¹ Παῦλος καὶ Σιλουανὸς καὶ Τιμόθεος τῇ ἐκκλησίᾳ Θεσσαλονικέων ἐν Θεῷ πατρὶ καὶ Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ· χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ καὶ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. ² Εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ πάντων ὑμῶν μνείαν ὑμῶν ποιούμενοι ἐπὶ τῶν προσευχῶν ἡμῶν, ³ ἀδιαλείπτως μνημονεύοντες ὑμῶν τοῦ ἔργου τῆς πίστεως καὶ τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ὑπομονῆς τῆς ἐλπίδος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ καὶ πατρὸς ἡμῶν, ⁴ εἰδότες, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ Θεοῦ, τὴν ἐκλογὴν ὑμῶν, ⁵ ὅτι τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν οὐκ ἐγενήθη εἰς ὑμᾶς ἐν λόγῳ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐν δυνάμει καὶ ἐν Πνεύματι ἁγίῳ καὶ ἐν πληροφορίᾳ πολλῇ, καθὼς οἴδατε οἷοι ἐγενήθημεν ἐν ὑμῖν δι’ ὑμᾶς·

¹ Παῦλος καὶ Σιλουανὸς καὶ Τιμόθεος πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Θεσσαλονικέων, τὴν ἐνωμένην μὲ τὸν Θεόν Πατέρα καὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν. Εἴθε νὰ εἶναι εἰς σᾶς χάρις καὶ εἰρήνη ἀπὸ τὸν Θεόν Πατέρα μας καὶ ἀπὸ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν. ² Διὰ τὰς πνευματικάς σας προόδους εὐχαριστοῦμεν πάντοτε τὸν Θεόν, ὠσάκις σᾶς ἐνθυμούμεθα εἰς τὰς προσευχάς μας. ³ Καὶ δὲν λησμονοῦμεν ποτέ, ἀλλ’ ἐνθυμούμεθα ἀκατάπαυστα τὸ ἔργον, ποὺ παρήγαγεν ἡ πίστις σας, καὶ τὸν κόπον εἰς τὸν ὁποῖον ὑπεβλήθητε ἐξ αἰτίας τῆς ἀγάπης σας, καὶ τὴν ὑπομονήν, εἰς τὴν ὁποίαν ἐστηρίχθητε ἀπὸ τὴν ἐλπίδα εἰς τὸν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστόν. Ἐνθυμούμεθα δὲ ταῦτα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ πατήρ μας. ⁴ Καὶ εὐχαριστοῦμεν αὐτόν, διότι γνωρίζομεν, ὦ ἀδελφοὶ ἀγαπημένοι ἀπὸ τὸν Θεόν, τὴν ἐκλογὴν ποὺ σᾶς ἔκαμε. ⁵ Γνωρίζομεν δέ, ὅτι πράγματι εἶσθε ἐκλεκτοὶ τοῦ Θεοῦ, διότι τὸ εὐαγγέλιον, ποὺ σᾶς ἐκηρύξαμεν, δὲν ἐκηρύχθη μὲ λόγον μόνον, ἀλλὰ καὶ μὲ δύναμιν, ποὺ ἔδιδε καρποφορίαν εἰς τὸν λόγον, μὲ Πνεῦμα Ἅγιον τὸ ὁποῖον σᾶς μετέδωκε τὰ χαρίσματά του, καὶ μὲ πληροφορίαν πολλήν, τὴν ὁποίαν ἐγέννα εἰς τὸ ἐσωτερικόν σας ἡ χάρις τοῦ Πνεύματος. Ἠξεύρετε δὲ πῶς ἠμεῖς συμπεριεφέρθημεν μεταξύ σας διὰ νὰ σᾶς ὠφελήσωμεν.

