¹ ΑΝΑΒΟΗΣΟΝ ἐν ἰσχύϊ καὶ μὴ φείσῃ, ὡς σάλπιγγα ὕψωσον τὴν φωνήν σου, καὶ ἀνάγγειλον τῷ λαῷ μου τὰ ἁμαρτήματα αὐτῶν καὶ τῷ οἴκῳ ᾿Ιακὼβ τὰς ἀνομίας αὐτῶν. ² ἐμὲ ἡμέραν ἐξ ἡμέρας ζητοῦσι καὶ γνῶναί μου τὰς ὁδοὺς ἐπιθυμοῦσιν· ὡς λαὸς δικαιοσύνην πεποιηκὼς καὶ κρίσιν Θεοῦ αὐτοῦ μὴ ἐγκαταλελοιπὼς αἰτοῦσί με νῦν κρίσιν δικαίαν καὶ ἐγγίζειν Θεῷ ἐπιθυμοῦσι ³ λέγοντες· τί ὅτι ἐνησταύσαμεν καὶ οὐκ εἶδες; ἐταπεινώσαμεν τὰς ψυχὰς ἡμῶν καὶ οὐκ ἔγνως; ἐν γὰρ ταῖς ἡμέραις τῶν νηστειῶν ὑμῶν εὑρίσκετε τὰ θελήματα ὑμῶν καὶ πάντας τοὺς ὑποχειρίους ὑμῶν ὑπονύσσετε. ⁴ εἰ εἰς κρίσεις καὶ μάχας νηστεύετε καὶ τύπτετε πυγμαῖς ταπεινόν, ἱνατί μοι νηστεύετε ὡς σήμερον, ἀκουσθῆναι ἐν κραυγῇ τὴν φωνὴν ὑμῶν; ⁵ οὐ ταύτην τὴν νηστείαν ἐξελεξάμην καὶ ἡμέραν ταπεινοῦν ἄνθρωπον τὴν ψυχὴν αὐτοῦ· οὐδ᾿ ἂν κάμψῃς ὡς κρίκον τὸν τράχηλόν σου καὶ σάκκον καὶ σποδὸν ὑποστρώσῃ, οὐδ᾿ οὕτω καλέσετε νηστείαν δεκτήν. ⁶ οὐχὶ τοιαύτην νηστείαν ἐγὼ ἐξελεξάμην, λέγει Κύριος, ἀλλὰ λύε πάντα σύνδεσμον ἀδικίας, διάλυε στραγγαλιὰς βιαίων συναλλαγμάτων, ἀπόστελλε τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει καὶ πᾶσαν συγγραφὴν ἄδικον διάσπα· ⁷ διάθρυπτε πεινῶντι τὸν ἄρτον σου καὶ πτωχοὺς ἀστέγους εἴσαγε εἰς τὸν οἶκόν σου· ἐὰν ἴδῃς γυμνόν, περίβαλε, καὶ ἀπὸ τῶν οἰκείων τοῦ σπέρματός σου οὐχ ὑπερόψει. ⁸ τότε ραγήσεται πρώϊμον τὸ φῶς σου, καὶ τὰ ἰάματά σου ταχὺ ἀνατελεῖ, καὶ προπορεύσεται ἔμπροσθέν σου ἡ δικαιοσύνη σου, καὶ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ περιστελεῖ σε. ⁹ τότε βοήσῃ, καὶ ὁ Θεὸς εἰσακούσεταί σου· ἔτι λαλοῦντός σου ἐρεῖ· ἰδοὺ πάρειμι. ἐὰν ἀφέλῃς ἀπὸ σοῦ σύνδεσμον καὶ χειροτονίαν καὶ ρῆμα γογγυσμοῦ ¹⁰ καὶ δῷς πεινῶντι τὸν ἄρτον ἐκ ψυχῆς σου καὶ ψυχὴν τεταπεινωμένην ἐμπλήσῃς, τότε ἀνατελεῖ ἐν τῷ σκότει τὸ φῶς σου, καὶ τὸ σκότος σου ὡς μεσημβρία. ¹¹ καὶ ἔσται ὁ Θεός σου μετὰ σοῦ διαπαντός· καὶ ἐμπλησθήσῃ καθάπερ ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή σου, καὶ τὰ ὀστᾶ σου πιανθήσεται, καὶ ἔσῃ ὡς κῆπος μεθύων καὶ ὡς πηγὴ ἣν μὴ ἐξέλιπεν ὕδωρ καὶ τὰ ὀστᾶ σου ὡς βοτάνη ἀνατελεῖ καὶ πιανθήσεται καὶ κληρονομήσουσι γενεὰς γενεῶν.



²⁵ Εἰσῆλθε δὲ ᾿Ιωσὴφ εἰς τὴν οἰκίαν, καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ τὰ δῶρα, ἃ εἶχον ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῶν, εἰς τὸν οἶκον καὶ προσεκύνησαν αὐτῷ ἐπὶ πρόσωπον ἐπὶ τὴν γῆν. ²⁶ ἠρώτησε δὲ αὐτούς, πῶς ἔχετε; καὶ εἶπεν αὐτοῖς· εἰ ὑγιαίνει ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ πρεσβύτης, ὃν εἴπατε; ἔτι ζῇ; ²⁷ οἱ δὲ εἶπαν· ὑγιαίνει ὁ παῖς σου ὁ πατὴρ ἡμῶν, ἔτι ζῇ· καὶ εἶπεν· εὐλογημένος ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος τῷ Θεῷ. καὶ κύψαντες προσεκύνησαν αὐτῷ. ²⁸ ἀναβλέψας δὲ τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ ᾿Ιωσὴφ εἶδε Βενιαμὶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ τὸν ὁμομήτριον καὶ εἶπεν· οὗτος ὁ ἀδελφὸς ὑμῶν ὁ νεώτερος, ὃν εἴπατε πρός με ἀγαγεῖν; καὶ εἶπεν· ὁ Θεὸς ἐλεήσαι σε τέκνον. ²⁹ ἐταράχθη δὲ ᾿Ιωσήφ, συνεστρέφετο γὰρ τὰ ἔγκατα αὐτοῦ ἐπὶ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, καὶ ἐζήτει κλαῦσαι· εἰσελθὼν δὲ εἰς τὸ ταμεῖον ἔκλαυσεν ἐκεῖ. ³⁰ καὶ νιψάμενος τὸ πρόσωπον ἐξελθὼν ἐνεκρατεύσατο καὶ εἶπε· παράθετε ἄρτους.



