Βιογραφία
Ο Όσιος Ιωσήφ είναι ο πρώτος ησυχαστής του όρους Μπιζερικάνι της Μολδαβίας, στη Ρουμανία, αλλά και ο ιδρυτής της τοπικής μονής. Γεννήθηκε κατά τον 15ο αιώνα μ.Χ. σε ένα χωριό της περιοχής του Νέματ και από νεαρή ηλικία ακολούθησε το μοναχικό βίο. Εκάρη μοναχός στη μονή της Μπιστρίτα και, επειδή επιθυμούσε περισσότερη ησυχία, ζήτησε την ευλογία του ηγουμένου Δομετιανού και αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους. Επισκέφθηκε τον Πανάγιο Τάφο και έπειτα αποσύρθηκε στην έρημο του Ιορδάνη. Η αυστηρή ασκητική ζωή, οι αγρυπνίες, οι προσευχές και η νηστεία του Οσίου, άρχισαν να συγκεντρώνουν γύρω του πλήθος μοναχών και μαθητών. Η νέα αδελφότητα αποτελούνταν από δεκαπέντε Ρουμάνους και δύο Έλληνες και ακολουθούσε πιστά το παράδειγμα του ασκητικού βίου του στάρετς. Κατά την διάρκεια της εβδομάδος ο καθένας ζούσε κατά μόνας στο κελλί του και έτρωγε ελάχιστα μία φορά την ημέρα μέχρι τη δύση του ηλίου. Την Κυριακή, την ημέρα της Αναστάσεως, όλοι συνάγονταν στη μονή του Οσίου Γερασίμου του Ιορδανίτου για να εκκλησιασθούν και να κοινωνήσουν. Αυτή την ημέρα έτρωγαν όλοι μαζί και ο χρόνος περνούσε με ψαλμωδίες και πνευματικές συζητήσεις. Το βράδυ ο καθένας επέστρεφε στο κελλί του για μια ακόμη εβδομάδα ασκήσεως και σιωπής.

Όμως οι επιδρομές των Αράβων στους Αγίους Τόπους ανάγκασαν τον Όσιο Ιωσήφ και τους μαθητές του να καταφύγουν στη Μολδαβία, στη μονή Μπιστρίτα και στην συνέχεια στο όρος Μπιζερικάνι. Εδώ ο Όσιος έχτισε ένα ξύλινο ναό και ένα κελλί, ενώ οι μαθητές του Σίμων, Μεθόδιος, Βαρνάβας, Αβέρκιος, Γερμανός και Πύρρος εγκαταστάθηκαν στους γύρω λόφους. Την παρουσία τους εκεί, μαρτυρούν σήμερα τα τοπωνύμια, όπως «όρος του Σίμωνος», «όρος του Μεθοδίου», «όρος του Βαρνάβα».

Οι κανόνες του ασκητικού βίου στη νέα ασκητική παλαίστρα, ήταν οι ίδιοι με αυτούς που εφάρμοζαν και στον Ιορδάνη. Αδιάλειπτη προσευχή, σιωπή, εξομολόγηση, αγρυπνίες, Θεία Κοινωνία. Ο Όσιος προσπαθούσε να εφαρμόσει την ακοίμητη ζωή των Νηπτικών Πατέρων σύμφωνα με την παράδοση της μονής Στουδίου της Κωνσταντινουπόλεως.

Ο Όσιος Ιωσήφ έζησε στο ασκητικό του όρος περισσότερο από τριάντα χρόνια και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1711 μ.Χ.