¹¹ Κρατοῦντος δὲ τοῦ ἰαθέντος χωλοῦ τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην συνέδραμε πρὸς αὐτοὺς πᾶς ὁ λαὸς ἐπὶ τῇ στοᾷ τῇ καλουμένῃ Σολομῶντος ἔκθαμβοι. ¹² ἰδὼν δὲ ὁ Πέτρος ἀπεκρίνατο πρὸς τὸν λαόν· Ἄνδρες Ἰσραηλῖται, τί θαυμάζετε ἐπὶ τούτῳ, ἢ ἡμῖν τί ἀτενίζετε ὡς ἰδίᾳ δυνάμει ἢ εὐσεβείᾳ πεποιηκόσι τοῦ περιπατεῖν αὐτόν; ¹³ ὁ Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, ἐδόξασε τὸν παῖδα αὐτοῦ Ἰησοῦν· ὃν ὑμεῖς μὲν παρεδώκατε καὶ ἠρνήσασθε αὐτόν κατὰ πρόσωπον Πιλάτου, κρίναντος ἐκείνον ἀπολύειν· ¹⁴ ὑμεῖς δὲ τὸν ἅγιον καὶ δίκαιον ἠρνήσασθε, καὶ ᾐτήσασθε ἄνδρα φονέα χαρισθῆναι ὑμῖν, ¹⁵ τὸν δὲ ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς ἀπεκτείνατε, ὃν ὁ Θεὸς ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, οὗ ἡμεῖς μάρτυρές ἐσμεν. ¹⁶ καὶ ἐπὶ τῇ πίστει τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ τοῦτον, ὃν θεωρεῖτε καὶ οἴδατε, ἐστερέωσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καὶ ἡ πίστις ἡ δι’ αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτῷ τὴν ὁλοκληρίαν ταύτην ἀπέναντι πάντων ὑμῶν.

¹¹ Ἐνῷ δὲ ὁ ἰατρευθεῖς χωλὸς δὲν ἐχωρίζετο ἀπὸ τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰωάννην, ἀλλὰ γεμᾶτος εὐγνωμοσύνην ἠκολούθει αὐτούς, ἔτρεξε μαζὶ πρὸς αὐτοὺς ὅλος ὁ λαός, ποὺ εἶχεν ἔλθει τὴν στιγμὴν ἐκείνην διὰ νὰ προσευχηθῇ καὶ ἐμαζεύθη εἰς τὴν κάμαραν τοῦ ἱεροῦ, ποὺ ἐκαλεῖτο στοὰ τοῦ Σολομῶντος, γεμᾶτος θαυμασμὸν καὶ κατάπληξιν. ¹² Ὅταν δὲ εἶδεν ὁ Πέτρος τὸ πλῆθος αὐτό, ἔλαβε τὸν λόγον καὶ εἶπε πρὸς τὸν λαόν· Ἄνδρες Ἰσραηλῖται, διατὶ θαυμάζετε διὰ τὴν θεραπείαν τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ καὶ διατὶ ἔχετε καρφώσει τὰ μάτια σας εἰς ἡμᾶς, ὡσὰν μὲ ἰδικήν μας δύναμιν ἢ λόγῳ τῆς εὐσεβείας μας νὰ ἔχωμεν κατορθώσει τὸ νὰ περιπατῇ οὗτος; ¹³ Ὁ Θεὸς τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Ἰσαὰκ καὶ τοῦ Ἰακώβ, ὁ Θεὸς τῶν προγόνων μας ἐδόξασε τὸν Μεσσίαν Ἰησοῦν, ὁ ὁποῖος διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεως ἔγινε πιστὸς καὶ ἀφωσιωμένος δοῦλος του. Ἀντιθέτως ὅμως σεῖς παρεδώκατε αὐτὸν διὰ νὰ σταυρωθῇ καὶ τὸν ἠρνήθητε ἐμπρὸς εἰς τὸν Πιλᾶτον, ὅταν ἐκεῖνος ἀπεφάσισε νὰ τὸν ἀφήσῃ ἐλεύθερον ὡς ἀθῷον. ¹⁴ Ἐνῷ δὲ ὁ εἰδωλολάτρης αὐτὸς ἀνεγνώρισε τὴν ἀθωότητά του, σεῖς ἀρνηθήκατε τὸν κατ’ ἐξοχὴν καὶ μοναδικὸν ἅγιον καὶ ἀπολύτως ἀναμάρτητον καὶ δίκαιον καὶ ἐζητήσατε