¹² ὅτι ἡ διακονία τῆς λειτουργίας ταύτης οὐ μόνον ἐστὶ προσαναπληροῦσα τὰ ὑστερήματα τῶν ἁγίων, ἀλλὰ καὶ περισσεύουσα διὰ πολλῶν εὐχαριστιῶν τῷ Θεῷ· ¹³ διὰ τῆς δοκιμῆς τῆς διακονίας ταύτης δοξάζοντες τὸν Θεὸν ἐπὶ τῇ ὑποταγῇ τῆς ὁμολογίας ὑμῶν εἰς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶ ἁπλότητι τῆς κοινωνίας εἰς αὐτοὺς καὶ εἰς πάντας, ¹⁴ καὶ αὐτῶν δεήσει ὑπὲρ ὑμῶν, ἐπιποθούντων ὑμᾶς διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐφ’ ὑμῖν. ¹⁵ χάρις τῷ Θεῷ ἐπὶ τῇ ἀνεκδιηγήτῳ αὐτοῦ δωρεᾷ.



¹ Αὐτὸς δὲ ἐγὼ Παῦλος παρακαλῶ ὑμᾶς διὰ τῆς πραότητος καὶ ἐπιεικείας τοῦ Χριστοῦ, ὃς κατὰ πρόσωπον μὲν ταπεινὸς ἐν ὑμῖν, ἀπὼν δὲ θαρρῶ εἰς ὑμᾶς· ² δέομαι δὲ τὸ μὴ παρὼν θαρρῆσαι τῇ πεποιθήσει ᾗ λογίζομαι τολμῆσαι ἐπί τινας τοὺς λογιζομένους ἡμᾶς ὡς κατὰ σάρκα περιπατοῦντας. ³ Ἐν σαρκὶ γὰρ περιπατοῦντες οὐ κατὰ σάρκα στρατευόμεθα· ⁴ τὰ γὰρ ὅπλα τῆς στρατείας ἡμῶν οὐ σαρκικὰ, ἀλλὰ δυνατὰ τῷ Θεῷ πρὸς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων· ⁵ λογισμοὺς καθαιροῦντες καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, καὶ αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ, ⁶ καὶ ἐν ἑτοίμῳ ἔχοντες ἐκδικῆσαι πᾶσαν παρακοήν, ὅταν πληρωθῇ ὑμῶν ἡ ὑπακοή. ⁷ Τὰ κατὰ πρόσωπον βλέπετε. εἴ τις πέποιθεν ἑαυτῷ Χριστοῦ εἶναι, τοῦτο λογιζέσθω πάλιν ἀφ’ ἑαυτοῦ, ὅτι καθὼς αὐτὸς Χριστοῦ οὕτω καὶ ἡμεῖς Χριστοῦ.

¹² Διότι ἡ διακονία τῆς ἀγαθοεργοῦ καὶ ἱερᾶς αὐτῆς ὑπηρεσίας ὄχι μόνον προφθάνει μὲ τὸ παραπάνω τὰς ἀνάγκας τῶν Χριστιανῶν, ἀλλὰ καὶ δημιουργεῖ πλήμμυραν εὐχαριστιῶν πρὸς τὸν Θεόν. ¹³ Καὶ τοῦτο διότι οἰ εὐεργετούμενοι ἀπὸ σᾶς λαμβάνουν πεῖραν μὲ τὴν διακονίαν αὐτὴν τῆς ἐλεημοσύνης σας περὶ τοῦ ποῖοι εἶσθε, καὶ δοξάζουν τὸν Θεόν διὰ τὴν ὑποταγὴν εἰς τὴν ὁμολογίαν τῆς πίστεώς σας εἰς τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶ διὰ τὴν γενναιοδωρίαν, ποὺ δεικνύετε μὲ τὴν συμμετοχὴν εἰς τὰς ἀνάγκας τόσον τὰς ἰδικάς των, ὅσον καὶ ὅλων ἒν γένει τῶν Χριστιανῶν. ¹⁴ Καὶ αὐτοὶ μὲ προσευχὴν καὶ δέησιν πρὸς τὸν Θεόν σᾶς ποθοῦν πολὺ διὰ τὴν ὑπερβολικὴν χάριν, ποὺ σᾶς ἔδωκεν ὁ Θεός. ¹⁵ Εὐχαριστία δὲ ὀφείλεται εἰς τὸν Θεόν διὰ τὴν δωρεάν του, τῆς ὁποίας τὸ μέγεθος δὲν εἶναι δυνατὸν μὲ λόγους νὰ ἐκφρασθῇ.