¹ Ο Παύλος και ο Σιλουανός και ο Τιμόθεος προς την Εκκλησίαν των Θεσσαλονικέων, η οποία ιδρύθη και υπάρχει εν τω Θεώ και Πατρί και εν τω Κυρίω Ιησούς Χριστώ· είθε να είναι εις σας η χάρις και η ειρήνη και αι άλλαι δωρεαί από τον Θεόν Πατέρα ημών και από τον Κυριον Ιησούν Χριστόν. ² Ευχαριστούμεν τον Θεόν πάντοτε δι' όλους σας, δια τας πνευματικάς προόδους, που έχετε σημειώσει, μνημονεύοντες σας εις τας προσευχάς μας. ³ Συνεχώς δε ενθυμούμεθα το έργον, που είναι καρπός της πίστεως και του κόπου στον οποίον υποβάλλεσθε ένεκα της αγάπης σας και της υπομονής και της ελπίδος, που έχετε στον Κυριον ημών Ιησούν Χριστόν. Και το έργον σας αυτό γίνεται έμπροσθεν του Θεού και Πατρός μας, ο οποίος βλέπει και παρακολουθεί τα πάντα. ⁴ Ευχαριστούμεν τον Κυριον, αδελφοί αγαπημένοι από τον Θεόν, διότι γνωρίζομεν καλά την εκλογήν, την οποίαν σας έχει κάμει ο Θεός. ⁵ Εχετε αναδειχθή άξιοι αυτής της εκλογής, διότι το Ευαγγέλιον, που εκηρύξαμεν εις σας, δεν σας παρεδόθη με λόγον μόνον, αλλά και με δύναμιν Θεού και με Πνεύμα Αγιον, που φωτίζει πάντοτε και ενισχύει τους πιστούς, και με πληροφορίαν και βεβαιότητα πολλήν εις την ψυχήν σας, όπως άλλωστε και σεις οι ίδιοι γνωρίζετε πως ημείς συνανεστράφημεν και εφέρθημεν μεταξύ σας, με μοναδικόν σκοπόν να σας μεταδώσωμεν το Ευαγγέλιον και δι' αυτού την κατά Θεόν ζωήν.

¹³ Εἶπε δέ τις αὐτῷ ἐκ τοῦ ὄχλου· Διδάσκαλε, εἰπὲ τῷ ἀδελφῷ μου μερίσασθαι τὴν κληρονομίαν μετ’ ἐμοῦ. ¹⁴ ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· Ἄνθρωπε, τίς με κατέστησε δικαστὴν ἢ μεριστὴν ἐφ’ ὑμᾶς; ¹⁵ εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· Ὁρᾶτε καὶ φυλάσσεσθε ἀπὸ πάσης πλεονεξίας· ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ ἡ ζωὴ αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ.



²² Εἶπε δὲ πρὸς τοὺς μαθητάς αὐτοῦ· Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε. ²³ οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; ²⁴ κατανοήσατε τοὺς κόρακας, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν, οἷς οὐκ ἔστι ταμεῖον οὐδὲ ἀποθήκη, καὶ ὁ Θεὸς τρέφει αὐτούς· πόσῳ μᾶλλον ὑμεῖς διαφέρετε τῶν πετεινῶν; ²⁵ τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; ²⁶ εἰ οὖν οὔτε ἐλάχιστον δύνασθε, τί περὶ τῶν λοιπῶν μεριμνᾶτε; ²⁷ κατανοήσατε τὰ κρίνα πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· λέγω δὲ ὑμῖν, οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. ²⁸ εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσι, πόσῳ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; ²⁹ καὶ ὑμεῖς μὴ ζητεῖτε τί φάγητε καὶ τί πίητε, καὶ μὴ μετεωρίζεσθε· ³⁰ ταῦτα γὰρ πάντα τὰ ἔθνη τοῦ κόσμου ἐπιζητεῖ· ὑμῶν δὲ ὁ πατὴρ οἶδεν ὅτι χρῄζετε τούτων· ³¹ πλὴν ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.

