τας επιθυμίας της αμαρτωλής καρδίας των θα επισωρεύουν στον εαυτόν τους ποικίλους ψευδοδιδασκάλους, ώστε να ακούουν από αυτούς διάφορα και παράδοξα, που θα τέρπουν τα αυτιά των. ⁴ Και την μεν αλήθειαν δεν θα την προσέχουν, αλλά θα γυρίζουν αλλού τα αυτιά των. Θα εκτραπούν δε και θα στραφούν εις μυθολογίας και ψευδολογίας.

²² Καὶ ἔρχεται εἰς Βηθσαϊδά, καὶ φέρουσιν αὐτῷ τυφλὸν καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα αὐτοῦ ἅψηται. ²³ καὶ ἐπιλαβόμενος τῆς χειρὸς τοῦ τυφλοῦ ἐξήγαγεν αὐτὸν ἔξω τῆς κώμης, καὶ πτύσας εἰς τὰ ὄμματα αὐτοῦ, ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας αὐτῷ ἐπηρώτα αὐτόν εἴ τι βλέπει. ²⁴ καὶ ἀναβλέψας ἔλεγε· Βλέπω τοὺς ἀνθρώπους ὡς δένδρα περιπατοῦντας. ²⁵ εἶτα πάλιν ἐπέθηκε τὰς χεῖρας ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ ἐποίησεν αὐτὸν ἀναβλέψαι, καὶ ἀποκατεστάθη, καὶ ἀνέβλεψε τηλαυγῶς ἅπαντας. ²⁶ καὶ ἀπέστειλεν αὐτὸν εἰς οἶκον αὐτοῦ λέγων· Μηδὲ εἰς τὴν κώμην εἰσέλθῃς μηδὲ εἴπῃς τινὶ ἐν τῇ κώμῃ.

²² Καὶ ἔρχεται εἰς τὴν Βηθσαϊδά, καὶ τοῦ φέρνουν ἕνα τυφλὸν καὶ τὸν παρακαλοῦν νὰ τὸν ἐγγίσῃ δισ νὰ ἰατρευθῇ. ²³ Καὶ ἀφοῦ ἔπιασεν ἀπὸ τὸ χέρι τὸν τυφλόν, τὸν ἔβγαλεν ἔξω ἀπὸ τὸ χωρίον· καὶ ἀφοῦ ἔπτυσεν εἰς τὰ μάτια του, ἔβαλεν ἐπάνω του τὰς χείρας του καὶ τν ἠρώτα, ἐὰν ἔβλεπε τίποτε. Καὶ ἔκανε τοῦτο ὁ Κύριος διὰ νὰ διεγείρῃ καὶ δυναμώσεῃ τὴν πίστιν τοῦ θεραπευομένου τυφλοῦ. ²⁴ Καὶ ἀφοῦ ἐκεῖνος ἐκύτταξεν, ἔλεγε· Βλέπω τοὺς ἀνθρώπους νὰ περιπατοῦν σὰν κορμοὶ δένδρων. ²⁵ Ὕστερον πάλιν ἔβαλεν ὁ Ἰησοῦς τὰς χεῖρας του εἰς τὰ μάτια του καὶ ἀφοῦ μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν ἐδυνάμωσε τὴν πίστιν τοῦ τυφλοῦ, τὸν ἔκαμε νὰ τὰ ἀνοίξῃ καλά. Καὶ ἀποκατεστάθη τὸ φῶς του καὶ διέκρινε ὅλους καθαρὰ καὶ αὐτοὺς ἀκόμη ποὺ ἦσαν μακράν. ²⁶ Καὶ τὸν ἔστειλεν εἰς τὸ σπίτι του καὶ τοῦ εἶπεν· Οὔτε εἰς τὸ χωρίον νὰ ἔμβης, οὔτε νὰ εἴπῃς εἰς κανένα μέσα εἰς τὸ χωρίον τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας σου.

²² Και έρχεται εις την Βηθσαϊδά και φέρουν εις αυτόν ένα τυφλόν και τον παρακαλούν να τον εγγίση, δια να του δώση έτσι την θεραπείαν. ²³ Και αφού επιασε τον τυφλόν από το χέρι, τον έβγαλε έξω από το χωριό, έπτυσε εις τα μάτια του, έβαλε επάνω εις αυτόν τα χέρια του και τον ερωτούσε, αν βλέπη τίποτε. ²⁴ Και εκείνος αφού εσήκωσε τα μάτια και εκύταξε έλεγε· “βλέπω τους ανθρώπους σαν δένδρα να περιπατούν”. (Η θεραπεία εγίνετο προοδευτικώς ανάλογα με την αναπτυσομένην πίστιν του τυφλού). ²⁵ Και έπειτα πάλιν έβαλε τα χέρια του ο Κυριος εις τα μάτια εκείνου και τον έκαμε να τα ανοίξη καλά και να βλέπη καθαρά. Και αποκατεστάθη η όρασίς του και διέκρινε όλους καθαρά και αυτούς ακόμη που ήσαν μακρυά. ²⁶ Και έστειλεν αυτόν στο σπίτι του, αφού του έδωσε την παραγγελίαν· “ούτε στο χωριό να εισέλθης ούτε εις κανένα μέσα στο χωριό να πης τίποτε περί του θαύματος”.