¹ ΚΑΙ οὐκ ἠδύνατο ᾿Ιωσὴφ ἀνέχεσθαι πάντων τῶν παρεστηκότων αὐτῷ, ἀλλ᾿ εἶπεν· ἐξαποστείλατε πάντας ἀπ᾿ ἐμοῦ. καὶ οὐ παρειστήκει οὐδεὶς τῷ ᾿Ιωσήφ, ἡνίκα ἀνεγνωρίζετο τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ. ² καὶ ἀφῆκε φωνὴν μετὰ κλαυθμοῦ· ἤκουσαν δὲ πάντες οἱ Αἰγύπτιοι, καὶ ἀκουστὸν ἐγένετο εἰς τὸν οἶκον Φαραώ. ³ εἶπε δὲ ᾿Ιωσὴφ πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ· ἐγώ εἰμι ᾿Ιωσήφ. ἔτι ὁ πατήρ μου ζῇ; καὶ οὐκ ἠδύναντο οἱ ἀδελφοὶ ἀποκριθῆναι αὐτῷ· ἐταράχθησαν γάρ. ⁴ εἶπε δὲ ᾿Ιωσὴφ πρὸς τούς ἀδελφοὺς αὐτοῦ· ἐγγίσατε πρός με, καὶ ἤγγισαν. καὶ εἶπεν· ἐγώ εἰμι ᾿Ιωσὴφ ὁ ἀδελφὸς ὑμῶν, ὃν ἀπέδοσθε εἰς Αἴγυπτον. ⁵ νῦν οὖν μὴ λυπεῖσθε, μηδὲ σκληρὸν ὑμῖν φανήτω, ὅτι ἀπέδοσθέ με ὧδε· εἰς γὰρ ζωὴν ἀπέστειλέ με ὁ Θεὸς ἔμπροσθεν ὑμῶν· ⁶ τοῦτο γὰρ δεύτερον ἔτος λιμὸς ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἔτι λοιπὰ πέντε ἔτη, ἐν οἷς οὐκ ἔστιν ἀροτρίασις οὐδὲ ἄμητος· ⁷ ἀπέστειλε γάρ με ὁ Θεὸς ἔμπροσθεν ὑμῶν, ὑπολείπεσθαι ὑμῖν κατάλειμμα ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐκθρέψαι ὑμῶν κατάλειψιν μεγάλην. ⁸ νῦν οὐχ ὑμεῖς με ἀπεστάλκατε ὧδε, ἀλλ᾿ ἢ ὁ Θεός, καὶ ἐποίησέ με ὡς πατέρα Φαραὼ καὶ κύριον παντὸς τοῦ οἴκου αὐτοῦ καὶ ἄρχοντα πάσης γῆς Αἰγύπτου. ⁹ σπεύσαντες οὖν ἀνάβητε πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ εἴπατε αὐτῷ· τάδε λέγει ὁ υἱός σου ᾿Ιωσήφ· ἐποίησέ με ὁ Θεὸς κύριον πάσης γῆς Αἰγύπτου· κατάβηθι οὖν πρός με καὶ μὴ μείνῃς· ¹⁰ καὶ κατοικήσεις ἐν γῇ Γεσὲμ ᾿Αραβίας καὶ ἔσῃ ἐγγύς μου σὺ καὶ οἱ υἱοί σου καὶ οἱ υἱοὶ τῶν υἱῶν σου, τὰ πρόβατά σου καὶ οἱ βόες σου καὶ ὅσα σοι ἐστί, ¹¹ καὶ ἐκθρέψω σε ἐκεῖ· ἔτι γὰρ πέντε ἔτη λιμός· ἵνα μὴ ἐκτριβῇς σὺ καὶ οἱ υἱοί σου καὶ πάντα τὰ ὑπάρχοντά σου. ¹² ἰδοὺ οἱ ὀφθαλμοὶ ὑμῶν βλέπουσι καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ Βενιαμὶν τοῦ ἀδελφοῦ μου, ὅτι τὸ στόμα μου τὸ λαλοῦν πρὸς ὑμᾶς. ¹³ ἀπαγγείλατε οὖν τῷ πατρί μου πᾶσαν τὴν δόξαν μου τὴν ἐν Αἰγύπτῳ καὶ ὅσα εἴδετε, καὶ ταχύναντες καταγάγετε τὸν πατέρα μου ὧδε. ¹⁴ καὶ ἐπιπεσὼν ἐπὶ τὸν τράχηλον Βενιαμὶν τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἔκλαυσεν ἐπ᾿ αὐτῷ, καὶ Βενιαμὶν ἔκλαυσεν ἐπὶ τῷ τραχήλῳ αὐτοῦ. ¹⁵ καὶ καταφιλήσας πάντας τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἔκλαυσεν ἐπ᾿ αὐτοῖς, καὶ μετὰ ταῦτα ἐλάλησαν οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ πρὸς αὐτόν. ¹⁶ Καὶ διεβοήθη ἡ φωνὴ εἰς τὸν οἶκον Φαραὼ λέγοντες· ἥκασιν οἱ ἀδελφοὶ ᾿Ιωσήφ. ἐχάρη δὲ Φαραὼ καὶ ἡ θεραπεία αὐτοῦ.



²³ ὃς φυλάσσει τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ τὴν γλῶσσαν, διατηρεῖ ἐκ θλίψεως τὴν ψυχὴν αὐτοῦ. ²⁴ θρασὺς καὶ αὐθάδης καὶ ἀλαζὼν λοιμὸς καλεῖται, ὃς δὲ μνησικακεῖ, παράνομος. ²⁵ ἐπιθυμίαι ὀκνηρὸν ἀποκτείνουσιν, οὐ γὰρ προαιροῦνται αἱ χεῖρες αὐτοῦ ποιεῖν τι. ²⁶ ἀσεβὴς ἐπιθυμεῖ ὅλην τὴν ἡμέραν ἐπιθυμίας κακάς, ὁ δὲ δίκαιος ἐλεᾷ καὶ οἰκτείρει ἀφειδῶς. ²⁷ θυσίαι ἀσεβῶν βδέλυγμα Κυρίῳ, καὶ γὰρ παρανόμως προσφέρουσιν αὐτάς. ²⁸ μάρτυς ψευδὴς ἀπολεῖται, ἀνὴρ δὲ ὑπήκοος φυλασσόμενος λαλήσει. ²⁹ ἀσεβὴς ἀνὴρ ἀναιδῶς ὑφίσταται προσώπῳ, ὁ δὲ εὐθὴς αὐτὸς συνίει τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ. ³⁰ οὐκ ἔστι σοφία, οὐκ ἔστιν ἀνδρεία, οὐκ ἔστι βουλὴ πρὸς τὸν ἀσεβῆ. ³¹ ἵππος ἑτοιμάζεται εἰς ἡμέραν πολέμου, παρὰ δὲ Κυρίου ἡ βοήθεια.



¹ Αἱρετώτερον ὄνομα καλὸν ἢ πλοῦτος πολύς, ὑπὲρ δὲ ἀργύριον καὶ χρυσίον χάρις ἀγαθή, ² πλούσιος καὶ πτωχὸς συνήντησαν ἀλλήλοις, ἀμφοτέρους δὲ ὁ Κύριος ἐποίησε. ³ πανοῦργος ἱδὼν πονηρὸν τιμωρούμενον κραταιῶς αὐτὸς παιδεύεται, οἱ δὲ ἄφρονες παρελθόντες ἐζημιώθησαν. ⁴ γενεὰ σοφίας φόβος Κυρίου καὶ πλοῦτος καὶ δόξα καὶ ζωή.

