❌
Δευτέρα, 27 Μαρτίου 2023

Αγία Ματρώνα η εν Θεσσαλονίκη, Άγιοι Φιλητός ο Συγκλητικός, Λυδία σύζυγος αυτού, Θεοπρέπιος και Μακεδόνας τα τέκνα αυτών, Αμφιλόχιος ο Δούκας και Κρονίδης ο κομενταρήσιος οι Μάρτυρες
Ματρώνης τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ (γ ́- δ ́ αἰ.). Φιλητοῦ καὶ Λυδίας μαρτύρων, Παύλου ἐπισκόπου Κορίνθου (†950).
Αγ. Ανάγνωσμα


ΗΣΑΪΑΣ ΛΖ´ 33 - 38


33 διὰ τοῦτο οὕτω λέγει Κύριος ἐπὶ βασιλέα ᾿Ασσυρίων· οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς τὴν πόλιν ταύτην οὐδὲ μὴ βάλῃ ἐπὶ αὐτὴν βέλος οὐδὲ μὴ ἐπιβάλῃ ἐπ᾿ αὐτὴν θυρεόν, οὐδὲ μὴ κυκλώσῃ ἐπ᾿ αὐτὴν χάρακα, 34 ἀλλὰ τῇ ὁδῷ ᾗ ἦλθεν, ἐν αὐτῇ ἀποστραφήσεται καὶ εἰς τὴν πόλιν ταύτην οὐ μὴ εἰσέλθῃ. τάδε λέγει Κύριος· 35 ὑπερασπιῶ ὑπὲρ τῆς πόλεως ταύτης τοῦ σῶσαι αὐτὴν δι᾿ ἐμὲ καὶ διὰ Δαυὶδ τὸν παῖδά μου. 36 Καὶ ἐξῆλθεν ἄγγελος Κυρίου καὶ ἀνεῖλεν ἐκ τῆς παρεμβολῆς τῶν ᾿Ασσυρίων ἑκατὸν ὀγδοηκονταπέντε χιλιάδας, καὶ ἀναστάντες τὸ πρωΐ εὗρον πάντα τὰ σώματα νεκρά. 37 καὶ ἀπῆλθεν ἀποστραφεὶς Σενναχηρεὶμ βασιλεὺς ᾿Ασσυρίων, καὶ ᾤκησεν ἐν Νινευῇ. 38 καὶ ἐν τῷ αὐτὸν προσκυνεῖν ἐν τῷ οἴκῳ Νασαρὰχ τὸν πάτραρχον αὐτοῦ, ᾿Αδραμέλεχ καὶ Σαρασὰρ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ἐπάταξαν αὐτὸν μαχαίραις, αὐτοὶ δὲ διεσώθησαν εἰς ᾿Αρμενίαν· καὶ ἐβασίλευσεν ᾿Ασορδὰν ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἀντ᾿ αὐτοῦ.

ΗΣΑΪΑΣ ΛΗ´ 1 - 6


1 ΕΓΕΝΕΤΟ δὲ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐμαλακίσθη ᾿Εζεκίας ἕως θανάτου· καὶ ἦλθε πρὸς αὐτὸν ῾Ησαΐας υἱὸς ᾿Αμὼς ὁ προφήτης καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· τάδε λέγει Κύριος· τάξαι περὶ τοῦ οἴκου σου, ἀποθνήσκεις γὰρ σὺ καὶ οὐ ζήσῃ. 2 καὶ ἀπέστρεψεν ᾿Εζεκίας τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πρὸς τὸν τοῖχον καὶ προσηύξατο πρὸς Κύριον 3 λέγων· μνήσθητι, Κύριε, ὡς ἐπορεύθην ἐνώπιόν σου μετὰ ἀληθείας, ἐν καρδίᾳ ἀληθινῇ, καὶ τὰ ἀρεστά ἐνώπιόν σου ἐποίησα· καὶ ἔκλαυσεν ᾿Εζεκίας κλαυθμῷ μεγάλῳ. 4 καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρὸς ῾Ησαΐαν λέγων· 5 πορεύθητι καὶ εἰπὸν ᾿Εζεκίᾳ· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς Δαυὶδ τοῦ πατρός σου· ἤκουσα τῆς προσευχῆς σου καὶ εἶδον τὰ δάκρυά σου. ἰδοὺ προστίθημι πρὸς τὸν χρόνον σου δεκαπέντε ἔτη· 6 καὶ ἐκ χειρὸς βασιλέως ᾿Ασσυρίων ρύσομαί σε καὶ τὴν πόλιν ταύτην καὶ ὑπερασπιῶ ὑπὲρ τῆς πόλεως ταύτης.