¹ Σᾶς προβάλλω δὲ τὴν πραότητα καὶ ἐπιείκειαν τοῦ Χριστοῦ καὶ σᾶς προτρέπω ἑγὼ ὁ ἴδιος ὁ Παῦλος, ὁ ὁποῖος ὅταν εἶμαι ἐμπρός σας καὶ σᾶς βλέπω κατὰ πρόσωπον, εἶμαι ἀσθενὴς καὶ τιποτένιος, καθὼς μὲ κατηγοροῦν οἰ συκοφάνται μου, ὅταν δὲ εἶμαι ἀπῶν, παίρνω θάρρος ἀπέναντί σας καὶ δεικνύομαι ἀγέρωχος. ² Σᾶς παρακαλῶ δὲ νὰ μὴ μὲ ἀναγκάσετε, ὅταν ἔλθω εἰς Κόρινθον καὶ θὰ εἶμαι παρών, νὰ δείξω θάρρος μὲ τὴν πνευματικὴν καὶ τιμωρητικὴν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν, τὴν ὁποίαν λογαριάζω μὲ τόλμην νὰ μεταχειρισθῶ ἐναντίον μερικῶν, οἱ ὁποῖοι μᾶς περνοῦν σὰν ἀνθρώπους, ποὺ συμπεριφέρονται καὶ κινοῦνται ἀπὸ σαρκικὰ ἐλατήρια. ³ Ἀλλ’ ὅσα λέγουν καθ’ ἠμῶν δὲν εἶναι ἀληθῆ. Διότι ἡμεῖς, μολονότι ἔχομεν σῶμα καὶ περιβαλλόμεθα ἀπὸ σάρκα, δὲν διεξάγομεν τὸν πνευματικὸν πόλεμον καὶ ἀγῶνα μας μὲ σαρκικὰ ἐλατήρια καὶ ὅπλα. ⁴ Διότι τὰ ὅπλα τῆς ἐκστρατείας μᾶς δὲν εἶναι ἀσθενῆ ἀνθρώπινα ὅπλα, ἀλλ’ εἶναι δυνατὰ ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ κρημνίζουν ὀχυρώματα. ⁵ Καὶ ὅταν λέγω ὀχυρώματα, δὲν ἐννοῶ πύργους ἢ φρούρια ὑλικά, ἀλλὰ πνευματικά. Δηλαδὴ ἀνατρέπομεν συλλογισμοὺς πονηροὺς καὶ κάθε ὑψηλοφροσύνην, ποὺ ὑψώνεται σὰν ἄλλος πύργος καὶ ἐμποδίζει τοὺς ἀνθρώπους να γνωρίσουν τὸν ἀληθινὸν Θεόν. Ἀκόμη μὲ τὰ ὅπλα μας κατανικῶμεν σὰν ἄλλον ἄοπλον καὶ παραδομένον αἰχμάλωτον κάθε ἀνθρωπίνην ἐπινόησιν καὶ σοφιστείαν καὶ ὁδηγοῦμεν τοὺς παραπλανωμένους ἀπὸ αὐτοὺς εἰς τὸ νὰ ὑπακούσουν εἰς τὸν Χριστόν. ⁶ Καὶ εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ τιμωρήσωμεν μὲ δικαιοσύνην κάθε παρακοήν, ὅταν τελειοποιηθῇ ἡ ὑπακοή σας, ὥστε εἰς τὰ τιμωρητικὰ μέτρα, ποὺ θὰ λάβωμεν, νὰ μὴ περιληφθῆτε καὶ σεῖς. ⁷ Ναί· δὲν εἶναι ἀκόμη τελεία ἡ ὑπακοή σας. Δίδετε προσοχὴν εἰς τὴν ἐξωτερικὴν ὄψιν τῶν πραγμάτων καὶ δ’ αὐτὸ σᾶς ἑξαπατοῦν εὔκολα. Ἐὰν κανεὶς ἀπὸ αὐτούς, ποὺ σᾶς πλησιάζουν, ἔχῃ πεποίθησιν περὶ τοῦ ἑαυτοῦ του, ὅτι εἶναι δοῦλος καὶ διάκονος τοῦ Χριστοῦ, ἂς συλλογίζεται πάλιν μόνος του τοῦτο, ὅτι καθὼς αὐτὸς εἶναι διάκονος τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι καὶ ἡμεῖς εἴμεθα διάκονοι τοῦ Χριστοῦ.