¹³ Κάποιος δὲ ἀπὸ τὸν λαὸν εἶπεν εἰς αὐτόν· Διδάσκαλε, εἰπὲ εἰς τὸν ἀδελφόν μου νὰ μοιράσῃ μαζί μου τὴν κληρονομία τοῦ πατέρα μας. ¹⁴ Ὁ Ἰησοῦς ὅμως τοῦ εἶπεν· Ἄνθρωπε, ποῖος μὲ διώρισε μὲ ἐγκατέστησε δικαστὴν ἢ μοιραστήν σας διὰ νὰ ἐκδώσω ἀπόφασιν ἐπὶ τῆς διαφορᾶς σας ἢ διὰ νὰ ἐπιβλέψω εἰς τὴν τέλεσιν τῆς διανομῆς; ¹⁵ Ἐκ τῆς ἀφορμῆς δὲ ταύτης εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς αὐτούς, ποὺ τὸν ἤκουαν· προσέχετε καὶ προφυλάσσεσθε ἀπὸ κάθε εἶδος πλεονεξίας. Δὲν συντελεῖ αὕτη εἰς τίποτε διὰ νὰ ἔχετε ἄνετον καὶ χαρούμενη τὴν ζωήν σας. Διότι ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὰ περισσὰ πλούτη καὶ δὲν διατηρεῖται τὰ ὑπάρχοντά του, οὔτε τὰ πολλὰ πλούτη του ἑξασφαλίζουν εἰς αὐτὸν μακροζωίαν καὶ εὐχάριστον ζωήν.



²² Εἶπε δὲ πρὸς τοὺς μαθητάς του ὁ Κύριος· ἀφοῦ ἡ διατήρησις τῆς ζωῆς σας δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὰ ἄφθονα ὑλικὰ ἀγαθά, ἀλλ’ ἀπὸ τὸν Θεόν, διὰ τοῦτο σᾶς λέγω, ὅχι μόνον νὰ μὴ ἐπιδιώκετε τὸ νὰ ἀποκτήσετε πολλά, ἀλλὰ καὶ δι’ αὐτὰ τὰ ἀπαραίτητα καὶ ἀναγκαῖα νὰ μὴ καταλαμβάνεσθε ἀπὸ ἀγωνιώδεις καὶ βασανιστικὰς φροντίδας. Μὴ φροντίζετε μὲ ἀγωνίαν καὶ ἀνησυχίαν διὰ τὴν ζωήν σας, τί θὰ φάγετε, οὔτε διὰ τὸ σῶμα σας, τί θὰ ἐνδυθῆτε. ²³ Δὲν ἀξίζει ἡ ζωὴ περισσότερον ἀπὸ τὴν τροφὴν καὶ τὸ σῶμα περισσότερον ἀπὸ τὸ ἔνδυμα; Ἀφοῦ δὲ ὁ Θεός, χωρὶς σεῖς νὰ τὸ περιμένετε, σᾶς ἔδωσε τὴν ζωὴν καὶ τὸ σῶμα, ποὺ ἀξίζουν περισσότερον, θὰ σᾶς δώσῃ καὶ τὴν τροφὴν καὶ τὸ ἔνδυμα, ποὺ ἀξίζουν ὀλιγώτερον. ²⁴ Παρατηρήσατε μὲ προσοχὴν τὰ κοράκια καὶ σκεφθῆτε, ὅτι ταῦτα δὲν σπέρνουν οὔτε θερίζουν. Δὲν ἔχουν αὐτὰ οὔτε κελλάριον οὔτε ἀποθήκην. Καὶ μολονότι καὶ οἱ ἄνθρωποι τὰ κυνηγοῦν, ἀλλὰ καὶ τὰ ψοφίμια, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ζοῦν, εἶναι σπάνια καὶ δυσεύρετα, ὅμως ὁ Θεὸς τὰ τρέφει. Πόσον περισσότερον θὰ θρέψῃ σᾶς, οἱ ὁποῖοι διαφέρετε καὶ εἶσθε ἀσυγκρίτως