²² οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν· ²³ οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ Πνεύματος ἔχοντες καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι, τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος ἡμῶν. ²⁴ τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν· ἐλπὶς δὲ βλεπομένη οὐκ ἔστιν ἐλπίς· ὃ γὰρ βλέπει τις, τί καὶ ἐλπίζει; ²⁵ εἰ δὲ ὃ οὐ βλέπομεν ἐλπίζομεν, δι’ ὑπομονῆς ἀπεκδεχόμεθα. ²⁶ Ὡσαύτως δὲ καὶ τὸ Πνεῦμα συναντιλαμβάνεται ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν· τὸ γὰρ τί προσευξώμεθα καθ’ ὃ δεῖ οὐκ οἴδαμεν, ἀλλ’ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα ὑπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις· ²⁷ ὁ δὲ ἐρευνῶν τὰς καρδίας οἶδε τί τὸ φρόνημα τοῦ Πνεύματος, ὅτι κατὰ Θεὸν ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἁγίων.

²² Αὐτὸ ὅμως θὰ γίνῃ εἰς τὸ μέλλον. Διότι ἐκ τῆς πείρας γνωρίζομεν, ὅτι ὅλη μαζὶ ἡ κτίσις στενάζει καὶ πονεῖ ἕως τώρα. ²³ Δὲν στενάζει δὲ μόνον ἡ κτίσις, ἀλλὰ καὶ ἡμεῖς οἱ ἴδιοι, καίτοι ἀπολαύομεν τὰς δωρεὰς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σὰν ἄλλον ἀρραβῶνα καὶ πρώτην συγκομιδὴν τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, στενάζομεν ἀπὸ τὸ βάθος τῶν καρδιῶν μας περιμένοντες τὴν τελειωτικὴν καὶ ὁλοκληρωτικὴν καὶ ἔνδοξον φανέρωσιν τῆς υἱοθεσίας, τὴν ἀπελευθέρωσιν δηλ. τοῦ σώματός μας ἀπὸ τὴν φθοράν. ²⁴ Περιμένομεν δὲ τὴν φανέρωσιν τῆς υἱοθεσίας, διότι τώρα μὲ τὴν ἐλπίδα ἐσώθημεν. Ἐλπίδα δὲ ποὺ βλέπεται καὶ συνεπῶς ἐπραγματοποιήθη, παύει νὰ εἶναι ἐλπίδα. Διότι δι’ ἐκεῖνο, ποὺ τὸ βλέπει κανεὶς μὲ τὰ σωματικά του μάτια, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἐλπίζῃ ἀκόμη δι’ αὐτό; ²⁵ Ἐὰν ὅμως ἐκεῖνο, ποὺ δὲν βλέπομεν τώρα, αὐτὸ ἐλπίζωμεν νὰ ἀπολαύσωμεν εἰς τὸ μέλλον, μὲ πολλὴν ὑπομονὴν καὶ πόθον τὸ περιμένομεν. ²⁶ Ἀλλὰ δὲν στενάζει μόνον ἡ κτίσις μαζί μας. Ἀλλ’ ὡσαύτως στενάζει μαζί μας καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Μὲ ἄλλας λέξεις καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μᾶς βοηθεῖ καὶ μᾶς ὑποστηρίζει εἰς τὰς φυσικὰς καὶ ἠθικὰς ἀδυναμίας μας. Διότι ἡμεῖς δὲν ἠξεύρομεν, τί σύμφωνα μὲ τὸ πρέπον νὰ ζητήσωμεν εἰς τὴν προσευχήν μας· ἀλλ’ αὐτὸ τὸ Πνεῦμα μεσιτεύει ὑπὲρ ἡμῶν ἐμπνέον εἰς τοὺς εὐλαβεῖς Χριστιανοὺς στεναγμούς, τοὺς ὁποίους ἀδυνατεῖ ἀνθρωπίνη γλῶσσα νὰ ἐκφράσῃ, καὶ οἱ ὁποῖοι ὑψώνουν τὰς καρδίας των προσευχομένων μὲ τὴν ἔμπνευσιν τοῦ Πνεύματος εἰς ὕψη, εἰς τὰ ὁποῖα δὲν ἡμπορεῖ νὰ φθάσῃ ἡ πτωχὴ τῶν ἀνθρώπων διάνοια. ²⁷ Ὁ Θεὸς ὅμως, ὁ ὁποῖος ἐρευνᾷ καὶ αὐτὰς τὰς κρυφὰς διαθέσεις τῶν καρδιῶν, γνωρίζει τί θέλει νὰ εἴπῃ μὲ τοὺς στεναγμοὺς αὐτοὺς τὸ Πνεῦμα, διότι κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ μεσιτεύει διὰ τῶν ἐμπνεύσεών του ὑπὲρ Χριστιανῶν.

