⁷ ἐν ᾧ ἔχομεν τὴν ἀπολύτρωσιν διὰ τοῦ αἵματος αὐτοῦ, τὴν ἄφεσιν τῶν παραπτωμάτων, κατὰ τὸν πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ, ⁸ ἧς ἐπερίσσευσεν εἰς ἡμᾶς ἐν πάσῃ σοφίᾳ καὶ φρονήσει, ⁹ γνωρίσας ἡμῖν τὸ μυστήριον τοῦ θελήματος αὐτοῦ κατὰ τὴν εὐδοκίαν αὐτοῦ, ἣν προέθετο ἐν αὐτῷ ¹⁰ εἰς οἰκονομίαν τοῦ πληρώματος τῶν καιρῶν, ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰ πάντα ἐν τῷ Χριστῷ, τὰ ἐπὶ τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, ἐν αὐτῷ, ¹¹ ἐν ᾧ καὶ ἐκληρώθημεν προορισθέντες κατὰ πρόθεσιν τοῦ τὰ πάντα ἐνεργοῦντος κατὰ τὴν βουλὴν τοῦ θελήματος αὐτοῦ, ¹² εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς εἰς ἔπαινον δόξης αὐτοῦ, τοὺς προηλπικότας ἐν Χριστῷ· ¹³ ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς ἀκούσαντες τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, τὸ εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας ὑμῶν, ἐν ᾧ καὶ πιστεύσαντες ἐσφραγίσθητε τῷ Πνεύματι τῆς ἐπαγγελίας τῷ ἁγίῳ, ¹⁴ ὅς ἐστιν ἀρραβὼν τῆς κληρονομίας ἡμῶν, εἰς ἀπολύτρωσιν τῆς περιποιήσεως, εἰς ἔπαινον τῆς δόξης αὐτοῦ. ¹⁵ Διὰ τοῦτο κἀγώ, ἀκούσας τὴν καθ’ ὑμᾶς πίστιν ἐν τῷ Κυρίῳ Ἰησοῦ καὶ τὴν ἀγάπην τὴν εἰς πάντας τοὺς ἁγίους, ¹⁶ οὐ παύομαι εὐχαριστῶν ὑπὲρ ὑμῶν μνείαν ὑμῶν ποιούμενος ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου, ¹⁷ ἵνα ὁ Θεὸς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ πατὴρ τῆς δόξης, δώῃ ὑμῖν πνεῦμα σοφίας καὶ ἀποκαλύψεως ἐν ἐπιγνώσει αὐτοῦ,

⁷ Πράγματι δὲ εἶναι μεγάλη καὶ ἔνδοξος ἡ χάρις του, ἀφοῦ διὰ τῆς ἑνώσεώς μας καὶ τῆς κοινωνίας μας μὲ τὸν Υἱὸν αὐτοῦ ἐπετύχαμεν τὴν ἀπελευθέρωσίν μας μὲ τὸ αἷμα του, ποὺ ἐδόθη λύτρον διὰ τὴν ἑξαγοράν μας. Καὶ ἔτσι ἐλάβομεν τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν, σύμφωνα μὲ τὸν πλοῦτον τῆς χάριτός του. ⁸ Ἐξέχυσε δὲ τὴν χάριν αὐτὴν τόσον πολύ, ὥστε νὰ περισσεύη αὕτη εἰς ἡμᾶς μὲ κάθε σοφίαν, διὰ νὰ γνωρίσωμεν αὐτὸν καὶ τὰ μυστήριά του καὶ μὲ κάθε φρόνησιν διὰ να κανονίζωμεν συνετὰ τὰ τῆς προσκαίρου ζωῆς μας. ⁹ Μᾶς ἔκαμε δὲ σοφοὺς καὶ φρονίμους, γνωστοποιήσας εἰς ἡμᾶς τὸ θέλημά του, ποὺ ἦτο κρυμμένον καὶ δὲν ἠμπορούσαμεν μόνοι μας νὰ τὸ μάθωμεν, διότι τὸ εἶχεν ἀποφασίσει μόνος του σύμφωνα μὲ τὴν ἀγαθὴν θέλησιν ποὺ εἶχε να σώσῃ τὸν ἄνθρωπον, καὶ τὸ εἶχεν ὡς σχέδιον προαποφασισμένον καὶ κρυμμένον εἰς τὰ βάθη τῆς ἀγάπης του. ¹⁰ Καὶ τοῦ σχεδίου αὐτοῦ σκοπὸς ἦτο ἡ τακτοποίησις τοῦ οἴκου