¹³ Καὶ ὑμᾶς, νεκροὺς ὄντας ἐν τοῖς παραπτώμασι καὶ τῇ ἀκροβυστίᾳ τῆς σαρκὸς ὑμῶν, συνεζωοποίησεν ὑμᾶς σὺν αὐτῷ, χαρισάμενος ἡμῖν πάντα τὰ παραπτώματα, ¹⁴ ἐξαλείψας τὸ καθ’ ἡμῶν χειρόγραφον τοῖς δόγμασιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡμῖν, καὶ αὐτὸ ἦρεν ἐκ τοῦ μέσου προσηλώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷ· ¹⁵ ἀπεκδυσάμενος τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας ἐδειγμάτισεν ἐν παρρησίᾳ, θριαμβεύσας αὐτοὺς ἐν αὐτῷ. ¹⁶ Μὴ οὖν τις ὑμᾶς κρινέτω ἐν βρώσει ἢ ἐν πόσει ἢ ἐν μέρει ἑορτῆς ἢ νουμηνίας ἢ σαββάτων, ¹⁷ ἅ ἐστι σκιὰ τῶν μελλόντων, τὸ δὲ σῶμα Χριστοῦ. ¹⁸ μηδεὶς ὑμᾶς καταβραβευέτω θέλων ἐν ταπεινοφροσύνῃ καὶ θρησκείᾳ τῶν ἀγγέλων, ἃ μὴ ἑώρακεν ἐμβατεύων, εἰκῇ φυσιούμενος ὑπὸ τοῦ νοὸς τῆς σαρκὸς αὐτοῦ, ¹⁹ καὶ οὐ κρατῶν τὴν κεφαλήν, ἐξ οὗ πᾶν τὸ σῶμα διὰ τῶν ἁφῶν καὶ συνδέσμων ἐπιχορηγούμενον καὶ συμβιβαζόμενον αὔξει τὴν αὔξησιν τοῦ Θεοῦ. ²⁰ Εἰ ἀπεθάνατε σὺν τῷ Χριστῷ ἀπὸ τῶν στοιχείων τοῦ κόσμου, τί ὡς ζῶντες ἐν κόσμῳ δογματίζεσθε,

¹³ Πράγματι δὲ καὶ σᾶς, ποὺ ἦσθε νεκροὶ ἕνεκα τῶν ἁμαρτημάτων καὶ τῆς σαρκικῆς ἀκροβυστίας, τὴν ὁποίαν εἴχατε ὡς ἀποξενωμένοι ἀπὸ τὸν Θεόν, σᾶς ἐζωοποίησε μαζὶ μὲ τὸν Χριστόν. Καὶ ἔτσι καὶ εἰς σᾶς τοὺς ἐθνικοὺς καὶ εἰς ἡμᾶς τοὺς Ἰουδαίους μᾶς ἐχάρισεν ὅλα τὰ παραπτώματα. ¹⁴ Καὶ ἔσβησεν ὁλοτελῶς τὸ εἰς βάρος μας χρεωστικὸν γραμμάτιον, ποὺ εἶχε γίνει ἀπὸ τὰς διατάξεις τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, τὰς ὁποίας ἦτο ἀδύνατον νὰ τὰς τηρήσωμεν καὶ δι’ αὐτὸ ἐγίναμεν ἔνοχοι καὶ χρεωφειλέται εἰς τὴν θείαν δικαιοσύνην. Ἦτο λοιπὸν ἐναντίον μας τὸ γραμμάτιον τοῦτο, καὶ αὺτὸ ὁ Κύριος τὸ ἐσήκωσεν ἀπὸ τὸ μέσον καὶ τὸ ἐκάρφωσεν εἰς τὸν σταυρόν, ὅπου μὲ τὸ αἷμα του τὸ ἔσβησεν. ¹⁵ Ἐκεῖ εἰς τὸν σταυρὸν ἔγδυσε τὰς πονηρὰς ἀρχὰς καὶ ἐξουσίας καὶ τὰς διεπόμπευσε καὶ κατεντρόπιασεν αὐτὰς φανερὰ ἐμπρὸς εἰς ὅλον τὸν πνευματικὸν κόσμον καὶ ἔσυρε τοὺς δαίμονας νικημένους ἐν θριαμβευτικῇ πομπῇ. Καὶ ἐπέτυχε τοῦτο δι’ αὐτοῦ, ἤτοι τοῦ σταυροῦ, ὁ ὁποῖος ἔγινε διὰ τὸν Χριστὸν θριαμβευτικὸν ἅρμα νικητοῦ. ¹⁶ Ἀφοῦ δὲ αἱ διατάξεις τοῦ νόμου κατηργήθησαν, ἂς μὴ σᾶς κρίνῃ λοιπὸν κανεὶς διὰ φαγητὸν ἢ ποτὸν ἢ σχετικῶς μὲ ἑορτὴν ἢ πρωτομηνίαν ἢ ἄλλην ἡμέραν τῆς ἑβδομάδος, ¹⁷ τὰ ὁποῖα εἶναι μία ἁπλῆ σκιὰ τῶν μελλόντων πραγμάτων τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὸ σῶμα δέ, τὸ ὁποῖον ἔχει τὴν πραγματικότητα καὶ ἀπὸ τὸ ὁποῖον ἐρρίπτετο ἡ σκιὰ αὐτή, εἶναι τοῦ Χριστοῦ. ¹⁸ Κανεὶς ἂς μὴ σᾶς ἀποστερῇ τὸ βραβεῖον σας, ἐπιδεικνύων καὶ ἐπιτηδευόμενος ψευδοταπεινοφροσύνην. Ἐπειδὴ δηλαδὴ θεωρεῖ τάχα τὸν ἑαυτόν του πολὺ μικρὸν καὶ ἀνάξιον νὰ λατρεύῃ κατ’ εὐθεῖαν τὸν Θεόν, ἐπιδίδεται εἰς θρησκείαν τῶν ἀγγέλων. Κανεὶς ἂς μὴ σᾶς ἐξαπατᾷ μὲ τὰς ἰδέας τῆς φαντασίας του, ὅτι εἰς τὴν ἀγγελοθρησκείαν αὐτὴν εἰσχωρεῖ δῆθεν καὶ ἐμβαθύνει εἰς πράγματα, τὰ ὁποῖα δὲν ἔχει ἴδει. Αὐτὸς χωρὶς πραγματικὴν βάσιν φουσκώνει καὶ ὑπερηφανεύεται παραπλανώμενος ἀπὸ τοὺς λογισμοὺς τοῦ σαρκικοῦ νοῦ του. ¹⁹ Καὶ δὲν κρατεῖ οὗτος στερεὰ τὴν κεφαλήν, ἤτοι τὸν Χριστόν, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἀμέσως καὶ χωρὶς νὰ παρεμβάλλωνταί οἰ ἄγγελοι, ὁλόκληρον τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας τὰ μέλη συνδέονται μεταξύ των καὶ ἐξαρτῶνται τὸ ἓν ἀπὸ τὸ ἂλλο σὰν μὲ ἀρθρώσεις καὶ μυῶνας, διατρέφεται καὶ εἰρηνεύεται καὶ ἐνώνεται ἁρμονικὰ καὶ αὐξάνει τὴν αὔξησιν, τὴν ὁποίαν ἐνεργεῖ ὁ Θεός. ²⁰ Ἐὰν λοιπὸν ἀπεθάνατε μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸν καὶ ἠλευθερώθητε ἀπὸ τὴν στοιχειώδη καὶ πλανεμένην θρησκευτικὴν διδασκαλίαν τοῦ κόσμου, διατί, σὰν νὰ ζῆτε ἀκόμη μὲ ἰδανικὰ καὶ ἐνδιαφέροντα κοσμικά, ἀποβάλλετε τὸν ἑαυτόν σας εἰς δόγματα καὶ προστάγματα, ὁποῖα εἶναι αὐτὰ ποὺ σᾶς λέγουν οἱ ψευδοδιδάσκαλοι;

¹³ Και σας, οι οποίοι ήσασθε νεκροί ένεκα των αμαρτημάτων και της σαρκικής ακροβυστίας, που είχατε ως ειδωλολάτραι, σας εζωοποίησε μαζή με τον Χριστόν. Ετσι δε εχάρισε, έσβησε και εξηφάνισε τα αμαρτήματα όλων ημών Ιουδαίων και εθνικών. ¹⁴ Και εξηφάνισε τελείως το καταδικαστικόν δι' ημάς γραμμάτιον της ενοχής μας, που είχε γίνει εξ αιτίας των διατάξεων του μωσαϊκού Νομου, τας οποίας όλοι μας τας είχαμεν παραβή κατά το μέγιστον μέρος των. Αυτό, λοιπόν, το καταδικαστικόν δι' ημάς γραμμάτιον το έβγαλε από το μέσον και το εκάρφωσεν στον σταυρόν, όπου και με το αίμα του το έσβησε. ¹⁵ Εις τον σταυρόν δε απεγύμνωσε τας πονηράς αρχάς και εξουσίας των δαιμόνων, τας εξηυτέλισε και τας διεπόμπευσε φανερά και έσυρε νικημένους και αδυνάτους πλέον τους δαίμονας εις την θριαμβευτικήν του πομπήν. ¹⁶ Εφ' όσον, λοιπόν, αι διατάξστου Νομου έχουν καταργηθή, ας μη σας κρίνη και ας μη σας κατακρίνη κανείς δια