¹² Διότι η διακονία αυτής της αγαθοεργίας σας, όχι μόνον προλαμβάνει και θεραπεύει με το παραπάνω τας ανάγκας των Χριστιανών, αλλά και γεμίζει την καρδίαν από ευγνωμοσύνην, ώστε να ξεχειλίζουν πλούσιαι ευχαριστίαι προς τον Θεόν. ¹³ Αυτή η εισφορά της αγάπης σας δείχνει ποίοι πράγματι είσθε και οι απολαμβάνοντες τας δωρεάς σας δοξάζουν τον Θεόν, δια την έμπρακτον υποταγήν της ομολογίας σας στο Ευαγγέλιον του Χριστού και δια την γενναιοδωρίαν σας να συμμετέχετε προθύμως εις τας ανάγκας αυτών και εις τας ανάγκας όλων. ¹⁴ Και αυτοί με τας δεήσεις, τας οποίας για σας κάμνουν προς τον Θεόν, μαρτυρούν πόσον πολύ σας ποθούν δια την πλουσίαν χάριν, που ο Θεός σας έχει δώσει. ¹⁵ Ευχαριστία δε και δόξα ανήκει στον Θεόν δια την δωρεάν του αυτήν, την οποίαν στόμα ανθρώπου είναι αδύνατον να διηγηθή.



¹ Εγώ δε ο ίδιος ο Παύλος προσωπικώς σας παρακαλώ δια της πραότητος και της επιεικείας και της γλυκύτητος του Χριστού, εγώ ο οποίος, όταν είμαι προσωπικώς κοντά σας, είμαι μηδαμινός και ασθενής εις τα μάτια σας, όταν δε απουσιάζω παίρνω θάρρος απέναντί σας και φαίνομαι τόσον τολμηρός. ² Σας παρακαλώ δε να μη με φέρετε εις την ανάγκην, όταν θα είμαι παρών μεταξύ σας, να χρησιμοποιήσω αυτό το θάρρος, που μου το δίδει η πίστις και η πεποίθησίς μου εις την αποστολήν μου, να κάμω χρήσιν της εξουσίας, την οποίαν λογαριάζω να μεταχειρισθώ με τόλμην εναντίον μερικών, οι οποίοι μας θεωρούν σαν ζώντας και συμπεριφερομένους, όπως οι σαρκικοί άνθρωποι με ιδιοτέλειαν και εμπάθειαν. ³ Διότι ημείς αν και ζώμεν όπως όλοι οι άνθρωποι, καθό σάρκα και οστά έχοντες, δεν αγωνιζόμεθα όμως τον καλόν αγώνα με σαρκικά μέσα. ⁴ Διότι τα όπλα του αγώνας μας δεν είναι ευτελή και αδύνατα ανθρώπινα όπλα, αλλά δυνατά ενώπιον του Θεού δια το κρήμνισμα των οχυρωμάτων του εχθρού. ⁵ Και αυτά τα οχυρά, που κρημνίζομεν, είναι τα σοφίσματα και κάθε έπαρσις, και υψηλοφροσύνη, που υψώνεται αλαζονικά, δια να εμποδίζη τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον Θεόν. Επί πλέον δε με τα πνευματικά μας όπλα ελκύομεν κάθε καλοπροαίρετον καρδίαν και σαν αιχμάλωτον την παραδίδομεν εις την υπακοήν του Χριστού. ⁶ Και είμεθα έτοιμοι να αποδώσωμεν δικαιοσύνην και να τιμωρήσωμεν κάθε παρακοήν, εφ' όσον και όταν η ιδική σας υπακοή γίνη πλήρης και τελεία. ⁷ Σεις όμως βλέπετε ακόμη την επιφάνειαν των πραγμάτων και όχι το βάθος. Εάν κανείς κολακεύεται να πιστεύη, ότι ανήκει στον Χριστόν, ας συλλογισθή πάλιν από τον εαυτόν του και τούτο, ότι, όπως αυτός είναι του Χριστού, έτσι και ημείς είμεθα του Χριστού.