²² Διότι γνωρίζομεν, ότι όλη η κτίσις μαζή στενάζει και πονεί πολύ μέχρι σήμερον. ²³ Και όχι μόνον η κτίσις, αλλά και ημείς οι ίδιοι, μολονότι έχομεν ήδη πάρει την απαρχήν των δωρεών του Αγίου Πνεύματος ως προκαταβολήν, τρόπον τινά, και εγγύησιν δια τα μέλλοντα αγαθά, στενάζομεν εν τούτοις εσωτερικώς, περιμένοντες το πλήρες και τέλειον δώρον της υιοθεσίας μας εκ μέρους του Θεού, την απολύτρωσιν του σώματος ημών εκ της φθοράς. ²⁴ Διότι τώρα έχομεν σωθή με την ελπίδα, την βεβαίαν και ασφαλή. Ελπίς όμως η οποία είναι αισθητή και ορατή, δεν είναι ελπίς. Διότι εκείνο το οποίον βλέπει κανείς με τα σωματικά του μάτια, τι λόγος υπάρχει να το ελπίζη, αφού το βλέπει ως πραγματικότητα; ²⁵ Εάν όμως εκείνο, που δεν βλέπομεν, ελπίζωμεν να το αποκτήσωμεν στο μέλλον, τότε με πολλήν υπομονήν και σφοδράν επιθυμίαν το περιμένομεν. ²⁶ Και αυτό επίσης το Αγιον Πνεύμα μας βοηθεί ωσαύτως εις όλας τας αδυναμίας μας, απαλύνει τους κόπους και τους πόνους και τας θλίψεις μας. Ειδικώτεον δε, επειδή ημείς δεν γνωρίζομεν πως πρέπει να προσευχηθώμεν και τι να ζητήσωμεν εις την προσευχήν μας, αυτό τούτο το Πνεύμα το Αγιον μεσιτεύει με το παραπάνω υπέρ ημών, εμπνέει εις τας καρδίας μας στεναγμούς ιεράς κατανύξεως, που δεν είναι δυνατόν να εκφρασθούν με λόγια, και οι οποίοι μας υψώνουν προς τον Θεόν. ²⁷ Ο Θεός όμως, ο οποίος ερευνά και τα βάθη των καρδιών, γνωρίζει τι θέλει να εκφράση με τους στεναγμούς αυτούς το Πνεύμα, διότι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, προσεύχεται και κατ' αυτόν τον τρόπον υπέρ των πιστών.

²³ ὅταν δὲ διώκωσιν ὑμᾶς ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, φεύγετε εἰς τὴν ἄλλην· ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ τελέσητε τὰς πόλεις τοῦ Ἰσραὴλ ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου. ²⁴ Οὐκ ἔστι μαθητὴς ὑπὲρ τὸν διδάσκαλον οὐδὲ δοῦλος ὑπὲρ τὸν κύριον αὐτοῦ. ²⁵ ἀρκετὸν τῷ μαθητῇ ἵνα γένηται ὡς ὁ διδάσκαλος αὐτοῦ, καὶ ὁ δοῦλος ὡς ὁ κύριος αὐτοῦ. εἰ τὸν οἰκοδεσπότην Βεελζεβοὺλ ἐκάλεσαν, πόσῳ μᾶλλον τοὺς οἰκιακοὺς αὐτοῦ; ²⁶ Μὴ οὖν φοβηθῆτε αὐτούς· οὐδὲν γάρ ἐστι κεκαλυμμένον ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται, καὶ κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσθήσεται. ²⁷ ὃ λέγω ὑμῖν ἐν τῇ σκοτίᾳ, εἴπατε ἐν τῷ φωτί· καὶ ὃ εἰς τὸ οὖς ἀκούετε, κηρύξατε ἐπὶ τῶν δωμάτων. ²⁸ καὶ μὴ φοβεῖσθε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι· φοβήθητε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ. ²⁹ οὐχὶ δύο στρουθία ἀσσαρίου πωλεῖται; καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ πεσεῖται ἐπὶ τὴν γῆν ἄνευ τοῦ πατρὸς ὑμῶν. ³⁰ ὑμῶν δὲ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσί. ³¹ μὴ οὖν φοβηθῆτε· πολλῶν στρουθίων διαφέρετε ὑμεῖς.