ΓΕΝΕΣΙΣ ΙΓ´ 12 - 18


12 ῞Αβραμ δὲ κατῴκησεν ἐν γῇ Χαναάν, Λὼτ δὲ κατῴκησεν ἐν πόλει τῶν περιχώρων καὶ ἐσκήνωσεν ἐν Σοδόμοις· 13 οἱ δὲ ἄνθρωποι οἱ ἐν Σοδόμοις πονηροὶ καὶ ἁμαρτωλοὶ ἐναντίον τοῦ Θεοῦ σφόδρα. 14 ῾Ο δὲ Θεὸς εἶπε τῷ ῞Αβραμ μετὰ τὸ διαχωρισθῆναι τὸν Λὼτ ἀπ᾿ αὐτοῦ· ἀνάβλεψον τοῖς ὀφθαλμοῖς σου καὶ ἴδε ἀπὸ τοῦ τόπου, οὗ νῦν σύ εἶ, πρὸς βορρᾶν καὶ λίβα καὶ ἀνατολὰς καὶ θάλασσαν· 15 ὅτι πᾶσαν τὴν γῆν, ἣν σὺ ὁρᾷς, σοὶ δώσω αὐτὴν καὶ τῷ σπέρματί σου ἕως αἰῶνος. 16 καὶ ποιήσω τὸ σπέρμα σου ὡς τὴν ἄμμον τῆς γῆς· εἰ δύναταί τις ἐξαριθμῆσαι τὴν ἄμμον τῆς γῆς, καὶ τὸ σπέρμα σου ἐξαριθμηθήσεται. 17 ἀναστὰς διόδευσον τὴν γῆν εἴς τε τὸ μῆκος αὐτῆς καὶ εἰς τὸ πλάτος, ὅτι σοὶ δώσω αὐτὴν καὶ τῷ σπέρματί σου εἰς τὸν αἰῶνα. 18 καὶ ἀποσκηνώσας ῞Αβραμ, ἐλθὼν κατῴκησε παρὰ τὴν δρῦν τὴν Μαμβρῆ, ἣ ἦν ἐν Χεβρώμ, καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ θυσιαστήριον τῷ Κυρίῳ.

ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ ΙΔ´ 27 - 35


27 πρόσταγμα Κυρίου πηγὴ ζωῆς, ποιεῖ δὲ ἐκκλίνειν ἐκ παγίδος θανάτου. 28 ἐν πολλῷ ἔθνει δόξα βασιλέως, ἐν δὲ ἐκλείψει λαοῦ συντριβὴ δυνάστου. 29 μακρόθυμος ἀνὴρ πολὺς ἐν φρονήσει, ὁ δὲ ὀλιγόψυχος ἰσχυρῶς ἄφρων. 30 πραΰθυμος ἀνὴρ καρδίας ἰατρός, σὴς δὲ ὀστέων καρδία αἰσθητική. 31 ὁ συκοφαντῶν πένητα παροξύνει τὸν ποιήσαντα αὐτόν, ὁ δὲ τιμῶν αὐτὸν ἐλεεῖ πτωχόν. 32 ἐν κακίᾳ αὐτοῦ ἀπωσθήσεται ἀσεβής, ὁ δὲ πεποιθὼς τῇ ἑαυτοῦ ὁσιότητι δίκαιος. 33 ἐν καρδίᾳ ἀγαθῇ ἀνδρὸς ἀναπαύσεται σοφίᾳ, ἐν δὲ καρδίᾳ ἀφρόνων οὐ διαγινώσκεται. 34 δικαιοσύνη ὑψοῖ ἔθνος, ἐλασσονοῦσι δὲ φυλὰς ἁμαρτίαι. 35 δεκτὸς βασιλεῖ ὑπηρέτης νοήμων, τῇ δὲ ἑαυτοῦ εὐστροφίᾳ ἀφαιρεῖται ἀτιμίαν.

ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ ΙΕ´ 1 - 4


1 ΟΡΓΗ ἀπόλλυσι καὶ φρονίμους, ἀπόκρισις δὲ ὑποπίπτουσα ἀποστρέφει θυμόν, λόγος δὲ λυπηρὸς ἐγείρει ὀργάς. 2 γλῶσσα σοφῶν καλὰ ἐπίσταται, στόμα δὲ ἀφρόνων ἀναγγέλλει κακά. 3 ἐν παντὶ τόπῳ ὀφθαλμοὶ Κυρίου, σκοπεύουσι κακούς τε καὶ ἀγαθούς. 4 ἴασις γλώσσης δένδρον ζωῆς, ὁ δὲ συντηρῶν αὐτὴν πλησθήσεται πνεύματος,

ΗΣΑΪΑΣ ΛΖ´ 33 - 38


33 Ἐπειδὴ δὲ μετὰ ζήλου θὰ ὑπερασπίσῃ τὴν Ἱερουσαλήμ, διὰ τοῦτο οὕτω λέγει ὁ Κύριος ἐν σχέσει πρὸς τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων: Κατ’ οὐδένα λόγον θὰ εἰσέλθῃ οὗτος εἰς τὴν πόλιν αὐτήν, οὔτε θὰ ρίψῃ κατ’ αὐτῆς βέλος, οὔτε θὰ προτάξῃ κατ’ αὐτῆς ἀσπίδα, οὔτε θὰ κατασκευάσῃ τριγύρω της τάφρον ὠχυρωμένην· 34 ἀλλὰ διὰ τοῦ δρόμου, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἦλθε, δι' αὐτοῦ θὰ γυρίσῃ πάλιν· καὶ εἰς τὴν πόλιν αὐτὴν κατ' οὐδένα λόγον θὰ εἰσέλθῃ.Αὐτὰ λέγει οὐχὶ ἄνθρωπός τις, ἀλλ’ ὁ ἀψευδὴς καὶ παντοδύναμος Κύριος: 35 Θὰ ὑπερασπίσω τὴν πόλιν ταύτην, διὰ νὰ σώσω αὐτὴν διὰ τὴν ἀγαθότητα καὶ φιλανθρωπίαν μου καὶ πρὸς χάριν τοῦ δούλου μου Δαβίδ. 36 Καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ Θεοῦ ἄγγελος Κυρίου καὶ ἐφόνευσεν ἐκ τοῦ στρατοπέδου τῶν Ἀσσυρίων ἑκατὸν ὀγδοήκοντα πέντε χιλιάδας ἀνδρῶν.Καὶ ὅταν ἐσηκώθησαν τὸ πρωΐ, εὗρον ὅλα τὰ σώματα τῶν στρατιωτῶν αὐτῶν νεκρά. 37 Καὶ ἔφυγεν ἐπιστρέψας ὀπίσω ὁ Σενναχηρείμ, ὁ βασιλεὺς τῶν Ἀσσυρίων, καὶ κατῴκησεν εἰς τὴν Νινευῆ 38 Καὶ ὅταν αὐτὸς προσεκύνει εἰς τὸν ναὸν τοῦ Νασαράχ, τοῦ προστάτου τοῦ πατρικοῦ του οἴκου, οἱ υἱοὶ τοῦ Ἀδραμελὲχ καὶ Σαρασὰρ τὸν ἐφόνευσαν μὲ μαχαίρας, αὐτοὶ δὲ διεσώθησαν εἰς τὴν Ἀρμενίαν.Καὶ ἐβασίλευσεν ἀντ’ αὐτοῦ ὁ υἱός του Ἀσορδάν.