νὰ σᾶς δοθῇ ὡς χάρις ἄνθρωπος φονεύς, ὁ Βαραββᾶς. ¹⁵ Αὐτὸν δέ, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον δὲν ἀφήρεσε κανενὸς τὴν ζωήν, ἀλλ’ εἶναι ὁ ἀρχηγὸς καὶ αἴτιος τῆς πνευματικῆς μας σωτηρίας, ἀλλὰ καὶ αὐτῆς τῆς φυσικῆς ζωῆς μας, τὸν ἐφονεύσατε. Ὁ Θεὸς ὅμως ἀνέστησεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν, καὶ τοῦ γεγονότος αὐτοῦ μάρτυρες εἴμεθα ἡμεῖς οἱ Ἀπόστολοί του. ¹⁶ Καὶ μὲ τὴν πίστιν, ποὺ ἔχομεν εἰς τὸ ὄνομά του, ἐθεραπεύσαμεν αὐτόν, τὸν ὁποῖον βλέπετε ὑγιῆ, καὶ τὸν ὁποῖον γνωρίζετε, ὅτι ἦτο χωλός. Αὐτὸν τὸν ἐκ γενετῆς χωλὸν ἐστερέωσεν εἰς τὰ πόδια του τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ. Καὶ ἡ πίστις, εἰς τὴν ὁποίαν μᾶς στηρίζει αὐτὸς διὰ τῆς διδασκαλίας του καὶ τῆς χάριτός του, ἔδωκεν εἰς τὸν χωλὸν αὐτὸν τὴν τελείαν καὶ ὁλοκληρωτικὴν αὐτὴν θεραπείαν, ποὺ συνετελέσθη ἐμπρὸς εἰς τὰ μάτια ὅλων σας.

¹¹ Ενώ δε ο θεραπευθείς χωλός ακολουθούσε κατά πόδας τον Πετρον και τον Ιωάννην και δεν εχωρίζετο καθόλου από αυτούς, έτρεξε προς αυτούς όλος ο λαός μαζή με πολύν θαυμασμόν και έκπληξιν στο υπόστεγον, που ωνομάζετο στοά του Σολομώντος. ¹² Οταν δε είδε ο Πετρος τον λαόν, έλαβε τον λόγον και είπε· “άνδρες Ισραηλίται, τι θαυμάζετε, δια το γεγονός αυτό, η διατί έχετε καρφώσει τα μάτια σας εις ημάς, ως εάν ημείς με την ιδικήν μας δύναμιν η ευσέβειαν εκάμαμε αυτόν να περιπατή; ¹³ Ο Θεός του Αβραάμ και του Ισαάκ και του Ιακώβ, ο Θεός των προγόνων μας, εδόξασε τον παίδα αυτού Ιησούν, ο οποίος με την ενανθρώπησίν του έγινε κατά πάντα υπάκουος στον Πατέρα του, δια την σωτηρίαν των ανθρώπων. Σεις όμως τον παρεδώκατε στον σταυρικόν θάνατον και τον αρνηθήκατε εμπρός στον Πιλάτον, όταν εκείνος έκρινε ότι έπρεπε να τον απολύση. ¹⁴ Σεις όμως αντιθέτως προς τον Πιλάτον αρνηθήκατε τον απολύτως άγιον και δίκαιον, τον Ιησούν, και εζητήσατε να σας χαρισθή ένας φονιάς. ¹⁵ Αυτόν δε, ο οποίος είναι αρχηγός και χορηγός της ζωής, τον εφονεύσατε. Ο Θεός όμως τον ανέστησε εκ νεκρών και του γεγονότος αυτού ημείς οι Απόστολοί του είμεθα οι αυτόπται μάρτυρες. ¹⁶ Και αυτή η πίστις μας στο όνομα αυτού εστερέωσε εις τα πόδια του τούτον τον άνθρωπον, τον οποίον βλέπετε υγιή και εγνωρίζατε καλά ότι ήτο προηγουμένως χωλός. Η πίστις, η οποία προέρχεται από αυτόν και αναφέρεται εις αυτόν, έδωσε στον τέως χωλόν πλήρη και τελείαν την θεραπείαν εμπρός εις τα μάτια όλων.

