² οὐκ ἀπώσατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ ὃν προέγνω. ἢ οὐκ οἴδατε ἐν Ἠλίᾳ τί λέγει ἡ γραφή, ὡς ἐντυγχάνει τῷ Θεῷ κατὰ τοῦ Ἰσραήλ λέγων;, ³ Κύριε, τοὺς προφήτας σου ἀπέκτειναν, τὰ θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν, κἀγὼ ὑπελείφθην μόνος, καὶ ζητοῦσι τὴν ψυχήν μου. ⁴ ἀλλὰ τί λέγει αὐτῷ ὁ χρηματισμός; κατέλιπον ἐμαυτῷ ἑπτακισχιλίους ἄνδρας, οἵτινες οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῇ Βάαλ. ⁵ οὕτως οὖν καὶ ἐν τῷ νῦν καιρῷ λεῖμμα κατ’ ἐκλογὴν χάριτος γέγονεν. ⁶ εἰ δὲ χάριτι, οὐκέτι ἐξ ἔργων· ἐπεὶ ἡ χάρις οὐκέτι γίνεται χάρις. εἰ δὲ ἐξ ἔργων, οὐκέτι ἐστὶ χάρις· ἐπεὶ τὸ ἔργον οὐκέτι ἐστὶν ἔργον. ⁷ Τί οὖν; ὃ ἐπιζητεῖ Ἰσραήλ, τοῦτο οὐκ ἐπέτυχεν, ἡ δὲ ἐκλογὴ ἐπέτυχεν· οἱ δὲ λοιποὶ ἐπωρώθησαν, ⁸ καθὼς γέγραπται· ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ Θεὸς πνεῦμα κατανύξεως, ὀφθαλμοὺς τοῦ μὴ βλέπειν καὶ ὦτα τοῦ μὴ ἀκούειν, ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας. ⁹ καὶ Δαυῒδ λέγει· γενηθήτω ἡ τράπεζα αὐτῶν εἰς παγίδα καὶ εἰς θήραν καὶ εἰς σκάνδαλον καὶ εἰς ἀνταπόδομα αὐτοῖς· ¹⁰ σκοτισθήτωσαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν τοῦ μὴ βλέπειν, καὶ τὸν νῶτον αὐτῶν διὰ παντὸς σύγκαμψον. ¹¹ Λέγω οὖν, μὴ ἔπταισαν ἵνα πέσωσι; μὴ γένοιτο· ἀλλὰ τῷ αὐτῶν παραπτώματι ἡ σωτηρία τοῖς ἔθνεσιν, εἰς τὸ παραζηλῶσαι αὐτούς. ¹² εἰ δὲ τὸ παράπτωμα αὐτῶν πλοῦτος κόσμου καὶ τὸ ἥττημα αὐτῶν πλοῦτος ἐθνῶν, πόσῳ μᾶλλον τὸ πλήρωμα αὐτῶν;

² Ὄχι· δὲν ἀπέρριψεν ὁ Θεὸς τοὺς Ἰσραηλίτας, τοὺς ὁποίους, προτοῦ νὰ καλέσῃ τὰ ἔθνη, ἐπρογνώρισε καὶ ἐξέλεξεν ὡς λαὸν ἰδικόν του. Ἀλλ’ αὐτὸ, ποὺ συνέβη σήμερον, ἔγινε καὶ προτήτερα εἰς ἄλλους χρόνους τῆς Π. Διαθήκης. Ἢ δὲν ἠξεύρετε, τί λέγει ἡ Γραφή, ὅταν ἐξιστορῇ τὴν δρᾶσιν τοῦ προφήτου Ἠλία; Πῶς δηλαδὴ ὁ Ἠλίας προσευχόμενος εἰς τὸν Θεὸν ὁμίλει κατὰ τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ λέγων: ³ Κύριε, τοὺς προφήτας σου ἐφόνευσαν καὶ κατέστρεψαν τὰ θυσιαστήριά σου καὶ ἐγὼ ἀπέμεινα μοναχὸς καὶ ζητοῦν τὴν ζωήν μου. ⁴ Ἀλλὰ τί τοῦ λέγει ἡ ἀποκάλυψις, ποὺ ἔγινεν εἰς αὐτὸν ἀπὸ τὸν Θεόν; Ἐφύλαξα διὰ τὸν ἑαυτόν μου ἑπτὰ χιλιάδας ἄνδρας, οἱ ὁποῖοι δὲν ἐγονάτισαν διὰ νὰ προσκυνήσουν τὸ εἴδωλον τοῦ Βάαλ. ⁵ Ὅπως λοιπὸν τότε, ἔτσι καὶ εἰς τὴν σημερινὴν ἐποχὴν ἔχει ξεχωρισθῇ κάποιο ὑπόλοιπον