¹ Φώναξε μὲ δύναμιν καὶ μὴ τσιγκουνευθῇς τὴν φωνήν σου, λέγει ὁ Θεὸς εἰς τὸν Ἡσαΐαν· ὡσὰν σάλπιγγα ὕψωσε τὴν φωνήν σου καὶ εἰπὲ καθαρὰ εἰς τὸν λαόν μου τὰ ἁμαρτήματά των καὶ εἰς τὸν οἶκον Ἰακὼβ τὰς ἀνομίας των. ² Ἐμὲ κάθε ἡμέραν ζητοῦν διὰ τῶν χειλέων των μόνον καὶ ἐπιθυμοῦν νὰ μάθουν τοὺς εἰς τὰς διαφόρους περιστάσεις των καὶ κινδύνους των τρόπους τῆς κυβερνήσεώς μου· ὡς λαός, ποὺ ἔχει ποιήσει πᾶν ὅ,τι δίκαιον καὶ ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει ἐγκαταλείψει τὸν νόμον καὶ τὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ, μοῦ ζητοῦν τώρα εἰς τὴν ἀνάγκην των δικαίαν κρίσιν κατὰ τῶν ἐχθρῶν των καὶ ἐπιθυμοῦν νὰ πλησιάζουν εἰς τὸν Θεόν, μόνον καὶ μόνον διὰ νὰ ἐξασφαλίζουν τὴν προστασίαν Του. ³ λέγοντες: Διατί, ὅτε ἐνηστεύσαμεν, δὲν εἶδες τὴν νηστείαν μας; Ἐταπεινώσαμεν τὰς ψυχάς μας· διατὶ δὲν ἔλαβες γνῶσιν τῆς ταπεινώσεως ταύτης; Διότι «ἀπαντῶ» κατὰ τὰς ἡμέρας τῶν νηστειῶν σας εὑρίσκετε καὶ ἰκανοποιεῖτε τὰ πονηρὰ θελήματά σας καὶ ὅλους τοὺς ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν σας ὑφισταμένους, καταπιέζετε. ⁴ Ἐὰν ὅμως εἰς φιλονικίας καὶ συγκρούσεις νηστεύετε καὶ κτυπᾶτε μὲ τοὺς γρόνθους σας τὸν ταπεινὸν καὶ ἀνίσχυρον, πρὸς τί μοῦ νηστεύετε ὅπως σήμερον, διὰ νὰ ἀκουσθῇ μὲ κραυγὴν ἡ φωνή σας ὑπ’ Ἐμοῦ, φθάνουσα μέχρι τοῦ οὐρανοῦ; ⁵ Ἐγὼ δὲν ἐξέλεξα καὶ δὲν εὐηρεστήθην εἰς αὐτὴν τὴν νηστείαν καὶ δὲν μοῦ ἤρεσεν ἡ ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ ἄνθρωπος ταπεινώνει μὲ τοιαύτην νηστείαν ἑαυτόν.Οὔτε ἐὰν κάμψῃς ὡσὰν κρίκον τὸν τράχηλόν σου πρὸς ἐκδήλωσιν ταπεινώσεως καὶ στρώσῃς ὅπως κατακλιθῇς τρίχινον σάκκον καὶ ὑποκάτω αὐτοῦ ρίψῃς στρῶμα στάκτης, οὔτε καὶ σεῖς οἱ ἴδιοι ἔτσι κακουχούμενοι θὰ καλέσετε τὴν νηστείαν σας εὐάρεστον εἰς Ἐμέ. ⁶ Ὄχι· δὲν ἀρέσκομαι Ἐγὼ εἰς τοιαύτην νηστείαν, λέγει ὁ Κύριος· ἀλλὰ λῦε κάθε δεσμὸν ἄδικον, διάλυε τὰς διεστραμμένας συμφωνίας ἀναγκαστικῶν καὶ ὑπὸ τὸ κράτος βίας συναφθέντων συναλλαγμάτων ἀπόστελλε ἐλευθέρους τοὺς συντετριμμένους ἐξ ἀδικίων καὶ συμφορῶν καὶ σχίσε κάθε γραμμάτιον ἄδικον. ⁷ Κόπτε καὶ μοίραζε εἰς τὸν πεινῶντα τὸν ἄρτον σου, καὶ πτωχούς, ποὺ δὲν ἔχουν στέγην, ἔμβαζε εἰς τὸ σπίτι σου· ἐὰν ἴδῃς γυμνόν, ἔνδυσέ τον, καὶ ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς σου δὲν θὰ σηκώσῃς ὑψηλὰ τὰ μάτια σου, προσποιούμενος ὅτι δὲν τοὺς βλέπεις. ⁸ Τότε θὰ ἐκραγῇ ὡσὰν τὸ πρωϊνὸν τῆς αὐγῆς τὸ φῶς τῆς παρὰ Θεοῦ προστασίας σου, καὶ θὰ ἀνατείλουν ταχέως αἱ θεραπεῖαι τῆς ὑγείας σου, καὶ θὰ προπορεύεται ἐμπρός σου ἡ ἀρετή σου· ἡ δὲ δόξα τοῦ Θεοῦ θὰ σὲ περιβάλλῃ καὶ θὰ σὲ κατακλείῃ ὄπισθέν σου. ⁹ Τότε θὰ φωνάξῃς, καὶ ὁ Θεὸς θὰ σὲ εἰσακούση· ὅταν ἀκόμη λαλῇς πρὸς Αὐτόν, θὰ εἴπῃ: Ἰδού, εἶμαι παρών.Ἐὰν ἀφαιρέσῃς ἀπὸ σὲ κάθε ἄδικον καταπίεσιν καὶ κίνησιν τῆς χειρὸς χλευαστικὴν καὶ ἀπειλητικὴν καὶ λόγον γογγυσμοῦ ¹⁰ καὶ ἐὰν δώσῃς εἰς τὸν πεινῶντα τὸν ἄρτον μὲ ὅλην τὴν προθυμίαν τῆς ψυχῆς σου καὶ χορτάσῃς ψυχήν, ἡ ὁποία ἔχει ταπεινωθῇ ἐκ τῶν στερήσεων, τότε θὰ ἀνατείλῃ τὸ φῶς τῆς εὐτυχίας σου καὶ τῆς θείας προστασίας σου εἰς τὸ σκότος· τὸ δὲ σκότος τῆς ἀθλιότητός σου θὰ μεταβληθῇ καὶ θὰ λάμψη ὡσὰν φῶς μεσημβρίας. ¹¹ Καὶ θὰ εἶναι ὁ Θεός σου πάντοτε μαζί σου, προστατεύων καὶ καθοδηγῶν σε· καὶ θὰ χορτάσῃς ἰκανοποιούμενος, ὅπως ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή σου, καὶ τὰ ὀστᾶ σου θὰ ἰσχυροποιηθοῦν, καθιστῶντα δυνατὸν τὸν ὅλον ὀργανισμόν σου· καὶ θὰ εἶσαι ὡσὰν κῆπος, ποὺ ποτίζεται ἀφθόνως, καὶ ὡσὰν πηγή, ἀπὸ τὴν ὁποίαν δὲν ἔλειψε ποτὲ νερό· τὰ δὲ ὀστᾶ σου ὡσὰν δροσερὸς χόρτος θὰ ἀναπτυχθοῦν καὶ θὰ εἶναι ἰσχυρὰ καὶ παχέα, καὶ θὰ κληρονομήσῃς δι’ αὐτῶν γενεᾶς γενεῶν.