²² Μετὰ ταῦτα ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὴν Ἰουδαίαν γῆν, καὶ ἐκεῖ διέτριβεν μετ’ αὐτῶν καὶ ἐβάπτιζεν. ²³ ἦν δὲ καὶ Ἰωάννης βαπτίζων ἐν Αἰνὼν ἐγγὺς τοῦ Σαλείμ, ὅτι ὕδατα πολλὰ ἦν ἐκεῖ, καὶ παρεγίνοντο καὶ ἐβαπτίζοντο· ²⁴ οὔπω γὰρ ἦν βεβλημένος εἰς τὴν φυλακὴν ὁ Ἰωάννης. ²⁵ Ἐγένετο οὖν ζήτησις ἐκ τῶν μαθητῶν Ἰωάννου μετὰ Ἰουδαίου περὶ καθαρισμοῦ. ²⁶ καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἰωάννην καὶ εἶπον αὐτῷ· Ραββί, ὃς ἦν μετὰ σοῦ πέραν τοῦ Ἰορδάνου, ᾧ σὺ μεμαρτύρηκας, ἴδε οὗτος βαπτίζει καὶ πάντες ἔρχονται πρὸς αὐτόν. ²⁷ ἀπεκρίθη Ἰωάννης καὶ εἶπεν· Οὐ δύναται ἄνθρωπος λαμβάνειν οὐδὲν ἐὰν μὴ ᾖ δεδομένον αὐτῷ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ. ²⁸ αὐτοὶ ὑμεῖς μοι μαρτυρεῖτε ὅτι εἶπον· οὐκ εἰμὶ ἐγὼ ὁ Χριστός, ἀλλ’ ὅτι Ἀπεσταλμένος εἰμὶ ἔμπροσθεν ἐκείνου. ²⁹ ὁ ἔχων τὴν νύμφην νυμφίος ἐστίν· ὁ δὲ φίλος τοῦ νυμφίου, ὁ ἑστηκὼς καὶ ἀκούων αὐτοῦ, χαρᾷ χαίρει διὰ τὴν φωνὴν τοῦ νυμφίου. αὕτη οὖν ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ πεπλήρωται. ³⁰ ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι. ³¹ Ὁ ἄνωθεν ἐρχόμενος ἐπάνω πάντων ἐστίν. ὁ ὢν ἐκ τῆς γῆς ἐκ τῆς γῆς ἐστιν καὶ ἐκ τῆς γῆς λαλεῖ· ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐρχόμενος ἐπάνω πάντων ἐστί, ³² καὶ ὃ ἑώρακεν καὶ ἤκουσεν, τοῦτο μαρτυρεῖ, καὶ τὴν μαρτυρίαν αὐτοῦ οὐδεὶς λαμβάνει. ³³ ὁ λαβὼν αὐτοῦ τὴν μαρτυρίαν ἐσφράγισεν ὅτι ὁ Θεὸς ἀληθής ἐστιν.