του, δηλαδὴ τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ἡ τακτοποίησις καὶ οἰκονομία αὐτὴ θὰ ἐπραγματοποιεῖτο, ὅταν θὰ συνεπληροῦντο οἱ ὡρισμένοι χρόνοι καὶ θὰ ἤρχετο ὁ κατάλληλος καιρός, διὰ νὰ συνενώσῃ τὰ πάντα διὰ τῆς κοινωνίας των μετὰ τοῦ Χριστοῦ, καὶ τοὺς ἐν οὐρανοῖς Ἀγγέλους καὶ τοὺς ἐπὶ γῆς ἀνθρώπους, ποὺ ἕνεκα τῆς ἁμαρτίας των ἦσαν τελείως χωρισμένοι ἀπὸ τὸν οὐράνιον κόσμον. Καὶ ἔκαμε τὴν ἕνωσιν αὐτὴν δι’ αὐτοῦ, τοῦ Χριστοῦ. ¹¹ Δι’ αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐξελέγημεν, σὰν διὰ λαχνοῦ ποὺ μᾶς ἔπεσε, χωρὶς ἡμεῖς νὰ κοπιάσωμεν. Ἀλλ’ ἐὰν ἡ ἐκλογή μας αὐτὴ ἔγινε, χωρὶς ἡμεῖς νὰ τὴν περιμένωμεν, δὲν ἦτο ὅμως ἄγνωστος καὶ τυχαία καὶ διὰ τὸν Θεόν. Προωρίσθημεν καὶ ἐξελέγημεν σύμφωνα μὲ τὸ προαποφασισμένον σχέδιον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἐνεργεῖ ὅλα κατὰ τὴν ἐλευθέραν κρίσιν καὶ ἀπόφασιν τοῦ θελήματός του, ¹² διὰ νὰ εἴμεθα εἰς ὕμνον τῆς δοξασμένης ἀγαθότητός του ἡμεῖς οἰ ἐξ Ἰουδαίων Χριστιανοί, ποὺ εἴχαμεν ἀπὸ προτήτερα τὴν ἐλπίδα μας εἰς τὸν Μεσσίαν Χριστόν. ¹³ Διὰ τῆς ἑνώσεως δὲ καὶ κοινωνίας σας μὲ τὸν Χριστὸν καὶ σεῖς, οἱ ἄλλοτε εἰδωλολάτραι, ἀφοῦ ἠκούσατε τὸν λόγον τοῦ κηρύγματος, ποὺ εἶναι ὅλος ἀληθεία, δηλαδὴ τὸ χαρμόσυνον κήρυγμα τῆς σωτηρίας σας, καὶ ἀφοῦ ἐπιστεύσατε εἰς αὐτό, ἐλάβατε σύμφωνα μὲ τὰς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ τὴν σφραγῖδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. ¹⁴ Εἶναι δὲ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ὁ ἀρραβών, ποὺ μᾶς ἐδόθη ὡς ἐγγύησις διὰ τὴν κληρονομίαν μας. Καὶ ἡ κληρονομία αύτὴ τῆς αἰωνίου βασιλείας θὰ μᾶς δοθῇ, διὰ νὰ ἐλευθερωθῇ ὁ λαὸς ποὺ ἀνήκει εἰς τὸν Χριστὸν καὶ εἶναι κτῆμα του, καὶ ἔτσι νὰ ὑμνῆται ἡ δόξα του. ¹⁵ Ἐπειδὴ δὲ καὶ σεῖς συγκαταλέγεσθε εἰς τὸν λαὸν τοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦτο καὶ ἑγὼ σὰν ἤκουσα τὴν πίστιν, ποὺ ἐπικρατεῖ μεταξύ σας πρὸς τὸν Κύριον Ἰησοῦν, καὶ τὴν ἀγάπην ποῦ δεικνύετε χωρὶς ἐξαιρέσεις εἰς ὅλους τοὺς Χριστιανούς, ¹⁶ δὲν παύω νὰ εὐχαριστῶ τὸν Θεόν διὰ σᾶς, καὶ νὰ μνημονεύω τὰ ὀνόματά σας εἰς τὰς προσευχάς μου. ¹⁷ Ζητῶ δὲ εὶς αὐτὰς ὁ Θεὸς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Πατήρ, εἰς τὸν ὁποῖον ἀνήκει ἡ δόξα, νὰ σᾶς δώσῃ πνευματικὸν χάρισμα σοφίας καὶ φανερώσεως τῶν θείων ἀληθειῶν, διὰ νὰ φωτισθῆτε καὶ λάβετε τελείαν κατὰ τὸ δυνατὸν γνῶσιν τῆς ἀγαθότητός του καὶ τοῦ ἀπείρου μεγαλείου του.