²⁰ Καὶ ἔρχονται εἰς οἶκον· καὶ συνέρχεται πάλιν ὄχλος, ὥστε μὴ δύνασθαι αὐτοὺς μηδὲ ἄρτον φαγεῖν. ²¹ καὶ ἀκούσαντες οἱ παρ’ αὐτοῦ ἐξῆλθον κρατῆσαι αὐτόν· ἔλεγον γὰρ ὅτι ἐξέστη. ²² καὶ οἱ γραμματεῖς οἱ ἀπὸ Ἱεροσολύμων καταβάντες ἔλεγον ὅτι Βεελζεβοὺλ ἔχει, καὶ ὅτι ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. ²³ καὶ προσκαλεσάμενος αὐτοὺς ἐν παραβολαῖς ἔλεγεν αὐτοῖς· Πῶς δύναται σατανᾶς σατανᾶν ἐκβάλλειν; ²⁴ καὶ ἐὰν βασιλεία ἐφ’ ἑαυτὴν μερισθῇ, οὐ δύναται σταθῆναι ἡ βασιλεία ἐκείνη· ²⁵ καὶ ἐὰν οἰκία ἐφ’ ἑαυτὴν μερισθῇ, οὐ δύναται σταθῆναι ἡ οἰκία ἐκείνη. ²⁶ καὶ εἰ ὁ σατανᾶς ἀνέστη ἐφ’ ἑαυτὸν καὶ μεμέρισται, οὐ δύναται σταθῆναι, ἀλλὰ τέλος ἔχει. ²⁷ οὐδεὶς δύναται τὰ σκεύη τοῦ ἰσχυροῦ εἰσελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσαι, ἐὰν μὴ πρῶτον τὸν ἰσχυρὸν δήσῃ, καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει.

²⁰ Καὶ ἔρχονται εἰς κάποιο σπίτι τῆς Καπερναοὺμ καὶ ἐμαζεύθη πάλιν λαὸς πολύς, ὥστε νὰ μὴ ἠμποροῦν αὐτοὶ οὔτε ἄρτον νὰ φάγουν, διότι καὶ τὸ σπίτι ὁλόκληρον εἶχε καταλάβει ὁ λαὸς καὶ εἰς τὸν Ἰησοῦν δὲν ἔδιδαν καιρὸν νὰ φάγῃ. ²¹ Καὶ ὅταν ἤκουσαν οἱ (δικοί του, ὅτι εἶχεν ἀπορροφηθῆ ἀπὸ τὸ ἔργον τῆς διδασκαλίας καὶ τῶν θαυμάτων μέχρι σημείου, ποὺ νὰ μὴ τρώγῃ, ἐβγῆκαν νὰ τὸν πιάσουν καὶ νὰ τὸν περιορίσουν, διότι ἐνόμιζαν, ὅτι ἡ τόση προσήλωσις εἰς τὸ ἔργον του ἦτο ἀποτέλεσμα ψυχικῆς ἀσθενείας καὶ ἔλεγον, ὅτι εἶναι ἔξω ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του καὶ διεταράχθη ὁ νοῦς του. ²² Καὶ οἱ γραμματεῖς, ποὺ εἶχαν καταβῆ ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα, ἔλεγαν ὅτι ἔχει μέσα του τὸν Βεελζεβοὺλ καὶ ὅτι μὲ τὴν βοήθειαν καὶ συνεργασίαν τοῦ ἀρχηγοῦ τῶν δαιμονίων βγάζει ἀπὸ τοὺς δαιμονιζομένους τὰ δαιμόνια. ²³ Καὶ ἀφοῦ τοὺς προσεκάλεσε, τοὺς ἔλεγε μὲ συγκρίσεις καὶ παραδείγματα· Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ ἕνας σατανᾶς νὰ βγάζει διὰ τῆς βίας καὶ νὰ διώκῃ ἄλλον σατανᾶν; ²⁴ Καὶ ἐὰν ἕνα βασίλειον χωρισθῇ εἰς κόμματα ἐχθρικά, ὥστε δι’ ἐμφυλίου πολέμου νὰ στραφῇ ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ του, δὲν δύναται νὰ σταθῇ τὸ βασίλειον ἐκεῖνο. ²⁵ Καὶ ἐὰν μία οἰκογένεια διαιρεθῇ ἐναντίον τοῦ ἐαυτοῦ της, δὲν δύναται νὰ σταθῇ, ἀλλὰ θὰ διαλυθῇ ἡ οἰκογένεια ἐκείνη. ²⁶ Καὶ ἐὰν ὁ σατανᾶς