ἀνώτεροι ἀπὸ τὰ πετεινά; ²⁵ Ποῖος δὲ ἀπὸ σᾶς ὀσονδήποτε καὶ ἂν φροντίσῃ, ἡμπορεῖ νὰ προσθέσῃ εἰς τὸ ἀνάστημά του ἕνα πῆχυν; Κανείς. ²⁶ Ἐὰν λοιπὸν δὲν ἔχετε δύναμιν νὰ αὐξήσετε τὸ ἀνάστημά σας, ποὺ ἂν συγκριθῇ πρὸς τὴν δημιουργίαν καὶ διατήρησιν τῆς ζωῆς σας, εἶναι ἐλάχιστον, διατὶ φροντίζετε διὰ τὰ ἄλλα, τὰ ὁποῖα πολὺ ὀλιγώτερον ἀπὸ τὸ ἀνάστημά σας εἶναι ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν σας; ²⁷ Προσέξατε καὶ λάβετε μαθήματα ἀπὸ τὰ κρίνα, πῶς φυτρώνουν καὶ μεγαλώνουν. Δὲν κοπιάζουν οὔτε γνέθουν. Καὶ ὅμως σᾶς λέγω, οὔτε ὁ ἐπινοητικώτατος λόγῳ τῆς σοφίας του Σολομὼν μὲ ὅλην τὴν φημισμένην δόξαν του καὶ μεγαλοπρεπῆ περιβολήν του, δὲν περιεβλήθη ἔνδυμα τόσον ὡραῖον καὶ μεγαλοπρεπές, ὅπως περιβάλλεται ἓν ἀπὸ τὰ κρίνα αὐτά. ²⁸ Ἐὰν δὲ τὸ ἀγριόχορτον, ποὺ φυτρώνει μόνον του εἰς τὸ χωράφια καὶ ποὺ δὲν ἔχει προορισμὸν νὰ ζήσῃ, ὅπως σεῖς, ἀλλὰ σήμερον ὑπάρχει καὶ αὔριον ρίπτεται εἰς τὸν φοῦρνον, ὁ Θεὸς τόσον ὡραῖα τὸ ἐνδύει, πόσον περισσότερον θὰ ἐνδύσῃ σᾶς, ὦ ὀλιγόπιστοι; ²⁹ Καὶ σεῖς λοιπὸν μὴ ζητᾶτε μὲ ἀνησυχίαν, τί θὰ φάγετε ἢ τί θὰ πίετε. Καὶ μὴν ἀφίνετε τὴν ψυχήν σας νὰ παραδέρνῃ ἐδῶ καὶ ἐκεῖ μὲ ἀνησύχους σκέψεις καὶ φροντίδας. ³⁰ Διότι ὅλα αὐτὰ οἱ ἐθνικοὶ καὶ εἰδωλολάτραι, ποὺ ἀγνοοῦν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν καὶ τὴν πατρικὴν πρόνοιάν του, τὰ ζητοῦν ὡς τὰ μόνα σοβαρὰ καὶ ἀπαραίτητα. Ὁ ἰδικός σας ὅμως Πατὴρ γνωρίζει, ὅτι ἔχετε ἀνάγκην αὐτῶν καὶ συνεπῶς θὰ σᾶς τὰ δώσῃ αὐτός. ³¹ Μόνον νὰ ζητῆτε σεῖς ὡς τὸ κυριώτερον ἀπὸ ὅλα νὰ ζήσετε τὴν ζωὴν τῆς χάριτος καὶ ὑπακοῆς εἰς τὸν Θεόν, ἡ ὁποία θὰ σᾶς καταστήσῃ μέλη τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τῆς παρούσης ζωῆς καὶ θὰ σᾶς ἑξασφαλίσῃ τὴν κληρονομίαν τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν της ἐν τῷ αἰωνίῳ μέλλοντι. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐπίγεια θὰ σᾶς δοθοῦν μαζὶ μὲ ἐκεῖνα.