φαγητόν η ποτόν η δια κάτι που αναφέρεται εις Εβραϊκήν εορτήν η εις την πρωτομηνιάν η εις την ημέραν του Σαββάτου. ¹⁷ Αυτά είναι μία απλή σκια και υποτύπωσις των όσων έμελλαν να παραδοθούν δια της Κ. Διαθήκης. Το δε πραγματικόν σώμα, η ουσία δηλαδή και η αλήθεια που σώζει, είναι ο Χριστός. ¹⁸ Προσέχετε, λοιπόν, ώστε κανείς να μη αρπάξη από σας και σας στερήση από το βραβείον, παρουσιαζόμενος με ψευδοταπεινοφροσύνην και διδάσκων, ότι λατρεύει και προσεύχεται στους αγγέλους, διότι τάχα είναι ανάξιος να λατρεύση κατ' ευθείαν τον Θεόν. Αυτός, φαντασιοκόπος καθώς είναι, ισχυρίζεται ότι εισχωρεί εις πράγματα, τα οποία δεν είδε και φουσκώνει από ανόητον υπερηφάνειαν, βυθιζόμενος εις πλάνας από τον σκοτισμένον νουν της σαρκός του. ¹⁹ Παραμερίζει δε αυτός και δεν κρατεί την κεφαλήν, δηλαδή τον Χριστόν, από τον οποίον κατ' ευθείαν όλον το σώμα της Εκκλησίας-που αποτελείται από τους πιστούς, οι οποίοι σαν άλλα σωματικά μέλη εφάπτονται και συνδέονται αρμονικώς μεταξύ των-ζωογονείται από την χορηγουμένην υπό του Χριστού ζωήν, ενώνεται αρμονικά και αυξάνει την αύξησιν, που θέλει και ενεργεί ο Θεός. ²⁰ Εάν, λοιπόν, έχετε αποθάνει μαζή με τον Χριστόν και έχετε απαλλαγή από τα στοιχειώδη και μάταια αυτά διδάγματα του Κοσμου, διατί, σαν να ζήτε ακόμη κοσμικήν ζωήν, δέχεσθε τα αυθαίρετα διδάγματα των ψευδοδιδασκάλων;

²⁹ Τῶν δὲ ὄχλων ἐπαθροιζομένων ἤρξατο λέγειν· Ἡ γενεὰ αὕτη γενεὰ πονηρά ἐστι· σημεῖον ζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου. ³⁰ καθὼς γὰρ ἐγένετο Ἰωνᾶς σημεῖον τοῖς Νινευῒταις, οὕτως ἔσται καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου τῇ γενεᾷ ταύτῃ σημεῖον. ³¹ βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῶν ἀνδρῶν τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινεῖ αὐτούς, ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν Σολομῶντος, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Σολομῶντος ὧδε. ³² ἄνδρες Νινευῒ ἀναστήσονται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν, ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα Ἰωνᾶ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Ἰωνᾶ ὧδε. ³³ Οὐδεὶς δὲ λύχνον ἅψας εἰς κρύπτην τίθησιν οὐδὲ ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ’ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, ἵνα οἱ εἰσπορευόμενοι τὸ φῶς βλέπωσιν.