²⁵ Ἦλθε δὲ ὁ Ἰωσὴφ εἰς τὸ σπίτι τὸ μεσημέρι. Τότε οἱ ἕνδεκα ἀδελφοὶ τοῦ ἐπρόσφεραν ἐκεῖ εἰς τὸ σπίτι του τὰ δῶρα, ποὺ ἐκρατοῦσαν εἰς τὰ χέρια των, καὶ ἔπεσαν μὲ τὸ πρόσωπον κατὰ γῆς καὶ τὸν ἐπροσκύνησαν ὡς ἄρχοντα τῆς Αἰγύπτου. ²⁶ Καὶ ὁ Ἰωσὴφ τοὺς ἐρώτησε μὲ εὐγένειαν καὶ φιλοφροσύνην: «Πῶς εἶσθε; πῶς εἶναι ἡ ὑγεία σας;» Πάλιν τοὺς ἐρώτησε μὲ πολὺ ἐνδιαφέρον:»Εἶναι καλὰ ὁ πατέρας σας, ὁ γέροντας, διὰ τὸν ὁποῖον μοῦ εἴπατε εἰς τὴν προηγουμένην συνάντησιν; Ζῇ ἀκόμη;» ²⁷ Αὐτοὶ δὲ τοῦ ἀπάντησαν μὲ πολλὴν συντριβήν: «Μάλιστα ὁ ταπεινὸς δοῦλος σου, ὁ πατέρας μας, εἶναι καλὰ εἰς τὴν ὑγείαν του· ζῇ ἀκόμη». Καὶ ὁ Ἰωσὴφ εἶπεν: «Εὐλογημένος ἀπὸ τὸν Θεὸν εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος. Ὁ Θεὸς εἴθε νὰ τοῦ δώσῃ κάθε πνευματικὸν καὶ ὑλικὸν ἀγαθόν». Οἱ ἀδελφοί του, διὰ νὰ ἐκφράσουν τὶς εὐχαριστίες των διὰ τὴν εὐχήν, ἔσκυψαν πάλιν καὶ τὸν ἐπροσκύνησαν. ²⁸ Ὁ Ἰωσήφ, ἀφοῦ ἐσήκωσε τὰ μάτια του, ἐξήτασε μὲ τρόπον μεταξὺ τῶν ἕνδεκα, καὶ εἶδε τὸν Βενιαμίν, τὸν ἀδελφὸν ἀπὸ τὴν ἰδίαν μητέρα μὲ αὐτόν. Ὅταν τὸν εἶδεν, εἶπεν εἰς τοὺς ἄλλους: «Αὐτὸς εἶναι ὁ μικρότερος ἀδελφός σας, τὸν ὁποῖον εἴπατε ὅτι θὰ μοῦ ἐφέρνατε;» Καὶ ἀφοῦ ἐστράφη πρὸς τὸν Βενιαμίν, τοῦ εἶπε: « Ὁ Θεὸς νὰ σὲ εὐλογήσῃ καὶ νὰ φανῇ ἵλεως εἰς σέ, παιδί μου» ²⁹ Ἐταράχθη δὲ ὁ Ἰωσὴφ καὶ «ἀνακατεύθηκαν τὰ σωθικά του», ἡ καρδία του ἐπῆγε νὰ σπάσῃ ἀπὸ τὴν δυνατὴν συγκίνησιν, διότι τὸν ἐνίκησεν ἡ φυσικὴ ἀδελφικὴ ἀγάπη πρὸς τὸν μόνον ὁμομήτριον ἀδελφόν του. Διὰ τοῦτο ἔφυγεν ἀμέσως, ὥστε νὰ εὕρῃ ἀπόμερον, μοναχικὸν τόπον νὰ κλαύσῃ. Διὰ νὰ μὴ προδοθῇ ἐμπῆκε εἰς τὸ ἰδιαίτερον δωμάτιόν του καὶ ἐκεῖ ἐξέσπασεν εἰς πολλὰ δάκρυα. ³⁰ Ἀφοῦ ἐξεθύμανεν ἡ συγκίνησίς του, ἔνιψε καὶ ἐσκούπισε τὸ πρόσωπόν του, ἐβγῆκε καὶ παρουσιάσθη εἰς τοὺς ἀδελφούς του. Κυρίαρχος πλέον εἰς τὰ συναισθήματά του διέταξεν: «Ἐτοιμάστε καὶ σερβίρετε φαγητόν».



¹ Ο Ἰωσὴφ δὲν ἠμποροῦσε πλέον να κυβερνᾷ τὰ ἔντονα συναισθήματά του. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν ἤθελε νὰ προδοθῇ ἐμπρὸς εἰς τὴν ἀκολουθίαν του, διέταξε· «ἀπομακρύνατε ὅλους τοὺς Αἰγυπτίους ἀπὸ κοντά μου». Ἔτσι δὲν ἔμεινε κανένας Αἰγύπτιος δίπλα ἀπὸ τὸν Ἰωσήφ, ὅταν ἐφανερώνετο εἰς τοὺς ἀδελφούς του. ² Ἀφοῦ ἔμεινε μόνος μεταξὺ τῶν ἀδελφῶν του, ἐξέσπασεν, ἐφώναξε καὶ ἔκλαυσε μὲ πολὺ δυνατοὺς λυγμούς· τὸ γεγονὸς τοῦτο ἐπληροφορήθησαν ὅλοι οἱ Αἰγύπτιοι· ἔγινεν ἐπίσης γνωστὸν τὸ γεγονὸς εἰς τὸ παλάτι καὶ τὸ περιβάλλον τοῦ Φαραώ. ³ Εἶπε δὲ ὁ Ἰωσὴφ πρὸς τοὺς ἀδελφούς του: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἰωσήφ. Ζῇ ἀκόμη ὁ πατέρας μου ὁ Ἰακώβ;» Ὅταν οἰ ἀδελφοί του ἄκουσαν τὰ λόγια αὐτά, δὲν ἠμποροῦσαν νὰ τοῦ ἀπαντήσουν· ἔμειναν ἄφωνοι καὶ ἐστέκοντο ἐμπρός του μὲ ἀμηχανίαν, διότι ἀνεστατώθησαν καὶ ἐτρομοκρατήθησαν. ⁴ Ὅμως ὁ Ἰωσὴφ διὰ νὰ τοὺς παρηγορήσῃ καὶ τοὺς καθησυχάσῃ τοὺς εἶπε: «Παρακαλῶ, ἐλᾶτε κοντά μου· πλησιάστε, διὰ νὰ ὁμιλήσωμεν ὡς ἀδελφοί». Ἐκεῖνοι ἐπῆραν θάρρος καὶ ἐπλησίασαν. Τότε διὰ νὰ μαλακώσῃ τὴν θλῖψιν καὶ καθησυχάσῃ τοὺς φόβους των τοὺς εἶπε: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἰωσήφ, ὁ ἐδελφός σας· αὐτός, τὸν ὁποῖον ἐπωλήσατε ὡς δοῦλον εἰς τὴν Αἴγυπτον. ⁵ Τώρα