πιστῶν Ἰσραηλιτῶν σύμφωνα μὲ ἐκλογήν, τὴν ὁποίαν ἔκαμεν ὁ Θεὸς κατὰ χάριν. ⁶ Ἐὰν δὲ τὸ ὑπόλοιπον αὐτὸ ἐξέλεξεν ὁ Θεὸς κατὰ χάριν, τότε ἡ ἐκλογὴ δὲν ἔγινε πλέον δι’ ἔργα ἀξιόμισθα. Διότι ἄλλως ἡ χάρις παύει πλέον νὰ εἶναι καὶ εἰς τὴν πραγματικότητα χάρις. Ἐὰν δὲ ἐξελέγη τὸ ὑπόλοιπον αὐτὸ λόγῳ τῶν ἔργων του τῶν ἀγαθῶν, ἡ χάρις δὲν εἶναι πλέον χάρις. Διότι ἀλλοιῶς τὸ ἀγαθὸν ἔργον παύει πλέον νὰ εἶναι πρᾶξις ἀξιόμισθος καὶ ἀξία ἀνταμοιβῆς. ⁷ Τί λοιπὸν συνέβη μὲ τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαὸν ἐν σχέσει μὲ τὴν πλήρωσιν τῆς ἐπαγγελίας; Ἐκεῖνο ποὺ μὲ ἐπιμονὴν ζητεῖ ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαός, ἤτοι τὴν δικαίωσιν διὰ τοῦ νόμου, δὲν τὸ ἐπέτυχεν. Ἐπέτυχαν ὅμως τὴν δικαίωσιν διὰ τῆς πίστεως ἑκεῖνοι ἐκ τῶν Ἰσραηλιτῶν, τοὺς ὁποίους ἐξέλεξεν ὁ Θεός. Οἱ δὲ λοιποί, ποὺ δὲν ἐξελέγησαν, ἔγιναν σκληροὶ καὶ πωρωμένοι ἀπὸ τὴν ἀπιστίαν των. ⁸ Καὶ ἔγινεν αὐτὸ σύμφωνα μὲ ἐκεῖνο, ποὺ ἔχει γραφῆ προφητικῶς: Παρεχώρησεν ὁ Θεὸς νὰ τοὺς καταλάβῃ πνεῦμα, ποὺ ἔκαμεν ἀναισθήτους τὰς ψυχάς των, ὥστε νὰ μὴ συγκινηθοῦν διόλου ἀπὸ τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου. Καὶ ἔτσι τὰ μάτια τους βλέπουν μὲν ἐξωτερικῶς τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ δὲν βλέπουν καὶ τὸ ἐσωτερικὸν νόημά τους· καὶ τὰ αὐτιά τους ἀκούουν μὲν τοὺς λόγους τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ αὐτοὶ σὰν νὰ ἦσαν κωφοί, δὲν τοὺς ἐννοοῦν μέχρι τῆς σημερινῆς ἡμέρας. ⁹ Εἰς αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ Ἡσαΐου προσθέτει καὶ ὁ Δαβὶδ διὰ τὴν τιμωρίαν, ποὺ ἁρμόζει εἰς τὴν ἀπιστίαν τους: Ἡ τράπεζά τους, ποὺ ἀπολαμβάνουν τὰ ἀγαθὰ τῆς χαρούμενης ζωῆς των, ἂς μεταβληθῇ εἰς παγίδα διὰ νὰ πιασθοῦν εἰς αὐτήν· ἂς μεταβληθῇ καὶ εἰς βρόχον κυνηγίου διὰ νὰ συλληφθοῦν σὰν θηράματα, καὶ εἰς πρόσκομμα διὰ νὰ σκοντάψουν καὶ πέσουν μέσα εἰς λάκκον καὶ εἰς δικαίαν τιμωρίαν. ¹⁰ Ἂς κυριεύσῃ σκοτισμὸς τὰ μάτια τοῦ νοῦ των διὰ νὰ μὴ βλέπουν, καὶ ἂς κυρτωθῇ γιὰ πάντα ἡ ράχη των διὰ νὰ μένουν ὑποδουλωμένοι εἰς τὴν ἁμαρτίαν τῆς ἀπιστίας των. ¹¹ Δὲν ἡμπορεῖ λοιπὸν κανεὶς νὰ ἀρνηθῇ, ὅτι οἱ Ἰσραηλῖται ὑπέχουν ὁλόκληρον τὴν εὐθύνην τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀπιστίας των. Γεννᾶται ὅμως τὸ ἐρώτημα: Μήπως οἱ ἀπιστήσαντες Ἰουδαῖοι ἐσκόνταψαν διὰ νὰ πέσουν τελειωτικά, χωρὶς νὰ ὑπάρχη καμμία ἐλπὶς νὰ ἀνορθωθοῦν ἀπὸ τὴν πτῶσιν τους αὐτήν; Μὴ γένοιτο ποτὲ νὰ εἴπωμεν κάτι τέτοιο. Ἀλλὰ ἔπεσαν διὰ νὰ ἑξασφαλισθῇ μὲ τὴν πτῶσιν τους αὐτὴν ἡ διὰ τοῦ Χριστοῦ σωτηρία εἰς τοὺς ἐθνικούς, ἔτσι δὲ νὰ διεγείρῃ εἰς αὐτοὺς ζηλοτυπίαν ὁ Θεὸς καὶ ἀπὸ τὴν ζήλειαν ποὺ θὰ τοὺς πιάσῃ, ὅταν βλέπουν τοὺς ἐθνικοὺς νὰ κληρονομοῦν τὴν ἐπαγγελίαν, νὰ παρακινηθοῦν καὶ αὐτοὶ εἰς τὸ νὰ πιστεύσουν. ¹² Ἐὰν δὲ ἡ πτῶσις των ἔφερε πλοῦτον εὐλογιῶν εἰς τὸν κόσμον καὶ ἐὰν ἡ ἧττα των καὶ ἡ κατάπτωσίς των ἐν τῇ πνευματικῇ ζωῇ ἔγινε πρόξενος πλουσίων δωρεῶν εἰς τοὺς ἐθνικούς, πόσῳ μᾶλλον ἡ προσέλευσις ὁλοκλήρου τοῦ ἀριθμοῦ των εἰς τὴν πίστιν θὰ γίνῃ πηγὴ πλουσίων δωρεῶν καὶ χαρίτων εἰς ὁλόκληρον τὴν ἀνθρωπότητα;

² Οχι, δεν απέρριψε ο Θεός τον λαόν του, τον οποίον είχε προγνωρίσει και εκλέξει. Η δεν γνωρίζετε και δεν ενθυμείσθε τι λέγει η Γραφή εις την ιστορίαν του Ηλία; Οτι δηλαδή ο Ηλίας προσεύχεται προς τον Θεόν εναντίον του Ισραηλιτικού λαού λέγων· ³ “Κυριε, οι Ισραηλίται εφόνευσαν τους προφήτας σου, εκρήμνισαν και κατέσκαψαν τα θυσιαστήριά σου, εγώ δε απέμεινα πλέον μόνος και ζητούν αυτοί να μου πάρουν την ζωήν!”. ⁴ Αλλά τι λέγει εις αυτόν ο Θεός με ειδικήν αποκάλυψιν; “Εχω αφήσει και έχω φυλάξει δια τον ευατόν μου επτά χιλιάδας άνδρας, οι οποίοι δεν έκλιναν τα γόνατά των, δια να προσκυνήσουν το είδωλον του Βααλ”. ⁵ Ετσι λοιπόν και εις την σημερινήν εποχήν έχει απομείνει ένα υπόλοιπον πιστών Ισραηλιτών, σύμφωνα με την εκλογήν, την οποίαν κατά χάριν έκαμεν ο Θεός. ⁶ Εάν δε αυτό το υπόλοιπον το εξέλεξεν ο Θεός σύμφωνα με την ιδικήν του χάριν, τότε δεν το εξέλεξε δια την αξίαν των έργων. Διότι άλλως η χάρις παύει πλέον να είναι χάρις. Εάν όμως από τα έργα των εκείνοι εξελέγησαν και εδικαιώθησαν, δεν ημπορεί πλέον να γίνεται λόγος δια χάριν, διότι άλλως το έργον το αγαθόν παύει πλέον να είναι άξιον αμοιβής. ⁷ Τι, λοιπόν, ημπορούμεν να συμπεράνωμεν επί του προκειμένου; Αυτό το οποίον επιζητούσεν ο Ισραηλιτικός λαός, δηλαδή την δικαίωσίν του δια του Νομου, δεν το επέτυχεν. Οσοι όμως δια την πίστιν των εξελέγησαν από τον Θεόν, επέτυχαν και έλαβαν την δικαίωσιν· οι άλλοι όμως, οι οποίοι ένεκα της απιστίας των δεν εξελέγησαν, απεμακρύνθησαν από τον Θεόν, και εσκληρύνθησαν. ⁸ Ετσι άλλωστε έχει