²² Ὕστερον ἀπὸ αὐτά, ποὺ συνέβησαν εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ οἱ μαθηταί του εἰς τὴν χώραν τῆς Ἰουδαίας καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ μαζὶ μὲ αὐτοὺς καὶ ἔβαπτιζε δι’ μέσου τῶν μαθητῶν του, οἱ ὁποῖοι εἰς τοὺς προσερχομένους νὰ βαπτισθοῦν ἐδείκνυον τὸν φανερωθέντα Μεσσίαν. ²³ Ἐξηκολούθει δὲ καὶ ὁ Ἰωάννης νὰ βαπτίζῃ εἰς τὴν πηγὴν Αἰνὼν πλησίον τῆς πόλεως Σαλείμ. Καὶ εἶχε προτιμήσει ὁ Ἰωάννης τὴν Αἰνών, διότι ἦσαν ἐκεῖ ἄφθονα νερά, καὶ ἤρχοντο καὶ ἐβαπτίζοντο. ²⁴ Ἐσυνεχίζετο λοιπόν ἀκόμη ἡ δράσις καὶ τὸ βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου, διότι οὗτος δὲν εἶχεν ἀκόμη ριφθῇ εἰς τὴν φυλακήν. ²⁵ Ἐπειδὴ λοιπὸν καὶ ὁ Ἰωάννης καὶ οἱ μαθηταὶ τοῦ Ἰησοῦ ἐβάπτιζον, ἔγινε συζήτησις ἀπὸ τοὺς μαθητὰς τοῦ Ἰωάννου μὲ κάποιον Ἰουδαῖον διὰ τὸν καθαρισμόν, τὸν ὁποῖον τὰ βαπτίσματα ταῦτα ἔδιδαν. ²⁶ Καὶ ἐπειδὴ οἱ μαθηταὶ αὐτοὶ δὲν ἠμπόρεσαν νὰ πείσουν τὸν Ἰουδαῖον διὰ τὴν ἀξίαν τοῦ βαπτίσματος τοῦ Ἰωάννου, ἦλθαν εἰς αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπαν· Διδάσκαλε, ἐκεῖνος ποὺ ἦτο μαζί σου πέραν ἀπὸ τὸν Ἰορδάνην, διὰ τὸν ὁποῖον σὺ ἔδωκες μαρτυρίαν καὶ τὸν ἀνέδειξες μὲ τὰς συστάσεις, ποὺ ἔκαμες δι’ αὐτὸν εἰς τοὺς ἀνθρώπους, κύτταξε αὐτὸς τώρα βαπτίζει καὶ ὅλοι πηγαίνουν εἰς αὐτόν. ²⁷ Ἀπεκρίθη ὁ Ἰωάννης καὶ εἶπε· Τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ λάβῃ ὁ ἄνθρωπος, ἐὰν δὲν τοῦ ἔχῃ δοθῆ τοῦτο ἀπὸ τὸν ἐν οὐρανοῖς Θεόν. Ἀπὸ τὸν Θεὸν λοιπὸν ἔλαβε καὶ ὁ Ἰησοῦς τὴν προτίμησιν καὶ τἠν δόξαν αὐτήν, τὴν ὁποίαν οἱ ἄνθρωποι τοῦ ἀποδίδουν, ἀλλὰ καὶ ἐγὼ τὸ περιωρισμένον μέτρον τῆς τιμῆς καὶ τῆς δράσεως, διὰ τὸ ὁποῖον παραπονεῖσθε. ²⁸ Σεῖς οἱ ἴδιοι μὲ ἠκούσατε καὶ εἶσθε μάρτυρές μου, ὅτι εἶπα· Δὲν εἶμαι ἐγὼ ὁ Χριστός, ἀλλ’ ὅτι εἶμαι ἀπεσταλμένος ἀπὸ τὸν Θεὸν προτήτερα ἀπὸ ἐκεῖνον ὡς πρόδρομός του. Διατὶ λοιπὸν τώρα δυσαρεστεῖσθε, ἐπειδὴ βλέπετε τὸν Χριστὸν νὰ εὐδοκιμῇ περισσότερον ἀπὸ ἐμέ; ²⁹ Μὴ παραξενεύεσθε, ἐὰν ὅλοι πηγαίνουν εἰς αὐτὸν καὶ τὸν ἀκολουθοῦν. Ἐκεῖνος, τὸν