ὅμως μὴ λυπεῖσθε· μὴ σᾶς ταράσσῃ τοῦτο οὔτε νὰ θεωρῆτε σκληρὸν καὶ ἀπάνθρωπον τὸ ὅτι μὲ ἐπωλήσατε ἐδῶ· διότι τὰ γεγονότα αὐτὰ ὀφείλονται εἰς θείαν οἰκονομίαν. Αὐτὸ ποὺ ἐκάματε ἦταν μὲν κακὸν μεγάλο, οὐσιαστικῶς ὅμως ὁ Θεὸς μὲ ἀπέστειλεν ἐδῶ πρὶν ἀπὸ σᾶς διὰ τὴν σωτηρίαν τῆς ζωῆς σας καὶ τῆς ζωῆς τοῦ λαοῦ. ⁶ Διότι τὸ ἔτος αὐτὸ εἶναι τὸ δεύτερον ἔτος τῆς πείνας εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ τὶς χῶρες, ποὺ γειτονεύουν μὲ αὐτήν. Θὰ ἀκολουθήσουν δὲ ἄλλα πέντε χρόνια ἀκόμη, κατὰ τὰ ὁποῖα δὲν θὰ γίνεται οὔτε ὄργωμα οὔτε σπορὰ τῆς γῆς οὔτε θερισμός. ⁷ Ὁ Θεὸς μὲ ἀπέστειλε μὲ αὐτὸν τὸν θαυμαστὸν τρόπον εἰς τὴν Αἴγυπτον πρὶν ἀπὸ σᾶς, διὰ νὰ μείνω καὶ χρησιμεύσω ὡς μοναδικὸν στήριγμα σας εἰς τὴν γῆν, ὥστε νὰ συντρέξω καὶ τροφοδοτήσω σᾶς εἰς τὴν μεγάλην σας στέρησιν. ⁸ Ἑπομένως δὲν μὲ ἐξαπεστείλατε σεῖς ἐδῶ, Ἀλλὰ μὲ ἐξαπέστειλεν οὐσιαστικῶς ὁ Θεός. Αὐτὸς μὲ ἀνέδειξε πατέρα τοῦ Φαραὼ (δηλαδὴ ἰδιαίτερον σύμβουλὸν καὶ ἀνώτατον ἀξιωματοῦχον του) καὶ κυβερνήτην ὅλης τῆς βασιλικῆς αὐλῆς του καὶ αὐθέντην ὅλης τῆς χώρας τῆς Αἰγύπτου. ⁹ Ἀφοῦ λοιπὸν ἐβεβαιωθήκατε, ὅτι δὲν καταλογίζω εἰς βάρος σας τὰ ὅσα μοῦ ἐκάματε, Ἀλλὰ τὰ πάντα ἀποδίδω εἰς τὸν Θεόν, πηγαίνετε τώρα γρήγορα πίσω εἰς τὸν πατέρα μου καὶ πέστε του: (Αὐτὰ λέγει ὁ υἱός σου ὁ Ἰωσήφ· ὁ Θεὸς μὲ ἔκαμε αὐθέντην καὶ κυβερνήτην ὅλης τῆς χώρας τῆς Αἰγύπτου· ἔλα λοιπὸν κοντά μου χωρὶς καθυστέρησιν καὶ μὴ μείνῃς εἰς τὴν Χαναάν, ¹⁰ Ἔλα νὰ ἐγκατασταθῇς ἐδῶ καὶ νὰ κατοικήσῃς εἰς τὴν περιοχὴν Γεσὲμ τῆς Ἀραβίας· ἔτσι θὰ εἶσαι κοντά μου σὺ καὶ τὰ παιδιά σου καὶ τὰ ἐγγόνια σου, τὰ πρόβατά σου καὶ τὰ βόδια σου καὶ ὅλα, ὅσα ἔχεις. ¹¹ Καὶ ἑγὼ θὰ σὲ διαθρέψω καὶ θὰ σὲ συντηρήσω ἐκεῖ εἰς τὴν Γεσέμ, διότι ἡ πεῖνα θὰ διαρκέσῃ ἀκόμη ἄλλα πέντε χρόνια· Ἔλα λοιπὸν διὰ νὰ μὴ ἐξολοθρευθῇς ἀπὸ τὴν πεῖναν σὺ καὶ τὰ παιδιά σου καὶ ὅλα τὰ ζῶα σου». ¹² Ὁ Ἰωσὴφ συνέχισε καὶ εἶπεν ἀκόμη πρὸς τοὺς ἀδελφούς του: «Νά· τὰ μάτια σας καὶ τὰ μάτια του ἀδελφοῦ μου (ἀπὸ τὴν ἰδίαν μητέρα μὲ ἐμὲ) τοῦ Βενιαμὶν βλέπουν, ὅτι δὲν σᾶς ὁμιλεῖ κανένας ἄλλος, παρὰ τὸ ἰδικόν μου στόμα εἶναι αὐτό, ποὺ λαλεῖ πρὸς σᾶς. ¹³ Ἀπαγγείλατε λοιπὸν εἰς τὸν πατέρα μου ὅλην τὴν δύναμιν, τὴν ἐξουσίαν, τὴν λάμψιν καὶ τὸ μεγαλεῖον, ποὺ ἔχω εἰς τὴν Αἴγυπτον, καὶ διηγηθῆτε εἰς αὐτὸν ὅλα, ὅσα εἴδατε· καὶ βιασθῆτε νὰ μεταβῆτε εἰς τὴν Χαναὰν καὶ νὰ μοῦ τὸν φέρετε γρήγορα ἐδῶ εἰς τὴν Αἰγυπτον·». ¹⁴ Καὶ ὁ Ἰωσήφ, ἀφοῦ εἶπεν αὐτὰ καὶ τοὺς ἐπαρηγόρησεν, ἔπεσεν εἰς τὸν τράχηλον τοῦ ἀδελφοῦ του Βενιαμίν, τὸν ἐναγκαλίσθηκε καὶ ἔκλαυσε ἀπὸ συγκίνησιν καὶ ἀγάπην. Καὶ ὁ Βενιαμὶν ἐπίσης ἔκλαυσε πεσμένος εἰς τὸν τράχηλον τοῦ ἀδελφοῦ του Ἰωσήφ. ¹⁵ Κατόπιν ὁ Ἰωσὴφ ἐναγκαλίσθηκε ὅλους τοὺς ἀδελφούς του καὶ τοὺς κατεφίλησέ με δάκρυα καὶ πολλὴν συγκίνησιν. Καὶ οἱ ἀδελφοί του ὕστερα ἀπὸ τὰ τόσα, τὰ ὁποῖα εἶπεν εἰς αὐτούς, μετὰ τὰ δάκρυα καὶ τὴν ὁδηγίαν, ποὺ τοὺς ἔδωκε, μόλις ἠμπόρεσαν νὰ πάρουν θάρρος καὶ νὰ ὁμιλήσουν ἐλεύθερα καὶ μὲ οἰκειότητα εἰς τὸν Ἰωσήφ. ¹⁶ Καὶ ἀπὸ στόματος εἰς στόμα διεδόθη ἡ εἴδησις εἰς τὸ ἀνάκτορον τοῦ Φαραώ: «Ἔφθασαν ἐδῶ οἰ ἀδελφοὶ τοῦ Ἰωσήφ». Εἰς τὸ ἄκουσμα τῆς εἰδήσεως αὐτῆς ἐχάρη ὁ Φαραὼ καὶ ὅλοι οἱ αὐλικοί του.