προφητευθή από τον Ησαΐαν· “παρεχώρησεν ο Θεός να τους καραλάβη πνεύμα και τάσις νυσταγμού και σκοτισμού, νάρκωσις και αναισθησία πνευματική. Τους έδωσεν ο Θεός οφθαλμούς, που οι ίδιοι τους εκότισαν, ώστε να μη βλέπουν την αλήθεια, και αυτιά να μην ακούουν την θείαν διδασκαλίαν μέχρι της σημερινής ημέρας”. ⁹ Αλλά και ο Δαυίδ λέγει· “η τράπεζά των, εις την οποίαν απολαμβάνουν με ένα πνεύμα υλοφροσύνης τα εκλεκτά φαγητά, ας γίνη δι' αυτούς παγίδα, δίκτυ και θηλειά που θα τους πιάση, πρόσκομμα δια να σκοντάψουν και πέσουν και έτσι κατά λόγον δικαιοσύνης να τιμωρηθούν. ¹⁰ Ας σκοτισθούν τα μάτια της ψυχής και του νου των δια να μη βλέπουν, και ας λυγίση η ράχη των, δια να μένουν πάντοτε δούλοι κάτω από το βαρύ φορτίον της αμαρτίας των”. ¹¹ Ερωτώ ακόμη, μήπως οι Ισραηλίται έφταιξαν τόσο βαρειά, ώστε να πέσουν πολύ βαθειά, που να μη υπάρχη πλέον ελπίς ανορθώσεώς των; Μη γένοιτο! Αλλ' επεσαν, ώστε δια μέσου της ιδικής των απιστίας και πτώσεως, να κηρυχθή και διαδοθή η σωτηρία εις τα έθνη, έτσι δε να κεντήση ο Θεός την ζήλειαν των και να τους παρακινήση με τον τρόπον αυτόν να πιστεύσουν και οι ίδιοι. ¹² Εάν δε η πτώσις αυτών έφερε κατά ένα έμεσον τρόπον πλούτον δωρεών και ευλογιών εις τα έθνη και η ήττα των εις την πνευματικήν ζωήν έγινε πρόξενος πλουσίων ευεργεσιών, πόσω μάλλον η προσέλευσις όλων των στον Χριστόν, θα γίνη αιτία ακόμη πλουσιωτέρων ευλογιών δια τα έθνη;

²⁰ Τότε ἤρξατο ὀνειδίζειν τὰς πόλεις ἐν αἷς ἐγένοντο αἱ πλεῖσται δυνάμεις αὐτοῦ, ὅτι οὐ μετενόησαν· ²¹ Οὐαί σοι, Χοραζίν, οὐαί σοι, Βηθσαϊδά· ὅτι εἰ ἐν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν ὑμῖν, πάλαι ἂν ἐν σάκκῳ καὶ σποδῷ καθήμεναι μετενόησαν. ²² πλὴν λέγω ὑμῖν, Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἀνεκτότερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ ὑμῖν. ²³ καὶ σύ Καπερναούμ, ἡ ἕως τοῦ οὐρανοῦ ὑψωθεῖσα ἕως ᾅδου καταβιβασθήσῃ· ὅτι εἰ ἐν Σοδόμοις ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν σοί, ἔμειναν ἂν μέχρι τῆς σήμερον. ²⁴ πλὴν λέγω ὑμῖν ὅτι γῇ Σοδόμων ἀνεκτότερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ σοί. ²⁵ Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, Κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις· ²⁶ ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου.