ὁποῖον ἀκολουθεῖ ἡ νύμφη καὶ πηγαίνει εἰς αὐτὸν ὡς ἰδική του, εἶναι ὁ γαμβρός· ὁ φίλος δὲ τοῦ γαμβροῦ, ὁ παράνυμφος καὶ κουμπάρος, ποὺ ἐμεσίτευσεν εἰς τὸ συνοικέσιον καὶ κατὰ τὸν γάμον στέκεται κοντά του καὶ τὸν ἀκούει, χαίρει ὑπερβολικὰ διὰ τὴν φωνήν, μὲ τὴν ὁποίαν ὁ γαμβρός ἐκδηλώνει τὴν ἀγάπην του πρὸς τὴν νύμφην καὶ τὴν εὐχαρίστησίν του διὰ τὸν γάμον του μετ’ αὐτῆς. Χαίρω λοιπὸν καὶ ἐγὼ ὡς φίλος τοῦ οὐρανίου γαμβροῦ, εἰς τὸν ὁποῖον πηγαίνουν τώρα ὅλοι, οἱ ὁποῖοι μετ’ ὀλίγον θὰ ἀποτελέσουν τὴν νύμφην του, τὴν Ἐκκλησίαν. Καὶ αὐτὴ ἡ χαρὰ ποὺ δοκιμάζω, διότι ἐπέτυχεν ὁ πνευματικὸς αὐτὸς γάμος εἰς τὸν ὁποῖον ἐμεσίτευσα, εἶναι πλήρης καὶ τελεία. ³⁰ Σύμφωνα μὲ τὸ σχέδιον τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἀπεστάλην, ἐκεῖνος πρέπει νὰ αὐξάνῃ εἰς ἐπιρροὴν καὶ δόξαν, ἐγὼ δὲ νὰ μικραίνω, ὥστε ὅλοι νὰ μὴ ἀκολουθοῦν πλέον ἐμὲ, ἀλλ’ ἐκεῖνον. ³¹ Ἐκεῖνος, ποὺ ἔρχεται ἀπ’ ἐπάνω καὶ κατάγεται ἀπὸ τὸν οὐρανόν, εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ ὅλους. Ἐκεῖνος, ποὺ ἐγεννήθη εἰς τὴν γῆν ἀπὸ γονεῖς, ποὺ ἔζησαν εἰς τὴν γῆν, ὅπως εἶμαι ἐγώ, εἶναι ἀπὸ τὴν γῆν καὶ ὁμιλεῖ περὶ τῶν οὐρανίων τόσον μόνον, ὅσον ἠμπορεῖ ἀπὸ τὴν γῆν νὰ τὰ διακρίνῃ καὶ νὰ τὰ γνωρίσῃ. Ἐκεῖνος, ποὺ ἔρχεται ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, ὅπως εἶναι ὁ Ἰησοῦς, εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ ὅλους. ³² Καὶ ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον λόγῳ τῆς σχέσεώς του πρὸς τὸν ὲν οὐρανοῖς Πατέρα του ἔχει ἴδει μόνος αὐτὸς καὶ ἤκουσε παρ’ αὐτοῦ καὶ τὸ ἠξεύρει καλά, ὅπως κανένας ἄλλος, αὐτὸ μαρτυρεῖ. Δυστυχῶς ὅμως τὴν μαρτυρίαν του πολὺ ὀλίγοι τὴν πιστεύουν καὶ τὴν δέχονται. ³³ Ἐκεῖνος, ποὺ ἐπίστευσεν εἰς τὴν μαρτυρίαν του καὶ ἐνεκολπώθη τὴν διδασκαλίαν του, αὐτὸς ἔβαλε τὴν σφραγίδα του ὑποκάτω ἀπὸ τοὺς λόγους τούτους τοῦ υἱοῦ καὶ ἀπεσταλμένου τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπεβεβαίωσεν ἐπισήμως, ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἀληθὴς καὶ δὲν ψεύδεται.