²³ Ὁ θρασὺς καὶ αὐθάδης καὶ ὑπερήφανος ἀποκαλεῖται λυμεών, ἐπειδὴ σὰν ἀρρώστια μολυσματικὴ καὶ μεταδοτικὴ φθείρει καὶ καταστρέφει ἐκεῖνος δὲ ποὺ μνησικακεῖ, εἶναι παράνομος, διότι τὸ μῖσος καὶ ἡ μνησικακία του τὸν σπρώχνουν πάντοτε εἰς τὸ νὰ παραβαίνῃ τὸν ὕψιστον νόμον τῆς ἀγάπης. ²⁴ Ἐπιθυμίαι πολλαὶ καὶ κακαὶ σκοτώνουν κυριολεκτικῶς τὸν ὀκνηρόν, διότι τὰ χέρια του δὲν θέλουν νὰ κάμουν τίποτε. ²⁵ Ὁ ἀσεβὴς ἐπιθυμεῖ ὅλην τὴν ἡμέραν ἐπιθυμίας ἁμαρτωλὰς καὶ βλαβεράς, ἐνῷ ὁ δίκαιος ἐλεεῖ καὶ εὐσπλαγχνίζεται χωρὶς νὰ τσιγγουνεύεται. ²⁶ Αἱ θυσίαι τῶν ἀσεβῶν εἶναι μισηταὶ καὶ ἀπεχθεῖς εἰς τὸν Θεόν, διότι τὰς προσφέρουν ὄχι σύμφωνα μὲ τὸν θεῖον νόμον, ἀλλὰ τὰς προσφέρουν εἴτε ἐξ ἀδικίων εἴτε καθ’ ὂν χρόνον οἱ ἴδιοι εἶναι ἀκάθαρτοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. ²⁷ Ὁ ψευδομάρτυς θὰ θανατωθῇ, ἐνῷ ὅποιος ὑπακούει εἰς τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, θὰ καταθέσῃ εἰς τὸ δικαστήριον μὲ πολλὴν προσοχὴν καὶ προφύλαξιν. ²⁸ Ὁ ἀσεβὴς ἄνθρωπος παρουσιάζεται ἀναίσχυντος καὶ ἀδιάντροπος εἰς τὸ πρόσωπον, ἐνῷ ὁ ἐνάρετος καὶ εὐθὺς ἔχει συναίσθησιν τοῦ τί πράττει, καὶ δι' αὐτό, ὅταν ἐκ συναρπαγῆς παρεκτραπῇ εἰς τι, ἐντρέπεται καὶ κοκκινίζει. ²⁹ Δὲν ὑπάρχει φρονιμάδα, δὲν ὑπάρχει ἀνδρεία, δὲν ὑπάρχει φωτισμένη καὶ ἱκανὴ ἀπόφασις, διὰ νὰ σωφρονίσῃ τὸν ἀσεβῆ. ³⁰ Τὸ ἱππικὸν προετοιμάζεται ἐν καιρῷ εἰρήνης διὰ τὴν περίοδον τοῦ πολέμου, ἢ πραγματικὴ ὅμως βοήθεια, ποὺ θὰ ἐξασφαλίσῃ καὶ τότε τὴν νίκην, θὰ ἔλθῃ ἀπὸ τὸν Κύριον.



¹ Εἶναι προτιμότερον τὸ καλὸν ὄνομα, παρὰ ὁ πολὺς πλοῦτος. Παραπάνω δὲ ἀπὸ τὰ ἀργυρᾶ καὶ χρυσᾶ νομίσματα εἶναι ἡ καλὴ φήμη καὶ ἡ καλὴ ὑπόληψις. ² Ὁ πλούσιος καὶ ὁ πτωχὸς συναντῶνται, διότι ὁ ἕνας δὲν ἠμπορεῖ νὰ κάμῃ χωρὶς τὸν ἄλλον· ὁ ἕνας εἶναι ἀπαραίτητον συμπλήρωμα τοῦ ἄλλου. Καὶ τοὺς δύο δὲ ἐδημιούργησεν ὁ Θεός. ³ Ὁ ἔξυπνος ἄνθρωπος, ὅταν βλέπῃ τὸν πονηρὸν νὰ τιμωρῆται, παιδαγωγεῖται σπουδαίως καὶ ἰσχυρῶς, οἱ ἄφρονες ὅμως, ἐπειδὴ προσέβλεψαν μὲ ἀδιαφορίαν πρὸς τὴν παιδαγωγίαν αὐτήν, ἐβλάβησαν, διότι δὲν ἐχρησιμοποίησαν τὸ πάθημα τῶν ἄλλων ὡς μάθημα ίδικόν των. ⁴ Ἀπόγονοι καὶ καρποὶ τῆς σοφίας εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, ὁ πλοῦτος, ἡ δόξα, ἡ μακροζωΐα καὶ ἡ μετὰ θάνατον εὐτυχὴς ζωή.