²⁰ Τότε ἤρχισεν ὁ Ἰησοῦς νὰ μέμφεται καὶ νὰ ταλανίζῃ τὰς πόλεις, εἰς τὰς ὁποίας εἶχαν γίνει τὰ περισσότερα θαύματά του, διότι δὲν μετενόησαν. ²¹ Ἀλλοίμονον εἰς σέ, Χοραζίν, ἀλλοίμονον εἰς σέ, Βηθσαϊδά, διότι ἐὰν εἰς τὰς φημισμένος διὰ τὴν κακίαν τους εἰδωλολατρικὰς πόλεις Τύρον καὶ Σιδῶνα εἶχαν γίνει τὰ μεγάλα θαύματα, ποὺ ἔγιναν εἰς σᾶς, πρὸ πολλοῦ οἱ κάτοικοί τους θὰ εἶχαν μετανοήσει καὶ θὰ ἐξωτερίκευαν τὴν συντριβὴν διὰ τὰς ἁμαρτίας των φοροῦντες σάκκον δι’ ἔνδυμα καὶ ρίπτοντες στάκτην ἐπὶ τῆς κεφαλῆς των. ²² Σᾶς φαίνεται ὑπερβολικὸν τοῦτο.Ἀλλὰ σᾶς λέγω, ὅτι κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως οἱ κάτοικοι τῆς Τύρου καὶ Σιδῶνος θὰ ὑποστοῦν ἐλαφροτέραν τιμωρίαν παρὰ σεῖς. ²³ Καὶ σὺ Καπερναούμ, ποὺ ἔγινες κατοικία τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου καὶ δι’ αὐτὸ ὑψώθης δοξασμένη μέχρι τοῦ οὐρανοῦ, θὰ καταβιβασθῇς ἐντροπιασμένη μέχρι τοῦ ᾋδου.Διότι ἐὰν εἶχαν γίνει εἰς τὰ Σόδομα τὰ μεγάλα θαύματα, ποὺ ἔγιναν εἰς σέ, δὲν θὰ κατεστρέφοντο, ἀλλὰ θὰ μετενόουν οἱ κάτοικοί των καὶ τὰ Σόδομα θὰ ἔμεναν μέχρι τῆς σήμερον ἡμέρας. ²⁴ Καὶ αὐτὸ θὰ φανῇ παράδοξον εἰς τοὺς κατοίκους σου.Σᾶς διαβεβαιῶ ὅμως, ὅτι διὰ τοὺς κατοίκους τῆς χώρας τῶν Σοδόμων θὰ εἶναι περισσότερον ὑποφερτὴ ἡ τιμωρία παρὰ εἰς σὲ κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως. ²⁵ Κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἔλαβε τὸν λόγον ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε· Σὲ εὐχαριστῶ, Πάτερ, ὡς κύριον καὶ ἐξουσιαστὴν καὶ κυβερνήτην πάνσοφον καὶ δίκαιον τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς.Σὲ εὐχαριστῶ, διότι πανσόφως καὶ ἐν δικαιοσύνῃ ἐνεργῶν ἀπέκρυψας τὰς μυστηριώδεις καὶ οὐρανίους ταύτας ἀληθείας ἀπὸ ἀνθρώπους, ποὺ νομίζουν ὅτι εἶναι σοφοὶ καὶ συνετοί, καὶ ἐφανέρωσας τὰ σωτηριώδη αὐτὰ μυστήρια εἰς ἁπλοῦς καὶ ἀφελεῖς καὶ ταπεινούς.Καὶ ἐξαρτᾶται λοιπὸν τώρα ἡ γνῶσις τῆς σωτηριώδους ἀληθείας, ὅχι ἀπὸ ἐξυπνάδα διανοητικήν, ποὺ μόνον ὀλίγοι τὴν ἔχουν, ἀλλ’ ἀπὸ τὴν ταπεινὴν διάθεσιν, ποὺ ὅλοι ὅσοι θέλουν ἠμποροῦν νὰ τὴν ἀποκτήσουν. ²⁶ Ναί· σὲ εὐχαριστῶ, Πάτερ, διότι ἔτσι ἤρεσεν εἰς σὲ καὶ τέτοια ὑπῆρξεν ἡ ἀγαθὴ καὶ δικαία θέλησίς σου.