¹³ Καποιος δε από τον λαόν του είπε· “διδάσκαλε, πες στον αδελφόν μου να μοιρασθή με εμέ την κληρονομίαν”. ¹⁴ Ο Ιησούς όμως του είπε· “άνθρωπε, ποιός με έκαμε δικαστήν μεταξύ σας η μοιραστήν;” ¹⁵ Είπε δε τότε ο Κυριος προς αυτούς, που τον ήκουσαν· “προσέχετε και προφυλάσσεσθε από κάθε πλεονεξίαν, διότι η ζωή του ανθρώπου δεν εξαρτάται και δεν διατηρείται από τα πολλά πλούτη και τα υπάρχοντα αυτού”.



²² Είπε δε προς τους μαθητάς του· “δια τούτο σας λέγω, μη ταλαιπωρείσθε από βασανιστικές φροντίδες δια την ζωήν σας, μη μεριμνάτε τι θα φάτε ούτε και δια το σώμα σας τι θα ενδυθήτε. ²³ Η ζωή δεν είναι ανωτέρα από την τροφήν και το σώμα από το ένδυμα; Ο Θεός που σας έδωσε το ανώτερον, δεν θα σας δώση και το κατώτερον; ²⁴ Παρατηρήστε με προσοχή και καταλάβετε, τι συμβαίνει με τους κόρακας ότι δηλαδή αυτοί ούτε σπείρουν ούτε θερίζουν και δεν έχουν ούτε κελλάρι ούτε αποθήκην· και όμως ο Θεός τους τρέφει. Ποσω μάλλον θα θρέψη σας, οι οποίοι είσθε ασυγκρίτως ανώτεροι από τα πτηνά; ²⁵ Ποιός δε από σας ημπορεί, έστω και αν καταβάλη πολλάς και μεγάλας φροντίδας, να προσθέση στο ανάστημά του έναν πήχυν; ²⁶ Εάν λοιπόν ούτε κάτι το ελάχιστον δεν ημπορείτε να κάμετε, διατί ταλαιπωρείσθε με καταθλιπτικές φροντίδες δια τα άλλα, επί των οποίων μηδαμινήν η και καμμίαν εξουσίαν έχετε; ²⁷ Προσέξτε και διδαχθήτε από τα κρίνα, πως μεγαλώνουν.Δεν κοπιάζουν ούτε γνέθουν και όμως, σας διαβεβαιώνω ότι ούτε ο σοφός Σολομών με όλην αυτού την δόξαν και μεγαλοπρέπειαν δεν εφόρεσε ποτέ ένα τόσον λαμπρόν ένδυμα, ώσαν αυτό που φορεί ένα από τα κρίνα του αγρού. ²⁸ Εάν δε το χορτάρι του χωραφιού, που σήμερα υπάρχει και αύριο ρίπτεται στον φούρνο, ο Θεός τόσον ωραία το ενδύη, πόσω μάλλον θα ενδύση σας, ολιγόπιστοι; ²⁹ Και σεις μη ζητάτε με ανήσυχον φροντίδα, τι θα φάτε και τι θα πιήτε και μη περισπάσθε εδώ και εκεί με τις ανήσυχες αυτές φροντίδες. ³⁰ Διότι όλα αυτά τα ζητούν και αγωνίζονται να τα αποκτήσουν οι ειδωλολάτραι εθνικοί, που δεν έχουν γνωρίσει τον αληθινόν και πανάγαθον Θεόν, αλλά έχουν ως θεούς προστάτας τα είδωλα. Ο ιδικός σας όμως Πατήρ γνωρίζει πολύ καλά, ότι έχετε ανάγκην από αυτά και θα σας τα δώση. ³¹ Μονον σεις να ζητήτε προ παντός την βασιλείαν του Θεού, και τότε όλα τα επίγεια αγαθά θα σας δοθούν μαζή με τα πνευματικά και ουράνια.