¹ Φωναξε με όλην σου την δύναμιν, μη λυπηθής την φωνήν σου· ύψωσε και δυνάμωσε την φωνήν σου σαν μεγαλόφωνον σάλπιγγα και, ειπέ καθαρά στον λαόν μου τα αμαρτήματά των και στους απογόνους του Ιακώβ τας παρανομίας των. ² Αυτοί κάθε ημέραν ζητούν να με εύρουν. Επιθυμούν να μάθουν τας εντολάς μου. Σαν λαός, ο οποίος έχει τάχα τηρήσει δικαιοσύνην εις την ζωήν του, και δεν έχει εγκαταλείψει ποτέ τας εντολάς του Θεού, ζητούν τώρα από εμέ δίκαιον κρίσιν εναντίον των εχθρών των. Θέλουν να πλησιάσουν τον Θεόν εν τη επιθυμία να εύρουν προστασίαν ³ και λέγουν· Διατί, όαν ενηστεύσαμεν, δεν επρόσεξες την νηστείαν μας; Εταπεινώσαμεν εν μετανοία τας ψυχάς μας και συ δεν ηθέλησες να λάβης γνώσιν. Δεν θα σας επροσεξα, όταν επράττετε αυτά, λέγει ο Κυριος, διότι και κατά τας ημέρας των νηστειών σας επραγματοποιούσατε τα ιδικά σας εγωϊστικά θελήματα. Κατεπιέζατε δε και ετραυματίζατε όλους εκείνους, που ήσαν υποχείριοί σας. ⁴ Εάν, καθ' ον χρόνον νηστεύετε, εκτρέπεσθε εις φιλονεικίας και εις μάχας, και με τους γρόνθους σας κτυπάτε και ταπεινώνετε τον άσημον και ανισχυρον, είναι ματαία και ανωφελής η νηστεία σας. Προς τι λοιπόν να νηστεύετε, όπως νηστεύετε σήμερον, δια να ακουσθή η έντονος κραυγή σας από εμέ; ⁵ Εγώ δεν εξέλεξα και δεν ενέκρινα αυτού του είδους την νηστείαν. Δεν μου είναι ευάρεστος η ημέρα, κατά την οποίαν ο άνθρωπος με μίαν τέτοιαν νηστείαν ταπεινώνει τον εαυτόν του. Ούτε, εάν από την πολλήν νηστείαν κάμψης τον τράχηλόν σου, ωσάν τον κρίκον, και στρώσης να κοιμηθής επάνω εις στάκτην, ούτε αυτήν την κακουχίαν σας δεν ημπορείτε να την χαρακτηρίσετε ως νηστείαν δεκτήν από εμέ. ⁶ Δεν εξέλεξα και δεν ώρισα εγώ τέτοιαν νηστείαν, λέγει ο Κυριος, αλλά λύε κάθε δεσμόν και σύνδεσμον με την αδικίαν. Ακύρωσε και σχίσε τας διεστραμμένας συμφωνίας, τας οποίας συ δια βίας και εξαναγκασμού έχεις συνάψει με τους άλλους.Στείλε ελευθέρους τους συντετριμμένους από τον πόνον και την συμφοράν, και κάθε συμβόλαιον αδίκου συναλλαγής σχίσε το. ⁷ Κοβε το ψωμί σου και μοιράσου το με τον πτωχόν. Βαλε αστέγους στον οίκόν σου, εάν ίδης γυμνόν ένδυσέ τον. Και απέναντι των οικείων σου μη δείξης αδιαφορίαν και καταφρόνησιν. ⁸ Εάν τηρήσης αυτά, τότε θα αναλάμψη σαν της αυγής χαρούμενον το φως της ειρήνης και της χαράς σου. Ταχέως θα ανατείλη η θεραπεία των πληγών σου και θα άποκα-τασταθή η υγεία σου. Εμπροσθέν σου θα προπορεύεται η αρετή σου, η δε δόξα του Θεού θα σε περιβάλλη πάντοτε. ⁹ Τοτε, δια της ειλικρινούς προσευχής θα φωνάξης προς τον Θεόν, και ο Θεός θα σε ακούση. Καθ' ην στιγμήν ακόμη συ θα προσεύχεσαι προς αυτόν, εκείνος θα σου απαντήση· Ιδού εγώ είμαι παρών, ευρίσκομαι κοντά σου. Και ταύτα, εάν αφαίρεσης και σταματήσης κάθε άδικον καταπίεσιν, κάθε εμπαικτικην και απειλητικήν χειρονομίαν, κάθε λόγον γογγυσμού. ¹⁰ Εάν δώσης με όλην σου την καρδιά ψωμί στον πεινασμένον, εάν χορτάσης μίαν ψυχήν, η οποία ευρίσκεται εις κατάστασιν ταιτεινώσεως και πόνου. Τοτε, μέσα στο σκοτάδι της θλίψεώς σου θα ανατείλη το φως της χαράς και της ειρήνης σου. Και το σκοτάδι της πλάνης και της αθλιότητός σου θα μεταβληθή και θα λάμψη σαν το φως της μεσημβρίας. ¹¹ Τοτε ο Θεός θα είναι πάντοτε μαζή σου. Θα χόρτασης, όπως επιθυμεί η ψυχή σου, και αυτά τα οστά σου θα ευφρανθούν και θα γίνουν ισχυρότερα, θα είσαί κήπος θαλλερός γεμάτος μεθυστικά άνθη, σαν πηγή από την οποίαν ποτέ δεν λείπει το νερό. Και τα οστά σου σαν δροσερό χορτάρι θα αναπτυχθούν, θα είναι ισχυρά και χονδρά και θα κληρονομήσης γενεάς γενεών.



²⁵ Ηλθε πράγματι ο Ιωσήφ εις την οικίαν του και εκείνοι του προσέφεραν τα δώρα, τα οποία εκρατούσαν εις τα χέρια των, και τον επροσκύνησαν κύψαντες το πρόσωπόν των μέχρις εδάφους. ²⁶ Ο Ιωσήφ τους ηρώτησε με καλωσύνην· “πως έχετε;” Και κατόπιν προσέθεσεν· “υγιαίνει ο γέρων πατέρας σας, δια τον οποίον την πρώτην φοράν μου εκάματε λόγον; Ζη ακόμη;” ²⁷ Εκείνοι του απήντησαν· “ο δούλος σου, ο πατέρας μας, υγιαίνει, ζη ακόμη”. Είπε δε ο Ιωσήφ· “ας είναι ευλογημένος ο άνθρωπος εκείνος ενώπιον του Θεού”. Και κύψαντες μέχρις εδάφους τον προσεκύνησαν. ²⁸ Εσήκωσε τα βλέμματά του ο Ιωσήφ, είδε τον ομομήτριον αδελφόν του, τον Βενιαμίν, και ηρώτησε τους αδελφούς· “αυτός είναι ο νεώτερος αδελφός σας, τον οποίον είπατε ότι θα οδηγήσετε προς εμέ;” Και στραφείς προς τον Βενιαμίν του είπε· “ο Θεός να σε ελεήση, τέκνον μου”. ²⁹ Συνεκινήθη βαθύτατα ο Ιωσήφ, ανεστράφησαν τα σπλάγχνα αυτού, όταν είδε τον αδελφόν του τον Βενιαμίν, και εζήτει να εύρη ιδιαίτερον τινά απόκρυφον τόπον, δια να κλαύση. Εισήλθε πράγματι στο εσωτερικόν δωμάτιόν του και εκεί ανελύθη εις δάκρυα. ³⁰ Μετ' ολίγον ένιψε το πρόσωπόν του, συνεκράτησε την συγκίνησίν του, εξήλθεν από το δωμάτιον και είπεν στους ανθρώπους του· “παραθέσατε το φαγητόν”.