²³ Ὅταν δὲ σᾶς διώχνουν εἰς τὴν πόλιν αὐτήν, φεύγετε καὶ πηγαίνετε εἰς τὴν ἄλλην, διὰ νὰ ἑξακολουθήσετε ἐκεῖ τὸ ἔργον σας.Μὴ σᾶς περάσῃ δὲ ἀπὸ τὸν νοῦν, ὅτι ἠμπορεῖ νὰ μὴ σᾶς ὑπολειφθοῦν πλέον πόλεις, εἰς τὰς ὁποίας νὰ καταφεύγετε, ὅταν θὰ σᾶς διώχνουν.Διότι ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅτι δὲν θὰ προφθάσετε νὰ περιέλθετε ὅλας τὰς πόλεις τοῦ Ἰσραήλ, ἕως ὅτου ἐπέλθῃ ἡ δικαία κρίσις τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ θὰ τιμωρήσῃ τοὺς διώκτας σας. ²⁴ Μὴ παραξενεύεσθε δὲ ἀπὸ τοὺς διωγμοὺς αὐτούς.Κάθε μαθητής, ἐνόσῳ ἑξακολουθεῖ νὰ εἶναι μαθητής, δὲν εἶναι ποτὲ ἀνώτερος ἀπὸ τὸν διδάσκαλόν του· οὔτε κανεὶς δοῦλος εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ τὸν κύριόν του. ²⁵ Εἶναι ἀρκετὸν εἰς τὸν μαθητὴν νὰ λάβῃ τὴν ἰδίαν τύχην, τὴν ὁποίαν καὶ ὁ διδάσκαλός του· καὶ πρέπει νὰ μένῃ ἰκανοποιημένος ὁ δοῦλος, ἐὰν λάβῃ τὴν αὐτὴν τύχην, τὴν ὁποίαν καὶ ὁ κύριός του.Καὶ ἑμέ, ποὺ εἶμαι ὁ διδάσκαλός σας καὶ κύριός σας, δὲν μὲ καταδιώκουν; Ἐὰν ἑμέ, ποὺ εἶμαι νοικοκύρης εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ, ἐκάλεσαν Βεελζεβούλ, ἄρχοντα τῶν δαιμονίων δηλαδή, πόσῳ μᾶλλον θὰ καλέσουν ἔτσι σᾶς, ποὺ εἶσθε οἱ οἰκιακοί μου; ²⁶ Ἀφοῦ δὲ ἀπὸ προτήτερα ξεύρετε, ὅτι ὅπως ἐδίωξαν καὶ ἐσυκοφάντησαν ἑμέ, ἔτσι θὰ διώξουν καὶ θὰ συκοφαντήσουν καὶ σᾶς, λοιπὸν μὴ φοβηθῆτε αὐτούς.Ὁποίαν συκοφαντίαν καὶ ἂν εἴπουν ἐναντίον σας, γρήγορα θὰ καταπέσῃ.Διότι δὲν ὑπάρχει τίποτε σκεπασμένον, ποὺ νὰ μὴ ξεσκεπασθῇ, καὶ τίποτε κρυφόν, ποὺ νὰ μὴ γίνῃ γνωστόν.Καὶ τὸ εὐαγγέλιον λοιπόν, ἐὰν τώρα εἶναι γνωστὸν εἰς ὀλίγους μόνον, εἰς τοὺς πολλοὺς δὲ εἶναι ἄγνωστον καὶ σκεπασμένον, θὰ γίνῃ γνωστὸν μὲ τὸ κήρυγμά σας καὶ θὰ φανερωθῇ ἡ ἀλήθειά του, τότε δὲ καὶ αἱ συκοφαντίαι ποὺ θὰ εἴπουν ἐναντίον σας καὶ κατὰ τοῦ κηρύγματός σας, θὰ καταπέσουν. ²⁷ Ἐκεῖνο ποὺ τώρα σᾶς λέγω ἰδιαιτέρως, εἴπατέ το δημοσίᾳ.Καὶ ἐκεῖνο ποὺ ἀκούετε τώρα μυστικὰ εἰς τὸ αὐτί, κηρύξατέ το ἀπὸ τὶς ταράτσες, ὥστε νὰ τὸ ἀκούσουν ὅλοι. ²⁸ Καὶ ἐπειδὴ ἐκεῖνοι, ποὺ θὰ κηρύττουν τὸ εὐαγγέλιον, θὰ καταδιώκωνται ἀπὸ τοὺς ἀπίστους, μὴ φοβηθῆτε ἀπ’ ἐκείνους, ποὺ θανατώνουν τὸ σῶμα, ἀλλὰ δὲν ἔχουν τὴν δύναμιν νὰ θανατώσουν καὶ τὴν ψυχήν.Φοβήθητε ὅμως ἀσυγκρίτως περισσότερον τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος ἔχει τὴν δύναμιν νὰ ρίψῃ εἰς τὴν κόλασιν καὶ εἰς τὴν αἰωνίαν δυστυχίαν τοῦ Ἅδου καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα. ²⁹ Καὶ ἂν ἀκόμη σᾶς θανατώνουν, μὴ νομίσετε ὅτι ὁ Θεὸς σᾶς ἐγκατέλιπε καὶ δι’ αὐτὸ θανατώνεσθε.Ὄχι.