ΗΣΑΪΑΣ ΛΗ´ 1 - 6


1 Συνέβη δὲ κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον τοῦτο· ἠσθένησεν ὁ Ἐζεκίας μέχρι θανάτου καὶ ἦλθε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἡσαΐας, ὁ υἱὸς τοῦ Ἀμώς, ὁ Προφήτης, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος.Κανόνισε τὰ του οἴκου σου σύμφωνα μὲ τὴν τελευταίαν θέλησίν σου, διότι ἀποθνήσκεις σὺ καὶ δὲν θὰ ζήσῃς. 2 Καὶ ἐγύρισεν ὁ Ἐζεκίας τὸ πρόσωπόν του πρὸς τὸν τοῖχον τοῦ δωματίου, καθὼς κατέκειτο ἐπὶ τῆς κλίνης, καὶ προσηυχήθη πρὸς τὸν Κύριον 3 λέγων: Ἐνθυμήσου, Κύριε, πῶς ἐπολιτεύθην καὶ συμπεριεφέρθην ἐνώπιόν Σου πιστῶς καὶ ἀφωσιωμένως, ἐλεύθερος ἀπὸ τὸ ψεῦδος τῶν εἰδώλων, μὲ καρδίαν εἰλικρινῆ, καὶ ἐποίησα τὰ ἀρεστὰ εἰς Σέ.Καὶ ἔκλαυσεν ὁ Ἐζεκίας μὲ κλαυθμὸν μεγάλον. 4 Καὶ ἔγινε λόγος Κυρίου πρὸς τὸν Ἡσαΐαν λέγων: 5 Πήγαινε καὶ εἰπὲ εἰς τὸν Ἐζεκίαν, Αὐτὰ λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ Δαβὶδ τοῦ προπάτορός σου: Ἤκουσα τὴν προσευχήν σου καὶ εἶδον τὰ δάκρυά σου.Ἰδοὺ προσθέτω εἰς τὸν χρόνον τῆς ζωῆς σου δεκαπέντε ἔτη. 6 Καὶ ἀπὸ τὴν χεῖρα τοῦ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων θὰ σὲ γλυτώσω, καθὼς καὶ τὴν πόλιν ταύτην Ἱερουσαλήμ: Καὶ θὰ ὑπερασπίσω τὴν πόλιν αὐτήν.

ΓΕΝΕΣΙΣ ΙΓ´ 12 - 18


12 Καὶ ὁ Ἅβραμ ἔμεινε καὶ ἐγκατεστάθη εἰς τὴν χώραν Χαναάν, ὁ δὲ Λὼτ εἰς κάποιαν πόλιν πέραν τοῦ Ἰορδάνου καὶ ἔστησε τὴν σκηνήν του εἰς τὰ Σόδομα. 13 Οἱ δὲ κάτοικοι τῶν Σοδόμων ἦσαν πονηροί, κακοὶ καὶ ὑπερβολικὰ ἁμαρτωλοὶ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 14 Ὁ δὲ Θεὸς εἶπεν εἰς τὸν φιλειρηνικὸν καὶ πρᾶον Ἅβραμ, ἀφοῦ ἐχωρίσθη ἀπὸ αὐτὸν ὁ Λώτ, ὁ ἀνεψιός του, μὲ τὴν θέλησίν του· «σήκωσε τὸ βλέμμα σου καὶ κύτταξε ὅλον αὐτὸν τὸν τόπον, εἰς τὸν ὁποῖον τώρα εὑρίσκεσαι· κύτταξε πρὸς βορρᾶν καὶ πρὸς νότον καὶ πρὸς ἀνατολὰς καὶ πρὸς δυσμάς, ὅπου εἶναι ἡ Μεσόγειος θάλασσα· κύτταξε γύρω σου ὅσον ἠμπορεῖς μακρύτερα καὶ ὅσον παίρνει τὸ μάτι σου, 15 διότι ὅλην αὐτὴν τὴν γῆν, τὴν ὁποίαν βλέπεις, εἰς σὲ θὰ τὴν δώσω καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους σου ὡς κτῆμα αἰώνιον, ἰδικόν σας γιὰ πάντα». 16 Καὶ διὰ νὰ μὴ ὀλιγοπιστήσῃ ὁ Ἅβραμ εἰς τὴν θείαν ὑπόσχεσιν, ἐπειδὴ ἦταν γέροντας, ἡ δὲ γυναῖκα του στεῖρα, ὁ Θεὸς τοῦ ὑπόσχεται κάτι ἄλλο, ποὺ ὑπερβαίνει τὶς ἀνθρώπινες δυνατότητες· τοῦ εἶπε: «Θὰ πληθύνω τόσον πολὺ τοὺς ἀπογόνους σου, ὥστε θὰ αὐξηθοῦν καὶ θὰ γίνουν ἀναρίθμητοι ὡς ἡ ἄμμος τῆς γῆς· ἐὰν ἠμπορῇ κανεὶς νὰ μετρήσῃ τὴν ἄμμον τῆς γῆς, ἄλλο τόσον θὰ ἠμπορέσῃ νὰ μετρήσῃ καὶ τοὺς ἀπογόνους σου. 17 Σήκω ἐπάνω καὶ διάσχισε τὴν χώραν αὐτὴν καὶ περπάτησέ την, ὅπως γυρίζει κάθε ἀφέντης τὰ κτήματά του· περπάτησέ την κατὰ τὸ μῆκος καὶ κατὰ τὸ πλάτος της, ὥστε νὰ τὴν γνωρίσῃς καλά, διότι εἰς σὲ θὰ τὴν δώσω καὶ εἰς τοὺς ἀπογόνους σου ὡς κτῆμα αἰώνιον, ἰδικόν σας γιὰ πάντα». 18 Καὶ ὁ Ἅβραμ κατάπληκτος ἀπὸ τὴν θείαν ἀγαθότητα ὑπάκουσε πρόθυμα εἰς τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου· ἀφοῦ διέλυσε καὶ ἐσήκωσε τὴν σκηνήν, ποὺ εἶχε στήσει εἰς τὴν Βαιθήλ, ἦλθε καὶ ἑκατοίκησε κοντὰ εὶς τὴν βελανιδιὰν τὴν Μαμβρῆ, ἡ ὁποία ἦταν εἰς τὴν Χεβρών· καὶ εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον ἔκτισε θυσιαστήριον πρὸς τιμὴν τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ θυσιάζῃ εἰς Αὐτὸν καὶ νὰ Τὸν λατρεύῃ.

ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ ΙΔ´ 27 - 35


27 Αἱ ἐντολαὶ καὶ τὰ προστάγματα τοῦ Κυρίου εἶναι πηγὴ ἀληθινῆς ζωῆς, κάμνουν δὲ τὸν ἄνθρωπον νὰ βλέπῃ καὶ νὰ παραμερίζῃ ἀπὸ τὴν θανατηφόρον παγίδα τῆς ἁμαρτίας. 28 Εἰς τὸ πολὺ πλῆθος τῶν ὑπηκόων ἐνὸς ἔθνους ἔγκειται ἡ δόξα κάθε βασιλέως, ὅταν ὅμως ὀλιγοστεύη ὁ λαός, διότι οἱ θάνατοι ὑπερβαίνουν τὰς γεννήσεις, τότε ὁ δυνάστης αὐτός, λόγῳ ἐλλείψεως στρατοῦ, δὲν θὰ ἠμπορέσῃ νὰ ἀντισταθῇ εἰς τὸν ἐχθρὸν καὶ θὰ συντριβῇ. 29 Ὁ ὑπομονητικὸς ἄνθρωπος, ποὺ συγκροτεῖ τὸν θυμόν του, ἔχει πολλὴν φρόνησιν, ἐνῷ ὁ μικρόψυχος καὶ εὐερέθιστος εἶναι ὑπερβολικὰ ἀνόητος. 30 Ὁ πρᾶος καὶ ὑπομονητικὸς ἄνθρωπος γίνεται ἰατρὸς τῶν πόνων τῆς καρδίας τῶν ἄλλων, ἐνῷ ἡ ὑπερβολικὰ εὐαίσθητος καὶ εὔθικτος καρδία γίνεται σκουλήκι, τὸ ὁποῖον κατατρώγει τὰ κόκκαλα τοῦ ἀνθρώπου. 31 Ὅποιος μὲ συκοφαντίας καὶ ἀδικίας ἀποστερεῖ καὶ ἀπογυμνώνει τὸν πτωχὸν ἀπὸ τὰ ὀλίγα ποὺ ἔχει, ἐξοργίζει τὸν Θεόν, ποὺ ἔπλασε τὸν πτωχόν· ἐνῷ ἐκεῖνος ποὺ τιμᾷ, φοβεῖται καὶ σέβεται τὸν Θεόν, ἐλιεῖ τὸν πτωχόν. 32 Καθ’ ἣν ὥραν ὁ ἀσεβὴς διαπράττει τὸ κακόν, θὰ σπρωχθῇ καὶ θὰ κατακρημνισθῇ ἀπὸ τὴν θείαν δικαιοσύνην, ἐνῷ ἐκεῖνος ποὺ στηρίζεται εἰς τὴν ἀρετὴν καὶ ἔχει καθαρὰν συνείδησιν, αὐτὸς εἶναι δίκαιος καὶ ἔχει τὴν προστασίαν τοῦ Θεοῦ. 33 Εἰς τὴν ἀγαθὴν καρδίαν τοῦ ἐναρέτου ἀνθρώπου θὰ κατασκηνώσῃ καὶ θὰ ἀναπαυθῇ ἡ θεία σοφία, εἰς τὴν ψυχὴν ὅμως τῶν ἀφρόνων δὲν ἠμπορεῖ κανεὶς νὰ διακρίνῃ σοφίαν, ἔστω καὶ ἂν ἐπισταμένως ἐρευνήσῃ. 34 Ἡ ἐφαρμογὴ τῆς δικαιοσύνης ὑψώνει καὶ δοξάζει ἕνα ἔθνος, ἐνῷ αἱ ἁμαρτίαι καὶ ἀδικίαι ἐλαττώνουν καὶ ἐξαλείφουν φυλὰς ὁλοκλήρους. 35 Εἰς τὸν φρόνιμον βασιλέα εἶναι εὐάρεστος ὀ μυαλωμένος ὑπουργὸς καὶ ὑπηρέτης του. Αὐτὸς μὲ τὴν σύνεσιν, εὐφυΐαν καὶ εὐστροφίαν τοῦ προλαμβάνει καὶ διορθώνει σφάλματα βασιλικά, τὰ ὁποῖα θὰ ἐπέφεραν ὄνειδος καὶ ἀτιμίαν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον.

ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ ΙΕ´ 1 - 4


1 Η ὀργὴ καὶ ἡ παραφορὰ καταστρέφει καὶ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς φρονίμους ἀνθρώπους, ἐνῷ ἀπάντησις ὑποχωρητικὴ καὶ ταπεινὴ ἀναχαιτίζει τὸν θυμόν, διότι ἀφοπλίζει καὶ μαλακώνει τὸν θυμωμένον· λόγος δὲ ἐρεθιστικός, σὰν λάδι ποὺ ρίπτεται στὴ φωτιά, ξεσηκώνει καὶ ἀνάπτει θυμοὺς καὶ ὀργήν. 2 Ἡ γλῶσσα τῶν συνετῶν γνωρίζει καὶ λέγει τὰ καλά, ἐνῷ τὸ στόμα τῶν ἀνοήτων ἐκβάλλει συνεχῶς ἄσχημα λόγια. 3 Εἰς κάθε μέρος τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ παρατηροῦν καὶ ἐποπτεύουν τοὺς κακοὺς καὶ τοὺς καλοὺς εἰς ὅλας τὰς ἐσωτερικὰς καὶ ἐξωτερικὰς ἐνεργείας των. 4 Ἡ θεραπεία, τὴν ὁποίαν προσφέρει ἡ γλῶσσα μὲ τοὺς γλυκεῖς καὶ παρηγορητικοὺς λόγους της, εἶναι ὅπως τὸ δένδρον, ποὺ μὲ τοὺς καρπούς του χαρίζει ζωήν. Ὅποιος συγκρατεῖ τὴν γλῶσσαν του, θὰ γεμίσῃ ἀπὸ τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διότι θὰ ἀποφύγῃ πολλὰς ἁμαρτίας καὶ θὰ οἰκοδομήσῃ τοὺς ἄλλους.