¹ Κατασυνεκινήθη ο Ιωσήφ, δεν ηδυνατο πλέον να κυριαρχήση επί του εαυτού του ενώπιον όλων των ακολούθων του, που ήσαν παρόντες, και είπεν· “απομακρύνατε όλους τους Αιγυπτίους απ' εμπρός μου”. Και έτσι κανείς από τους Αιγυπτίους δεν ήτο παρών, όταν ο Ιωσήφ απεκαλύφθη στους αδελφούς του. ² Ο Ιωσήφ αφήκε μεγάλην φωνήν μετά κλαυθμού. Ηκουσαν δε τούτο οι Αιγύπτιοι, έγινε δε γνωστόν και στον οίκον του Φαραώ. ³ Είπε δε ο Ιωσήφ προς τους αδελφούς του (εις την γλώσσαν των πλέον) “εγώ είμαι ο Ιωσήφ ! Ζη ακόμη ο πατήρ μου;” Οι αδελφοί έμειναν άναυδοι. Δεν ημπορούσαν να απαντήσουν ούτε λέξιν διότι συνεταράχθησαν, τα έχασαν. ⁴ Είπε προς τους αδελφούς του ο Ιωσήφ· “πλησιάσατέ με”. Εκείνοι τον επλησίασαν και ο Ιωσήφ τους είπεν· “εγώ είμαι ο Ιωσήφ, ο αδελφός σας, τον οποίον σεις επωλήσατε δια την Αίγυπτον. ⁵ Ομως, μη λυπείσθε τώρα. Και το ότι, με επωλήσατε ως δούλον, ώστε να έλθω εδώ εις την Αίγυπτον, ας μη σας φανή πικρόν και οδυνηρόν διότι ο Θεός με έστειλεν εδώ ενωρίτερον από σας, δια να σώσω και την ιδικήν σας ζωήν. ⁶ Το έτος τούτο είναι το δεύτερον έτος του λιμού εις την γην. Θα ακολουθήσουν και άλλα πέντε ακόμη, κατά τα οποία ούτε όργωμα θα γίνεται εις την γην ούτε θερισμός θα υπάρχη, διότι οι αγροί θα μενούν άκαρποι. ⁷ Ο Θεός με έστειλεν εδώ ενωρίτερα από σας, δια να διατηρήσω σας εν τη ζωή εις την γην αυτήν και να σας διαθρέψω κατά το διάστημα της μεγάλης αυτής ανάγκης σας. ⁸ Λοιπόν, δεν με απεστείλατε σεις εδώ, αλλά ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος και με ανέδειξε πατέρα του Φαραώ και κύριον όλου του οίκου του και άρχοντα όλης της Αιγύπτου. ⁹ Σπεύσατε λοιπόν, πηγαίνετε προς τον πατέρα μου και ειπέτε του· Αυτά λέγει το παιδί σου ο Ιωσήφ· Ο Θεός με κατέστησεν άρχοντα όλης της Αιγύπτου. Ελα λοιπόν προς εμέ και μη μείνης άλλο εις την Χαναάν. ¹⁰ Θα κατοικήσης εις την χώραν Γεσέμ της Αραβίας και θα είσαι κοντά μου συ και οι υιοί σου και τα παιδιά των υιών σου, τα πρόβατά σου και τα βόδια σου και όσα άλλα έχεις. ¹¹ Εγώ θα σε διαθρέψω εκεί· πέντε έτη θα κρατήση ακόμη ο λιμός. Ελα, δια να μην εξαφανισθήτε από την πείναν συ και τα παιδιά σου και όλα τα ζώα σου. ¹² Ιδού, οι οφθαλμοί σας και οι οφθαλμοί του ομομητρίου αδελφού μου, του Βενιαμίν, βλέπουν ότι το ιδικόν μου το στόμα είναι που ομιλεί προς σας. ¹³ Αναγγείλατε λοιπόν προς τον πατέρα μου όλα τα μεγαλεία μου, που έχω εις την Αίγυπτον και όσα είδατε. Λοιπόν μη βραδύνετε σπεύσατε και οδηγήσατε εδώ τον πατέρα μου”. ¹⁴ Επεσε κατόπιν με ορμήν στον τράχηλον του αδελφού του του Βενιαμίν, έκλαυσεν επάνω του, όπως επίσης και ο Βενιαμίν έκλαυσε σφικταγκαλιασμένος στον τράχηλον του αδελφού του του Ιωσήφ. ¹⁵ Κατεφίλησε κατόπιν ο Ιωσήφ όλους τους αδελφούς του και έκλαυσεν εναγκαλιζόμενος αυτούς. Επειτα δε από όλα αυτά τα συγκλονιστικά γεγονότα ανεθάρησαν και ωμίλησαν προς αυτόν οι αδελφοί του. ¹⁶ Εκαμε κρότον το γεγονός και διεδόθη αμέσως στον οίκον του Φαραώ, ότι ήλθαν οι αδελφοί του Ιωσήφ. Ο Φαραώ και το περιβάιλλον του εχάρησαν δι' αυτό.



²³ Εκείνος, που προσέχει το στόμα του και την γλώσσαν του, προφυλάσσει την ψυχήν του από πολλάς θλίψεις και στενοχωρίας. ²⁴ Ο θρασύς και ο αυθάδης, ο αλαζονικός και επηρμένος, παρομοιάζεται και καλείται μολυσματική καταστρεπτική επιδημία, πανούκλα. Εκείνος δέ που μνησικακεί, είναι παράνομος, διότι καταπατεί τον νόμον της αγάπης. ²⁵ Αι πολλαί επιθυμίαι, τα φαντασιώδη σχέδια, εξοντώνουν τον οκνηρόν, διότι τα χέρια του δεν προθυμοποιούνται να κάμουν κάτι, ώστε να επαρκέση αυτός εις τας ανάγκας του. ²⁶ Ο ασεβής κυριαρχείται όλην την ημέραν από κακάς ιδιοτελείς επιθυμίας, ενώ ο δίκαιος ελεεί και ευσπλαγχνίζετσι και προσφέρει πλουσίαν την βοήθειάν του. ²⁷ Αι θυσίαι των ασεβών είναι αποκρουστικαί και μισηταί ενώπιον του Κυρίου, διότι προσφέρονται και προέρχονται από αδικίας και από καρδίας παρανόμους. ²⁸ Ο ψευδομάρτυς βαδίζει προς την καταστροφήν και τον όλεθρον. Ο μάρτυς όμως, ο οποίος υπακούει στον νόμον του Θεού και τηρεί αυτόν, θα λαλήση την αλήθειαν. ²⁹ Ο ασεβής άνθρωπος με αναιδές πρόσωπον υφίσταται ελέγχους και παρατηρήσεις, ο δε ειλικρινής και ενάρετος είναι συνετός εις την συμπεριφοράν του. ³⁰ Δεν υπάρχει σοφία, δεν υπάρχει ανδρεία, δεν υπάρχει συνετή και φωτισμένη σκέψις και αποφασις εις άνθρωπον ασεβή. ³¹ Δι' ημέραν πολέμου ετοιμάζεται το ιππικόν. Από τον Κυριον όμως θα σταλή η βοήθεια δια την κατόρθωσιν της νίκης.



¹ Προτιμότερον είναι το καλόν όνομα, η καλή υπόληψις, από τον πολύν πλούτον. Ανωτέρα δε από το αργύριον και τους άλλους θησαυρούς είναι η αγαθή και ευμενής διάθεσις της καρδίας. ² Πλούσιοι και πτωχοί υπάρχουν και ζουν πάντοτε κοντά ο ένάς με τον άλλον. Και τους δύο ο Κυριος τους έκαμε. ³ Ο συνετός άνθρωπος, όταν βλέπη τον κακόν να τιμωρήται και μάλιστα αυστηρώς, παιδαγωγείται ο ίδιος και συνετίζεται περισσότερον. Οι δε άφρονες, αντιπαρερχόμενοι με αδιαφορίαν κάτι τέτοια γεγονότα, βλάπτονται οι ίδιοι. ⁴ Καρπός της αληθινής σοφίας είναι ο φόβος του Κυρίου. Είναι επί πλέον ο πλούτος, η δόξα και η ζωη.