⁷ Πράγματι δια του Υιού του ελάβομεν και έχομεν την απελευθέρωσιν από την δουλείαν της αμαρτίας και την σωτηρίαν με το αίμα του, που εχύθη επάνω στον σταυρόν και εδόθη δια την εξαγοράν μας. Ελάβομεν έτσι και έχομεν την συγχώρησιν των αμαρτιών μας σύμφωνα με τον πλούτον της χάριτός του. ⁸ Αυτήν δε την χάριν την εχορήγησε με το παραπάνω, πλουσίαν εις ημάς, μαζή με κάθε σοφίαν, δια να γνωρίσωμεν τας υψηλάς αληθείας, και με κάθε ορθοφροσύνην να σκεπτώμεθα και κανονίζωμεν τα καθ' ημάς, όπως πρέπει. ⁹ Κατέστησε δε εις ημάς γνωστόν το κρυμμένον και άγνωστον στο ανθρώπινον πνεύμα θέλημα του σύμφωνα με την ευμενή και αγαθήν του θέλησιν, την οποίαν είχε προ πάντων των αιώνων στο άπειρον πνεύμα του, ¹⁰ δια να την πραγματοποιήση, όταν θα ήρχετο ο κατάλληλος καιρός προς σωτηρίαν ημών, ώστε να συνενώση εις μίαν αρμονικήν ενότητα τα πάντα δια του Ιησού Χριστού, και τους αγγέλους του ουρανού και τους ανθρώπους της γης. ¹¹ Δια του Ιησού Χριστού και ημείς οι Χριστιανοί έχομεν εκλεγή, σαν με κλήρον, και έχομεν προορισθή σύμφωνα με την αγαθήν πρόθεσιν του Θεού, ο οποίος ενεργεί και πράττει όλα, όπως ευδοκεί και αρέσει στο θέλημα Αυτού. ¹² Εχομεν, λοιπόν, προορισθή να είμεθα εις παντοτεινόν έπαινον και ύμνον της απείρου του δόξης και αγαθότητος, ημείς οι Χριστιανοί, που προερχόμεθα από τους Εβραίους, και είχαμεν εκ των προτέρων ελπίσει και επεριμέναμε την δια του Χριστού σωτηρίαν. ¹³ Δια του Χριστού και σεις οι εθνικοί, που ήσασθε άλλοτε ειδωλολάτραι, αφού ηκούσατε το κήρυγμα της αληθείας, το χαρμόσυνον μήνυμα της σωτηρίας σας, και αφού επιστεύσατε πλέον εις αυτό, ελάβατε την σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος, (το οποίον Αγιον Πνεύμα είχεν υποσχεθή ο Θεός δια του προφήτου Ιωήλ, ότι θα το έστελλεν στους ανθρώπους). ¹⁴ Αυτό δε το Πνεύμα το Αγιον είναι η ασφαλής εγγύησις δια την επουράνιον κληρονομίαν μας, προετοιμάζει δε και παρέχει την απολύτρωσιν στον λαόν του Θεού, δια να υμνήται έτσι η άπειρος δόξα του. ¹⁵ Ανήκετε, λοιπόν, και σεις στον λαόν του Θεού. Δια τούτο και εγώ, όταν ήκουσα την πίστιν σας προς τον Κυριον Ιησούν και την αγάπην, την οποίαν δεικνύετε προς όλους τους Χριστιανούς, ανεξαρτήτως εθνικότητος και τάξεως, ¹⁶ δεν παύω να ευχαριστώ τον Θεόν δια σας και να σας ενθυμούμαι πάντοτε εις τας προσευχάς μου. ¹⁷ Ζητώ δε εις τας προσευχάς μου να σας δώση ο Θεός του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και ο Πατήρ της δόξης πνευματικόν χάρισμα σοφίας και αποκαλύψεως των θείων αληθειών, δια να λάβετε όσον το δυνατόν τελειοτέραν γνώσιν αυτού και του αγίου του θελήματος.

²² καὶ πάντες ἐμαρτύρουν αὐτῷ καὶ ἐθαύμαζον ἐπὶ τοῖς λόγοις τῆς χάριτος τοῖς ἐκπορευομένοις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ἔλεγον· Οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς Ἰωσὴφ ; ²³ καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Πάντως ἐρεῖτέ μοι τὴν παραβολὴν ταύτην· ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν· ὅσα ἠκούσαμεν γενόμενα ἐν τῇ Καπερναοὺμ, ποίησον καὶ ὧδε ἐν τῇ πατρίδι σου. ²⁴ εἶπε δέ· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς προφήτης δεκτός ἐστιν ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ. ²⁵ ἐπ’ ἀληθείας δὲ λέγω ὑμῖν πολλαὶ χῆραι ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις Ἠλίου ἐν τῷ Ἰσραήλ, ὅτε ἐκλείσθη ὁ οὐρανὸς ἐπὶ ἔτη τρία καὶ μῆνας ἕξ, ὡς ἐγένετο λιμὸς μέγας ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν, ²⁶ καὶ πρὸς οὐδεμίαν αὐτῶν ἐπέμφθη Ἠλίας εἰ μὴ εἰς Σαρεπτὰ τῆς Σιδωνίας πρὸς γυναῖκα χήραν. ²⁷ καὶ πολλοὶ λεπροὶ ἦσαν ἐπὶ Ἐλισαίου τοῦ προφήτου ἐν τῷ Ἰσραὴλ, καὶ οὐδεὶς αὐτῶν ἐκαθαρίσθη εἰ μὴ Νεεμὰν ὁ Σύρος. ²⁸ καὶ ἐπλήσθησαν πάντες θυμοῦ ἐν τῇ συναγωγῇ ἀκούοντες ταῦτα, ²⁹ καὶ ἀναστάντες ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως καὶ ἤγαγον αὐτὸν ἕως ὀφρύος τοῦ ὄρους, ἐφ’ οὗ ἡ πόλις αὐτῶν ᾠκοδόμητο, εἰς τὸ κατακρημνίσαι αὐτόν· ³⁰ αὐτὸς δὲ διελθὼν διὰ μέσου αὐτῶν ἐπορεύετο.

²² Καὶ ὅλοι, ὅσοι ἤκουσαν τὴν ἐξήγησιν τῆς προφητείας, ποὺ ἐν συνεχείᾳ ἔκαμεν ὁ Ἰησοῦς, ἔδιδαν μαρτυρίαν περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἐκήρυξε λαμπρῶς καὶ εὑρίσκοντο εἰς ἀπορίαν διὰ τὰ γεμᾶτα θείαν χάριν καὶ γλυκύτητα λόγια, ποὺ ἔβγαιναν ἀπὸ τὸ στόμα του. Καὶ ἔλεγαν· Περίεργον! Δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ υἱὸς τοῦ Ἰωσήφ, ποὺ ἕως χθὲς εἰργάζετο σὰν ἕνας ἀπὸ ἡμᾶς; ²³ Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ὡρισμένως θὰ μοῦ εἴπητε τὴν παροιμίαν αὐτήν· Ἰατρέ, θεράπευσον τὸν ἑαυτόν σου. Ὑπόσχεσαι νὰ μᾶς ἰατρεύσῃς ἀπὸ τὰς ἀθλιότητἀς μας. Θεράπευσε τὴν ἀσημότητά σου καὶ στήριξε τὴν θέσιν σου καὶ τὸ κῦρος σου πρωτίστως εἰς τὴν πατρίδα σου. Κάμε καὶ ἐδῶ ὅσα θαύματα ἠκούσαμεν, ὅτι ἔγιναν ἀπὸ σὲ εἰς τὴν Καπερναούμ. ²⁴ Ἀλλ’ ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπεν· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅτι κανένα προφήτην δὲν ὑποδέχονται μὲ τὴν πρέπουσαν τιμὴν εἰς τὴν πατρίδα του. ²⁵ Σᾶς λέγω ὅμως βασιζόμενος εἰς τὴν ἀλήθειαν, ὅτι πολλαὶ χῆραι ἦσαν κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ Ἠλία εἰς τὸ Ἰσραηλιτικὸν ἔθνος, ὅταν ἐκλείσθη ὁ οὐρανὸς καὶ δὲν ἔβρεξεν ἐπὶ ἔτη τρία καὶ ἓξ μῆνας, ὁπότε