²² Υστερα από αυτά, που συνέβησαν εις τα Ιεροσόλυμα, ήλθεν ο Ιησούς και οι μαθηταί του εις την άλλην περιοχήν της Ιουδαίας και εκεί έμενε μαζή τους και εβάπτιζε δια μέσω αυτών εκείνους που ήρχοντο με την διάθεσιν να πιστεύσουν εις αυτόν. ²³ Ο δε Ιωάννης εβάπτιζε τότε εις την πηγήν Αινών, πλησίον της πόλεως Σαλείμ, διότι εκεί ήσαν πολλά ύδατα, και ήρχοντο άνθρωποι και εβαπτίζοντο. ²⁴ Δεν είχε δε ακόμη συλληφθή και φυλακισθή από τον Ηρώδην ο Ιωάννης. ²⁵ Εγινε λοιπόν συζήτησις από τους μαθητάς του Ιωάννου με κάποιον Ιουδαίον δια τον καθαρισμόν, τον οποίον το βάπτισμα των μαθητών του Χριστού και το βάπτισμα του Ιωάννου έδιδεν στους ανθρώπους. ²⁶ Και ήλθαν προς τον Ιωάννην οι μαθηταί του μαζή με τον Ιουδαίον και του είπαν· “διδάσκαλε, αυτός, που ήτο μαζή σου πέραν από τον Ιορδάνην και δια τον οποίον συ εμαρτύρησες και εβεβαίωσες περί της αποστολής του στους ανθρώπους, κύτταξε βαπτίζει τώρα και όλοι πηγαίνουν εις αυτόν”. ²⁷ Απεκρίθη ο Ιωάννης και είπε· “τίποτε δεν ημπορεί να πάρη ο άνθρωπος εάν δεν του έχη δοθή από τον ουρανόν. ²⁸ Σεις, άλωστε, οι ίδιοι που με ηκούσατε, επιβεβαιώνετε ότι εγώ είπα· Δεν είμαι εγώ ο Χριστός, αλλ' ότι εγώ είμαι απεσταλμένος από τον Θεόν ενωρίτερα από εκείνον, δια να προπαρασκευάσω τους ανθρώπους. ²⁹ Επειτα δε μη λησμονείτε ότι αυτός που έλαβε και έχει την νύμφην είναι ο νυμφίος, ο δε φίλος του νυμφίου, ο οποίος κατά τον γάμον στέκεται κοντά εις αυτόν και τον ακούει, χαίρει παρά πολύ δια τα λόγια, με τα οποία ο νυμφίος εκδηλώνει την χαράν του. Αυτή, λοιπόν, είναι η ιδική μου χαρά, να βλέπω τον νυμφίον ευχαριστημένον και η οποία χαρά μου είναι πλήρης και τελεία. (Ο Χριστός είναι ο νυμφίος, νύμφη η Εκκλησία. Χαίρω βαθύτατα, διότι βλέπω τους ανθρώπους, που θα ενταχθούν εις την Εκκλησίαν του, να τον ακολουθούν). ³⁰ Εκείνος πρέπει να αυξάνη, εγώ δε, ο πρόδρομός του, να μικραίνω, ώστε όλοι πλέον να ακολουθούν εκείνον και όχι εμέ. ³¹ Εκείνος που έρχεται από τον ουρανόν, δηλαδή ο Χριστός, είναι επάνω από όλους. Εκείνος δε που είναι από την γην, όπως είμαι εγώ, από γονείς που είναι επίσης της γης, ομιλεί περί του θελήματος και των έργων του Θεού, σαν άνθρωπος εκ της γης, δηλαδή ατελώς. Εκείνος όμως που έρχεται από τον ουρανόν είναι ανώτερος από όλους. ³² Και αυτό που είδε και ήκουσε και το γνωρίζει άριστα και κάλλιστα, αυτό και με απόλυτον βεβαιότητα και σαφήνειαν κηρύσσει. Αλλά την μαρτυρίαν αυτού ολίγοι την δέχονται. ³³ Εκείνος δε που επίστευσε και εδέχθη αυτήν την διδασκαλίαν, αυτός έβαλε την σφραγίδα του και υπέγραψε με το όνομά του τους λόγους του Υιού και απεσταλμένου του Θεού και επεβεβαίωσε έτσι ότι ο Θεός είναι πάντοτε αληθινός.