Δύο σπουργίτια δὲν πωλοῦνται ἀντὶ δέκα λεπτῶν; Καὶ ὅμως ἕν ἀπὸ αὐτὰ δὲν θὰ πέσῃ νεκρὸν εἰς τὴν γῆν, χωρὶς νὰ τὸ ἐπιτρέψῃ ὁ Πατήρ σας. ³⁰ Ὅσον δὲ διὰ σᾶς, μάθετε ὅτι ἀκόμη καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς σας, διὰ μίαν ἀπὸ τὰς ὁποίας σεῖς μικρὰν ἢ καμμίαν φροντίδα λαμβάνετε, καὶ τὸν ἀριθμὸν τῶν ὁποίων ἁγνοεῖτε, ὅλαι ἔχουν ἀριθμηθῇ.Ὁ Θεὸς δηλαδὴ ἔχει γνῶσιν καὶ περὶ αὐτὼν ἀκόμη τῶν ἐλαχίστων, ποὺ σᾶς συμβαίνουν, εἰς τὰ ὁποῖα σεῖς μικρὰν δίδετε σημασίαν. ³¹ Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ Θεὸς τόσον ἐνδιαφέρεται διὰ σᾶς καὶ τόσον παρακολουθεῖ ὅσα συμβαίνουν, μὴ φοβηθῆτε ποτέ.Διαφέρετε σεῖς καὶ εἶσθε ἀσυγκρίτως ἀνώτεροι ἀπὸ πολλὰ στρουθία.

²³ Οταν δε σας διώχνουν από την πόλιν αυτήν, φεύγετε και πηγαίνετε εις την άλλην. Αληθώς σας λέγω ότι δεν θα προλάβετε να περιέλθετε όλας τας πόλστου Ισραήλ, έως ότου έλθη ο Υιός του ανθρώπου εις συνάντησίν σας, βραδύτερον δε και εις τιμωρίαν εκείνων που δεν σας δέχονται. ²⁴ Και ας έχετε υπ' όψιν σας, ότι δεν υπάρχει μαθητής ανώτερος από τον διδάσκαλόν του ούτε δούλος ανώτερος από τον κύριόν του· ²⁵ είναι δε αρκετόν στον μαθητήν να γίνη και να πάθη όπως ο διδάσκαλός του, και στον δούλον όπως ο κύριός του. Εάν εμέ, τον διδάσκαλον και τον κύριον του σπιτιού, ωνόμασαν Βελζεβούλ, δηλαδή άρχοντα των δαιμονίων, πόσω μάλλον θα καλέσουν σας, που είσθε οι οικιακοί μου; ²⁶ Ιδού ότι σας προείπα τι θα συναντήσετε στο έργον σας. Λοιπόν μη φοβηθήτε αυτούς, που θα σας συκοφαντήσουν και θα σας καταδιώξουν. (Η αθωότης σας θα λάμψη και η αλήθεια του Ευαγγελίου, που είναι σήμερα κρυφή και άγνωστος, θα γίνη γνωστή). Διότι δεν υπάρχει τίποτε σκεπασμένον που δεν θα ξεσκεπασθή και κανένα κρυφό που δεν θα γίνη γνωστόν. ²⁷ Εκείνο που σας λέγω τώρα ιδιαιτέρως, σαν υπό το σκότος, κηρύξατέ του στο φως της δημοσιότητος. Και εκείνο που ακούετε μυστικά στο αυτί, διαλαλήσατέ το από τις ταράτσες προς όλους. ²⁸ Και μη φοβηθήτε από τους διώκτας, οι οποίοι θανατώνουν το σώμα, δεν έχουν όμως την δύναμιν να θανατώσουν την ψυχήν. Αλλά να φοβηθήτε περισσότερον τον Θεόν, ο οποίος δύναται την ψυχήν και το σώμα να καταδικάση εις την απώλειαν της κολάσεως. ²⁹ Δυο στρουθία δεν πωλούνται αντί ενός ασσαρίου, δηλαδή αντί οκτώ λεπτών; Και όμως ένα από αυτά δεν θα πέση νεκρό εις την γην, χωρίς να το επιτρέψη ο Πατήρ σας. ³⁰ Αφού ο Πατήρ σας προνοεί ακόμη και δια τα σπουργίτια, πόσω μάλλον θα προνοή για σας; Σκεφθήτε ότι αι τρίχες της κεφαλής σας είναι γνωσταί και αριθμημέναι από τον Θεόν. (Αυτός σας παρακολουθεί και εις τας πλέον ασημάντους λεπτομερείας της ζωής σας). ³¹ Λοιπόν μη αφήσετε ποτέ τον φόβον να κυριεύση την καρδίαν σας. Από παρά πολλά στρουθία είσθε ασυγκρίτως ανώτεροι σεις.