ἐσηκώθη κατὰ τῶν ὀργάνων του καὶ ἔχῃ χωρισθῇ εἰς κόμματα, τὰ ὁποῖα πολεμοῦνται μεταξύ των, δὲν δύναται νὰ σταθῇ, ἀλλὰ τελειώνει πλέον ἡ δύναμίς του καὶ τὸ κράτος του. ²⁷ Κανεὶς δὲν μπορεῖ, ὅταν ἔμβῃ εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ καὶ δυνατοῦ οἰκοδεσπότου, νὰ ἁρπάσῃ τὰ ἔπιπλα καὶ σκεύη του, ἐὰν δὲν δέσῃ προτήτερα τὸν ἰσχυρόν, καὶ τότε θὰ διαρπάσῃ τὸ σπίτι του. Ἔτσι καὶ ἐγώ, ἐὰν προτήτερα δὲν ἔδενα τὸν σατανᾶν μὲ τὴν κατ’ αὐτοῦ νίκην μου, δὲν θὰ μπορούσα νὰ ἀρπάσω ἀπὸ τὰ χέρια του τοὺς δαιμονιζομένους, ποὺ σὰν ἄψυχα σκεύη διετήρει ὑπὸ τὴν κατοχήν του.

²⁰ Και έρχονται εις κάποιο σπίτι της Καπερναούμ. Και συγκεντρώνεται πάλιν εκεί λαός πολύς, ώστε να μη μπορούν και να μη ευρίσκουν ευκαιρίαν ούτε ψωμί να φάγουν. ²¹ Οταν δε ήκουσαν αυτάς τας υπερβολάς στο έργον οι ιδικοί του, δηλαδή οι θεωρούμενοι ως αδελφοί του (οι οποίοι και δεν είχαν πιστεύσει εις αυτόν), εξήλθαν δια να τον πιάσουν και τον περιορίσουν στο σπίτι, διότι ενόμιζαν ότι η τόση υπερβολική προσήλωσις και απασχόλησις στο έργον του είναι αποτέλεσμα ψυχικής διεγέρσεως, και έλεγαν ότι εβγήκεν από τον ευατόν του. ²² Και οι γραμματείς, που είχαν έλθει από την Ιερουσαλήμ, έλεγαν ότι έχει μέσα του τον βελζεβούλ και ότι διώχνει τα δαιμόνια με την συνεργασίαν του άρχοντος των δαιμονίων. ²³ Και αφού επροσκάλεσεν αυτούς ο Ιησούς, τους έλεγε με παραβολάς· “πως είναι δυνατόν ένας σατανάς να διώχνη άλλον σατανάν; ²⁴ Εάν ένα βασίλειον χωρισθή εις εχθρικάς παρατάξεις αλληλοπολεμουμένας, δεν είναι δυνατόν να σταθή και να ζήση αυτό το βασίλειον. ²⁵ Και εάν εις μίαν οικογένειαν διαιρεθούν τα μέλη μεταξύ των και πολεμούν το ένα το άλλο, δεν είναι δυνατόν να σταθή και να ζήση η οικογένεια εκείνη. ²⁶ Και εάν ο σατανάς επανεστάτησε εναντίον του ευατού του, δηλαδή εναντίον των οργάνων του και της εξουσίας του και έχει χωρισθή εις κόμματα, που αλληλοπολεμούνται, δεν ημπορεί να σταθή, αλλά παίρνει τέλος το κράτος του. ²⁷ Κανείς, εάν εισέλθη στο σπίτι του ισχυρού οικοδεσπότου, δεν ημπορεί να αρπάξη τα έπιπλα και τα σκεύη, εάν πρώτον δεν δέση αυτόν τον ισχυρόν και τότε θα διαρπάση το σπίτι του. (Και εγώ δεν θα ημπορούσα να ελευθερώσω από τα χέρια του σατανά τους δαιμονιζομένους, εάν πρώτον δεν ενικούσα και δεν έδενα τον σατανάν).