ἔγινε πεῖνα μεγάλη εἰς ὅλην τὴν γῆν τῆς Παλαιστίνης. ²⁶ Καὶ εἰς καμμίαν ἀπὸ τὰς γυναῖκας τῶν Ἰουδαίων δὲν ἐστάλη ἀπὸ τὸν Θεὸν ὁ Ἠλίας, παρὰ εἰς τὰ Σάρεπτα τῆς Σιδωνίας εἰς μίαν γυναῖκα χήραν, ξένην καὶ ἄγνωστον εἰς αὐτόν. ²⁷ Καὶ πολλοὶ λεπροὶ ἦσαν εἰς τὸ Ἰσραηλιτικὸν ἔθνος κατὰ τὴν ἐποχὴν τοῦ προφήτου Ἐλισαίου καὶ κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς δὲν ἐκαθαρίσθῃ ἀπὸ τὴν λέπραν του, παρὰ ὁ Νεεμὰν ὁ Σύρος, ποὺ ἦλθεν ἀπὸ χώραν μακρυνὴν διὰ νὰ εὔρῃ τὸν Ἐλισαῖον. ²⁸ Καὶ ἐκυριεύθησαν μέσα εἰς τὴν συναγωγὴν ὅλοι ἀπὸ θυμόν, ὅταν ἤκουσαν αὐτά, ποὺ εἶπεν ὁ Κύριος, ²⁹ καὶ ὑπὸ τὸ κράτος τῆς παραφορᾶς των ἐσηκώθησαν καὶ τὸν ἔβγαλαν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ τὸν ἔφεραν ἕως τὴν ἄκραν κάποιου ὑψώματος τοῦ βουνοῦ, ἐπὶ τοῦ ὁποίου εἶχεν οἰκοδομηθῇ ἡ πόλις των, μὲ τὸν σκοπὸν νὰ τὸν κρημνίσουν κάτω. ³⁰ Αὐτὸς ὅμως ἐπέρασε μέσα ἀπὸ αὐτοὺς κατὰ τρόπον θαυμαστὸν καὶ ἔφυγε.

²² Και όλοι επεβεβαίωναν δι' αυτόν, ότι εκήρυττε με πολλήν δύναμιν και εθαύμαζαν δια τα λόγια τα γεμάτα χάριν, που έβγαιναν από το στόμα του και έλεγαν· “δεν είναι αυτός ο υιός του γνωστού μας Ιωσήφ, ο μαραγκός;” ²³ Και είπε προς αυτούς· “ασφαλώς θα μου πήτε την γνωστήν παροιμίαν· ιατρέ, θεράπευσε τον εαυτόν σου· δείξε την δύναμίν σου εδώ εις την πατρίδα σου, κάμε και εδώ τα θαύματα, που ηκούσαμεν ότι έκαμες εις την Καπερναούμ”. ²⁴ Αλλά ο Ιησούς τους είπε· “αλήθεια σας λέγω, ότι κανείς προφήτης δεν έγινε δεκτός με την πρέπουσαν τιμήν εις την πατρίδα του. ²⁵ Σας υπενθυμίζω δε και αυτήν την αλήθειαν, ότι πολλαί χήραι εζούσαν μεταξύ του Ισραηλιτικού λαού κατά την εποχήν του Ηλιού, όταν εκλείσθη ο ουρανός και δεν έβρεξε επί τρία έτη και εξ μήνας, τότε που απλώθηκε μεγάλη πείνα εις όλην την χώραν της Παλαιστίνης. ²⁶ Και εις καμμίαν από τας πτωχάς χήρας των Ιουδαίων δεν εστάλη από τον Θεόν ο Ηλίας, ει μη μόνον εις τα Σαρεπτα της Σιδωνίας προς κάποιαν άγνωστον και άσημον χήραν γυναίκα. ²⁷ Και πολλοί λεπροί ήσαν κατά την εποχήν του προφήτου Ελισαίου στο ισραηλιτικόν έθνος και κανείς από αυτούς δεν εθεραπεύθη, ει μη μόνον ο Νεεμάν, που κατήγετο από την Συρίαν”. ²⁸ Και όλοι μέσα εις την συναγωγήν, όταν ήκουσα αυτά, κατελήφθησαν από ασυγκράτητον οργήν (διότι ενόμισαν ότι ο Κυριος τους θέτει εις κατωτέραν θέσιν από τους ειδωλολάτρας). ²⁹ Εσηκώθησαν, τον ήρπασαν και τον έβγαλαν έξω από την πόλιν, τον έφεραν έως το χείλος ενός κρημνού του όρους, επάνω στο οποίον είχεν οικοδομηθή η πόλις των, με τον σκοπόν να τον κρημνίσουν κάτω. ³⁰ Αυτός όμως επέρασε ανάμεσα από αυτούς κατά ένα τρόπον θαυμαστόν και έφυγε.