²⁰ Τοτε ήρχισεν ο Ιησούς να ελέγχη και να επιτιμά με δριμύτητα τας πόλεις εις τας οποίας είχαν γίνει τα πλείστα από τα θαύματά του και αι οποίαι, παρ' όλα αυτά, δεν μετενόησαν. ²¹ “Αλλοίμονο εις σε, Χοραζίν, αλλοίμονον εις σε, Βησθαϊδά· διότι εάν εις τας διαβοήτους δια την κακίαν των πόλεις Τυρον και Σιδώνα είχαν γίνει τα μεγάλα θαύματα, που έγιναν εις σας, προ πολλού θα είχαν μετανοήσει και εις εκδήλωσιν της μετανοίας και της συντριβής των θα εφορούσαν αντί ενδύματος ευτελή σάκκον και θα έρριπταν στο κεφάλι των αντί μύρου στάκτην. ²² Αλλά σας λέγω και τούτο, ότι κατά την ημέραν της κρίσεως η θέσις της Τυρου και της Σιδώνος θα είναι περισσότερον υποφερτή παρά η ιδική σας. ²³ Και συ, Καπερναούμ, που σε εξέλεξα ως τόπον κατοικίας μου και εξυψώθηκες δια τούτο έως τον ουρανόν, θα κρημνισθής βαθύτατα μέχρι τον Αδην, διότι εάν τα μεγάλα θαύματα, που έγιναν εις σε, είχαν γίνει εις τα διεφθαρμένα Σοδομα, οι κάτοικοι θα μετανοούσαν και δεν θα κατεστρέφοντο, αλλά θα έμεναν μέχρι σήμερα. ²⁴ Πλην, σας λέγω και τούτο· ότι η θέσις και η τιμωρία των Σοδόμων κατά την μεγάλην ημέρα της κρίσεως θα είναι περισσότερον υποφερτή, παρά η ιδική σας”. ²⁵ Τοτε, έστρεψε τον λόγον του ο Ιησούς προς τον ουρανόν και είπε· “Σ' ευχαριστώ και σε δοξάζω, Πατερ, που είσαι κύριος και εξουσιαστής του ουρανού και της γης, διότι απέκρυψες αυτάς τας υψίστας αληθείας από εκείνους, που νομίζουν τον ευατόν των σοφόν και συνέτον, και εφανέρωσες αυτάς εις ανθρώπους απλοϊκούς, ως νήπια, εις αφελείς και ταπεινούς, που είχαν όμως την αγαθήν διάθεσιν να τας δεχθοόν. ²⁶ Ναι, Πατερ, διότι έτσι ήρεσεν εις σε και έτσι, ως δίκαιος και πανάγαθος, ηθέλησες.