²⁹ Καὶ ἐνῷ ἐπύκνωναν τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ, ἤρχισε νὰ λέγῃ· Ἡ γενεὰ αὐτὴ εἶναι πονηρά. Καὶ ἕνεκα τῆς πονηρίας της ζητεῖ θαῦμα, ποὺ νὰ δεικνύῃ ἐμφανέστερον τὴν ἀποστολήν μου. Ἀλλὰ τέτοιο θαῦμα δὲν θὰ δοθῇ εἰς αὐτήν, παρὰ τὸ θαῦμα, ποὺ προετυπώνετο καὶ προεικονίζετο ἀπὸ τὸ θαῦμα Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου. ³⁰ Διότι ὅπως ὁ Ἰωνᾶς ἐξελθὼν σῷος καὶ ἀβλαβὴς ἀπὸ τὴν κοιλίαν τοῦ κήτους, ἔγινεν ὑπερφυσικὸν σημεῖον, μὲ τὸ ὁποῖον ὁ Θεὸς ἐπεβεβαίωσε τὸ περὶ μετανοίας κήρυγμά του εἰς τοὺς Νινευΐτας, ἔτσι καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, διὰ τῆς Ἀναστάσεώς του ἀπὸ τὸν τάφον θὰ εἶναι θαῦμα μοναδικόν, μὲ τὸ ὁποῖον ὁ Θεὸς θὰ δεικνύῃ εἰς τὴν γενεὰν αὐτήν, ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Σωτὴρ καὶ ὁ Λυτρωτὴς τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλὰ καὶ εἰς τὸ θαῦμα αὐτὸ δὲν θὰ πεισθῇ αὕτη. ³¹ Δι’ αὐτὸ δὲ ἡ εἰδωλολάτρις βασίλισσα τῆς Νοτιοδυτικῆς Ἀραβίας θὰ ἀναστηθῇ κατὰ τὴν ἐσχάτην κρίσιν μαζὶ μὲ τοὺς ἄνδρας τῆς γενεᾶς αὐτῆς, καὶ θὰ τοὺς καταδικάσῃ, διότι αὐτή, μολονότι ἦτο γυνὴ καὶ δὲν ἐγνώριζε τὸν ἀληθινὸν Θέον, ἦλθεν ἀπὸ τὴν ἄκρη τοῦ κόσμου νὰ ἀκούσῃ τὴν σοφίαν τοῦ Σολομῶντος. Καὶ ἰδοὺ ἐδῶ, χωρὶς νὰ χρειάζεται ταξίδιον μακρυνόν, ὑπάρχει περισσότερον ἀπὸ τὸν Σολομῶντα, ἀφοῦ ἐγὼ δὲν εἶμαι ἁπλῶς σοφός, ὅπως ἦτο ἐκεῖνος, ἀλλ’ εἶμαι αὐτὴ ἡ ἐνσάρκωσις τῆς θείας Σοφίας. Καὶ ὅμως οἱ ἄνθρωποι τῆς γενεᾶς αὐτῆς δὲν δεικνύουν ἐνδιαφέρον νὰ ἀκούσουν τὴν διδασκαλίαν μου. ³² Ἄνδρες Νινευΐται θὰ ἀναστηθοῦν κατὰ τὴν μέλλουσαν κρίσιν μαζὶ μὲ τὴν γενεὰν αὐτὴν καὶ θὰ τὴν καταδικάσουν, διότι ἐκεῖνοι, μολονότι ἦσαν εἰδωλολάτραι καὶ ἀλλοεθνεῖς, μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰωνᾶ, ὁ ὁποῖος ἦτο ἁπλοῦς προφήτης καὶ δὲν ἔκαμε κανὲν θαῦμα εἰς αὐτούς. Καὶ ἰδού, ἐδῶ πολὺ περισσότερα συντελοῦν εἰς τὸ νὰ γίνῃ δεκτὸν τὸ ἰδικόν μου κήρυγμα, παρ’ ὅσα συνέτρεχον διὰ τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰωνᾶ. Διότι ἐγὼ δὲν εἶμαι ἀπλοῦς προφήτης καὶ τὰ θαύματά μου καθιστοῦν τὸ κήρυγμά μου ἐπιβλητικώτερον καὶ ἀσυγκρίτως ἔγκυρον καὶ αὐθεντικόν. ³³ Ἡ πονηρὰ αὐτὴ γενεὰ εἶναι τυφλωμένη ἀπὸ τὴν ἀμετανοησίαν της. Δι΄ αὐτὸ δὲ ζητεῖ θαῦμα, καὶ δὲν βλέπει τὸ φῶς τοῦ πνευματικοῦ ἡλίου, ποὺ λάμπει καὶ ἀστράπτει εὐεργετικῶς τριγύρω της. Κανένας ποὺ ἤναψε λύχνον, δὲν τὸν βάζει εἰς κρυψῶνα, οὔτε ὑποκάτω ἀπὸ τὸν κάδον, μὲ τὸν ὁποῖον μετροῦν τὸ σιτάρι· ἀλλὰ τὸν τοποθετεῖ ἐπάνω εἰς τὸν λυχνοστάτην, διὰ νὰ βλέπουν τὸ φῶς του καὶ ὁδηγοῦνται ἀπὸ αὐτὸν ἐκεῖνοι, ποὺ ἐμβαίνουν εἰς τὸ σπίτι. Ἔτσι καὶ ἐγώ, ποὺ εἶμαι ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, δὲν εἶμαι κρυμμένος, ἀλλὰ τὸ φῶς τῆς διδασκαλίας μου καὶ τῆς ζωῆς μου σκορπίζει τὰς σωτηριώδεις ἀκτῖνας του παντοῦ.

²⁹ Και καθώς τα πλήθη του λαού εμαζεύοντο πυκνά γύρω του, αυτός ήρχισε να λέγη· “αυτή η γενεά, είναι γενεά πονηρά· ζητεί σημείον από τον ουρανόν, τάχα δια να πιστεύση, και δεν θα της δοθή άλλο, εκτός από το θαύμα Ιωνά του προφήτου. ³⁰ Διότι όπως ο Ιωνάς με το να βγη σώος από την κοιλίαν του κήτους, έγινε στους Νινευΐτας υπερφυσικόν σημείον, δια να μετανοήσουν έτσι θα γίνη και δια την γενεάν αυτήν σημείον μοναδικόν και μέγιστον ο υιός του ανθρώπου με την εκ νεκρών ανάστασίν του, η οποία θα επιβεβαιώση ότι αυτός πράγματι είναι ο λυτρωτής των ανθρώπων. ³¹ Η δε ειδωλολάτρις βασίλισσα της Αραβίας θα αναστηθή κατά την ημέραν της μεγάλης εκείνης κρίσεως μαζή με τους ανθρώπους της γενεάς αυτής και θα τους καταδικάση· διότι αυτή, η ειδωλολάτρις, εξεκίνησε από τα πέρατα της γης, δια να ακούση την σοφίαν του Σολομώντος· και ιδού, εδώ υπάρχει ασυγκρίτως περισσότερον από τον Σολομώντα, αφού εγώ δεν είμαι απλώς θεόπνευστος η σοφός, όπως εκείνος, αλλά αυτή αύτη η ενσάρκωσις της θείας Σοφίας. ³² Ανδρες της Νινευΐ θα αναστηθούν κατά την μεγάλην εκείνην κρίσιν μαζή με την γενεάν αυτήν και θα την καταδικάσουν, διότι εκείνοι μεν μετενόησαν με το κήρυγμα ενός απλού προφήτου, του Ιωνά. Και ιδού, υπάρχει εδώ κάτι ασυγκρίτως ανώτερον από τον Ιωνά, εγώ,ο σαρκωθείς Υιός και Λογος του Θεού. Και όμως η γενεά αυτή δεν μετανοεί στον κήρυγμά μου. ³³ Εγώ σκορπίζω το φως της αληθείας παντού. Κανείς δε, αφού ανάψη τον λύχνον δεν τον βάζει κάτω από τον κάδον, αλλά επάνω στον λυχνοστάτην, δια να βλέπουν το φως όσοι εισέρχονται στο σπίτι.