ΗΣΑΪΑΣ ΛΖ´ 33 - 38


33 Δια τούτο αυτά λέγει ο Κυριος εναντίον του βασιλέως των Ασσυρίων· Δεν πρόκειται να εισέλθη εις την πόλιν αυτήν, την Ιερουσαλήμ, ούτε και θα ρίψη βέλος εναντίον της. Δεν θα προβάλη ασπίδα εναντίον αυτής, ούτε και θα περιβάλη αυτήν με χαράκωμα, 34 αλλά, από την οδόν, από την οποίαν ήλθεν, από την ιδίαν οδόν θα επιστρέψη προς την πατρίδα του. Και εις την πόλιν αυτήν δεν θα εισελθη”. Αυτά λέγει ακόμη ο Κυριος· 35 “θα υπερασπίσω και θα σώσω την πόλιν αυτήν, δια να φανή η δικαιοσύνη και η δύναμίς μου, αλλά και προς χάριν του δούλου μου Δαυίδ». 36 Εστάλη πράγματι άγγελος Κυρίου από τον Θεόν και εφόνευσεν από το στρατόπεδον των Ασσυρίων εκατόν ογδοήκοντα πέντε χιλιάδας. Οι απομείναντες από τους Ασσυρίους εσηκώθησαν το πρωϊ και ευρήκαν τα σώματα εκείνων νεκρά. 37 Ο Σενναχηρείμ, ο βασιλεύς των Ασσυρίων ανεχώρησεν εις την χώραν του και κατώκησεν εις την πόλιν Νινευή. 38 Καποιαν ημέραν, που αυτός προσκυνούσεν στον ναόν του Νασαράχ, Θεού προστάτου του πατρικού του οίκου, οι Αδραμέλεχ και Σαρασάρ, υιοί του, τον εφόνευσαν με μαχαίρας, αυτοί δε έφυγαν και εσώθησαν εις την Αρμενίαν. Αντί δε του Σενναχηρείμ εδασιλευσεν άλλος υιός του, ο Ασορδάν.

ΗΣΑΪΑΣ ΛΗ´ 1 - 6


1 Κατά τον καιρόν εκείνον ησθένησεν ο Εζεκίας επικινδύνως μέχρι θανάτου. Ηλθε προς αυτόν τότε ο Ησαΐας ο υιός του Αμώς, ο προφήτης, και του ειπε· “αυτά λέγει ο Κυριος προς σέ· Τακτοποίησε τα του οίκου σου, διότι συ τώρα θα αποθάνης και δεν θα ζήσης πλέον”. 2 Ο Εζεκίας, όταν ήκουσεν αυτά, εγύρισε το πρόσωπόν του προς τον τοίχον και προσηυχήθη από της κλίνης του προς τον Κυριον και είπε· 3 “ενθυμήσου, Κυριε, πως εγώ έζησα και συμπεριεφέρθην ενώπιόν σου, ότι δηλαδή μετά αληθείας έζησα, με καρδίαν αληθινήν, και τα ευάρεστα ενώπιόν σου έπραξα”. Αμέσως δε έκλαυσεν ο Εζεκιάς με μεγάλον κλαυθμόν. 4 Ωμίλησε κατόπιν ο Κυριος προς τον Ησαϊαν και του ειπε· 5 “πήγαινε και ειπέ στον Εζεκίαν· αυτά λέγει Κυριος ο Θεός του Δαυίδ, του προγόνου σου· Ηκουσα την προσευχήν σου, είδα τα δάκρυά σου και ιδού προσθέτω στον έως τώρα χρόνον της ζωής σου δεκαπέντε ακόμη έτη. 6 Επί πλέον από την χείρα του βασιλέως των Ασσυρίων θα απαλλάξω σε και την πόλιν και θα υπερασπίσω εγώ την πόλιν αυτήν”.

ΓΕΝΕΣΙΣ ΙΓ´ 12 - 18


12 Ο Αβραμ έμεινε και κατώκησεν εις την γην Χαναάν, ο δε Λωτ εις μίαν πόλιν πέραν από τα μέρη του Ιορδάνου και έστησε την σκηνήν του εις τα Σοδομα. 13 Οι άνθρωποι των Σοδόμων ήσαν πάρα πολύ πονηροί και αμαρτωλοί ενώπιον του Θεού. 14 Αφού ο Λωτ, ιδιοτελώς σκεπτόμενος, εχωρίσθη από τον Αβραμ, είπεν ο Θεός στον πράον και μεγαλόκαρδον Αβραμ· “σήκωσε τα βλέμματά σου, ίδε ολόγυρα από τον τόπον όπου τώρα ευρίσκεσαι, προς Βορράν και Νοτον, προς Ανατολάς και Δυσμάς, 15 διότι όλην αυτήν την γην, την οποίαν βλέπεις, θα την δώσω εις σε και στους απογόνους σου στους αιώνας. 16 Και θα πληθύνω τους απογόνους σου ωσάν την άμμον της γης. Εάν κανείς ημπορή να μετρήση την άμμον της θαλάσσης θα δυνηθή να μετρήση και τους ιδικούς σου απογόνους. 17 Σηκω, διόδευσε την χώραν αυτήν κατά μήκος και κατά πλάτος, δια να την γνωρίσης καλά, διότι εις σε και στους απογόνους σου θα την δώσω ως παντοτεινήν κατοικίαν σας”. 18 Επειτα από αυτά ο Αβραμ εσήκωσε την σκηνήν του, επήρε τα υπάρχοντά του και ελθών εγκατεστάθη πλησίον εις την δρυν Μαμβρή, η οποία ευρίσκετο εις την Χεβρών, εκεί και έκτισε θυσιαστήριον προς τιμήν του Κυρίου.

ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ ΙΔ´ 27 - 35


27 Αι εντολαί του Κυρίου είναι πηγή της ζωής μας, διότι μας προφυλάσσουν και μας αποτρέπουν από τας παγίδας του θανάτου. 28 Η δόξα και η δύναμις του κάθε βασιλέως στηρίζεται στο πλήθος του λαού του. Οταν όμως λείψη ο λαός, θα συντριβή και ο ίδιος ο βασιλεύς. 29 Ο πράος, ο υπομονητικός και με αυτοκυριαρχίαν άνθρωπος έχει πολλήν φρόνησιν. Ενῷ ο μικρόψυχος και ευέξαπτος είναι παρά πολύ ανόητος. 30 Ο πράος και υπομονητικός άνθρωπος είναι ο καλύτερος ιατρός των πόνων της καρδίας των άλλων. Σκουλήκι δέ που κατατρώγει τα κόκκαλα των ανθρώπων, είναι η ευερέθιστος και εύθικτος καρδία. 31 Εκείνος που συκοφαντεί και εκμεταλλεύεται τον πτωχόν, εξοργίζει τον Θεόν, ο οποίος έπλασε τον πτωχόν. Εκείνος δέ που τιμά και σέβεται τον Θεόν, ελεεί τον πτωχόν ως τέκνον του Θεού. 32 Ο αμαρτωλός άνθρωπος από αυτήν ταύτην την κακίαν του θα σπρωχθή και θα κατακρημνισθή εις την απώλειαν. Εκείνος όμως ο οποίος στηρίζεται εις την αρετήν και την αγνότητα της καρδίας, θα είναι δίκαιος ενώπιον του Θεού και ευλογημένος. 33 Η αληθινή και προς την αρετήν οδηγούσα σοφία κατοικεί και αναπαύεται εις την αγαθήν καρδίαν του ανθρώπου. Εις την καρδίαν όμως των κακών ανθρώπων είναι άγνωστος η κατά Θεόν σοφία. 34 Η δικαιοσύνη εξυψώνει και αναδεικνύει ένα έθνος, ενώ αι αμαρτίαι ελαττώνουν και εξολοθρεύουν ολοκλήρους φυλάς. 35 Ευπρόσδεκτος είναι στον σοφόν βασιλέα ένας συνετός σύμβουλος, διότι με την πνευματικήν αυτού ικανότητα και ευστροφίαν τον προφυλάσσει από αποτυχίας και εξευτελισμούς.

ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ ΙΕ´ 1 - 4


1 Ο θυμός και η οργή καταστρέφει και αυτούς ακόμη τους φρόνιμους. Απάντησις δε μετά ταπεινοφροσύνης και πραότητος αναχαιτίζει τον θυμόν. Λογος όμως εξερεθιστικός προκαλεί και εξεγείρει θυμούς. 2 Η γλώσσα των συνετών ανθρώπων γνωρίζει και λέγει τα ορθά και πρέποντα, ενώ το στόμα των ασυνέτων και ανοήτων διαλαλεί διαρκώς λόγια κακά και αναιδή. 3 Εις κάθε μέρος της υλικής και πνευματικής δημιουργίας τα μάτια του Θεού παρατηρούν τα πάντα. Εποπτεύουν τους καλούς και τους αγαθούς εις όλας αυτών τας καταστάσεις και ενεργείας. 4 Η θεραπεία, την οποίαν προσφέρει η γλυκεία και ευλαβής γλώσσα, ομοιάζει προς πλουσιόκαρπον δένδρον ζωής. Οποιος προσέχει και συγκρατεί την γλώσσαν του, θα γέμιση από το Πνεύμα του Θεού.

Μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα
Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα
Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα